آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 9، شماره 1 - ( 3-1398 )
جلد 9 شماره 1 صفحات 3607-3616 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه پرستاری کودکان، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
2- گروه پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران. ، dr_hekmat@arakmu.ac.ir
3- گروه پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
4- تهران، ایران.
5- دانشکده پرستاری ، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
2- گروه پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران. ، dr_hekmat@arakmu.ac.ir
3- گروه پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
4- تهران، ایران.
5- دانشکده پرستاری ، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
چکیده: (782 مشاهده)
مقدمه: کمردرد یکی از مشکلات شایع ناشی از اختلالات عضلانی – اسکلتی در پرستاران است. هدف این مطالعه تعیین تأثیر ارتعاش‌درمانی و آرام‌سازی عضلانی بر کمردرد پرستاران است.
مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی، 110 پرستار مبتلا به کمردرد به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمون یک و دو تقسیم شدند. ابزارهای پژوهش شامل فرم رضایت‌نامۀ کتبی، فرم اطلاعات دموگرافیک، ابزار سنجش درد عددی و فرم ثبت درد بود. گروه اول، به مدت 2 هفته روزانه 1 بار هر بار 10 دقیقه تحت ارتعاش‌درمانی قرار گرفتند. گروه دوم، 2 هفته روزانه یک‌بار هر بار 20 دقیقه آرام‌سازی عضلانی را انجام دادند. میزان درد قبل و بعد از مداخله در دو گروه سنجیده شد. داده‌ها با آمار توصیفی و استنباطی در نرم‌افزار SPSS نسخۀ 20 تجزیه‌وتحلیل شد. سطح معنی‌داری %5= αدر نظر گرفته شد.
یافته‌ها:دو گروه ازنظر اطلاعات دموگرافیک، همسان بودند (%5<p). درد در هر گروه نسبت به قبل از مداخله ازلحاظ آماری کاهش یافت (0/001£p) . شدت کمردرد پرستاران در گروه آرام‌سازی عضلانی از 5/8 به 4/05 و در گروه ارتعاش‌درمانی از 5/9 به 3/1 کاهش یافت. بین میانگین شدت درد بعد از مداخله در دو گروه تفاوت معنی‌دار وجود داشت (%44 p= ). میزان کاهش شدت درد در گروه ارتعاش‌درمانی بیشتر از گروه دیگر بود.
مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی، 110 پرستار مبتلا به کمردرد به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمون یک و دو تقسیم شدند. ابزارهای پژوهش شامل فرم رضایت‌نامۀ کتبی، فرم اطلاعات دموگرافیک، ابزار سنجش درد عددی و فرم ثبت درد بود. گروه اول، به مدت 2 هفته روزانه 1 بار هر بار 10 دقیقه تحت ارتعاش‌درمانی قرار گرفتند. گروه دوم، 2 هفته روزانه یک‌بار هر بار 20 دقیقه آرام‌سازی عضلانی را انجام دادند. میزان درد قبل و بعد از مداخله در دو گروه سنجیده شد. داده‌ها با آمار توصیفی و استنباطی در نرم‌افزار SPSS نسخۀ 20 تجزیه‌وتحلیل شد. سطح معنی‌داری %5= αدر نظر گرفته شد.
یافته‌ها:دو گروه ازنظر اطلاعات دموگرافیک، همسان بودند (%5<p). درد در هر گروه نسبت به قبل از مداخله ازلحاظ آماری کاهش یافت (0/001£p) . شدت کمردرد پرستاران در گروه آرام‌سازی عضلانی از 5/8 به 4/05 و در گروه ارتعاش‌درمانی از 5/9 به 3/1 کاهش یافت. بین میانگین شدت درد بعد از مداخله در دو گروه تفاوت معنی‌دار وجود داشت (%44 p= ). میزان کاهش شدت درد در گروه ارتعاش‌درمانی بیشتر از گروه دیگر بود.
نتیجه‌گیری: ارتعاش‌درمانی و آرام‌سازی عضلانی کمردرد پرستاران را کاهش داد ولی میزان تأثیر ارتعاش‌درمانی بیشتر از آرام‌سازی عضلانی بود.