مقدمه: نوروپاتی محیطی یکی از علل شایع ناتوانی در بیماران دیابتی است. درد به عنوان یک علامت اصلی در نوروپاتی است که در بیش از 30% بیماران دیابتی رخ میدهد. ارتعاشدرمانی کل بدن یکی از روشهای غیردارویی کنترل درد در نوروپاتی محیطی است. بنابراین پژوهش حاضر در نظر دارد تأثیر ارتعاشدرمانی اندام تحتانی را بر درد ناشی از نوروپاتی دیابتی بررسی نماید.
مواد وروشها: این پژوهش، یک مطالعه مداخلهای قبل و بعد میباشد که بر روی 36 بیمار مبتلا به نوروپاتی دیاتبی، که دارای معیارهای ورود بودند، انجام گرفته است. بیماران با نمونهگیری ساده در مطالعه وارد شدند. در ابتدای مطالعه، ویژگیهای دموگرافیک و شدّت درد، به کمک پژوهشگر اندازهگیری و ثبت شد. سپس در قسمتی از اندام که دارای نوروپاتی بود به مدت دو هفته ارتعاشدرمانی انجام گرفت. این عمل 2 نوبت در روز و در هر نوبت به مدت 10 دقیقه انجام شد. در نهایت پس از دو هفته از انجام مداخله، شدّت درد بیماران مجدداً با مقیاس دیداری سنجیده شد.
یافتهها: میانگین و انحراف معیار سنّ شرکتکنندگان در پژوهش 11.61 ± 52.38 سال بود. اکثر شرکتکنندگان مؤنث (26 نفر معادل 72 %) بودند. میانگین و انحراف معیار نمره درد بیماران قبل از ارتعاشدرمانی 1.37 ± 5.21 بود و 3 دوره بعد از ارتعاش درمانی 1.41 ± 4.30 بود. به عبارت دیگر شدّت درد پس از ارتعاشدرمانی کاهش یافت، که اختلاف آن با استفاده از آزمون تی زوجی معنیدار بود (001/0 =P).
نتیجهگیری: ارتعاش درمانی اندام تحتانی میتواند درد نوروپاتی دیابتی را کاهش دهد، بنابراین از آن میتوان به عنوان روشی برای تسکین درد بیماران دیابتی استفاده کرد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |