دوره 8، شماره 1 - ( 3-1397 )
جلد 8 شماره 1 صفحات 2166-2153 |
برگشت به فهرست نسخه ها
عیدی علیجانی1 
، مریم سیفی 2، بهروز بقایی3
، مریم سیفی 2، بهروز بقایی3
1- ،دکترای فیزیولوژی ورزش، گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، کرج، ایران.
2- ادارۀ آموزش‌وپرورش شهر هشتگرد، منطقۀ ساوجبلاغ، استان البرز، ایران. ، maryamseify1357@gmail.com
3- ، گرایش قلب و عروق و تنفس، گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، واحد جلفا، دانشگاه آزاد اسلامی، جلفا، ایران.
2- ادارۀ آموزش‌وپرورش شهر هشتگرد، منطقۀ ساوجبلاغ، استان البرز، ایران. ، maryamseify1357@gmail.com
3- ، گرایش قلب و عروق و تنفس، گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، واحد جلفا، دانشگاه آزاد اسلامی، جلفا، ایران.
چکیده: (4257 مشاهده)
مقدمه: هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین پیلاتس و مصرف مکمّل پروبیوتیک بر پروتئین واکنشی-C، کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژنار و سرعت رسوب گلبول قرمز در زنان دارای اضافه‌وزن است.
مواد و روش‌ها: تعداد 40 نفر در دامنۀ سنّی 23 تا 25 سال به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت آگاهانه و تصادفی به چهار گروه 10 نفری «پروبیوتیک، دارونما، پیلاتس و توأم» تقسیم شدند. در مرحلۀ پایه و بعد از هشت هفته تمرین، نمونه‌خون وریدی آزمودنی‌ها جهت اندازه‌گیری مقادیر پروتئین واکنشی-C، کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژنار و سرعت رسوب گلبول قرمز اخذ شد. از آزمون تی، آزمون آنکوا و آزمون تعقیبی بونفرونی جهت بررسی متغیرهای تحقیق استفاده شد.
یافته‌ها: پروتئین واکنشی-C و سرعت رسوب گلبول قرمز در بررسی درون‌گروهی در گروه پیلاتس، پروبیوتیک و توأم کاهش معناداری داشت (0/001p=). کراتین کیناز در گروه پیلاتس و توأم کاهش معنادار یافت (0/001p=). لاکتات دهیدروژناز نیز صرفاً در گروه توأم کاهش معنادار یافت (0/001p=). در گروه کنترل مقدار پروتئین واکنشی-C افزایش معنادار داشت (0/001p=). همچنین با توجه به نتایج آزمون آنکوا در بین گروه‌ها ازنظر مقدار کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز، پروتئین واکنشی-C و سرعت رسوب گلبول قرمز تفاوت معنی‌داری وجود داشت (0/001p=). طبق نتایج آزمون تعقیبی بیشترین کاهش در این شاخص‌ها در گروه توأم مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: به‌رغم اینکه پیلاتس و مکمّل پروبیوتیک به‌تنهایی می‌توانند در کاهش التهاب مؤثر باشند، اما درصورتی‌که پیلاتس با مصرف پروبیوتیک همراه باشد می‌تواند به نتایج بسیار بهتری منجر شود.
مواد و روش‌ها: تعداد 40 نفر در دامنۀ سنّی 23 تا 25 سال به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و به‌صورت آگاهانه و تصادفی به چهار گروه 10 نفری «پروبیوتیک، دارونما، پیلاتس و توأم» تقسیم شدند. در مرحلۀ پایه و بعد از هشت هفته تمرین، نمونه‌خون وریدی آزمودنی‌ها جهت اندازه‌گیری مقادیر پروتئین واکنشی-C، کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژنار و سرعت رسوب گلبول قرمز اخذ شد. از آزمون تی، آزمون آنکوا و آزمون تعقیبی بونفرونی جهت بررسی متغیرهای تحقیق استفاده شد.
یافته‌ها: پروتئین واکنشی-C و سرعت رسوب گلبول قرمز در بررسی درون‌گروهی در گروه پیلاتس، پروبیوتیک و توأم کاهش معناداری داشت (0/001p=). کراتین کیناز در گروه پیلاتس و توأم کاهش معنادار یافت (0/001p=). لاکتات دهیدروژناز نیز صرفاً در گروه توأم کاهش معنادار یافت (0/001p=). در گروه کنترل مقدار پروتئین واکنشی-C افزایش معنادار داشت (0/001p=). همچنین با توجه به نتایج آزمون آنکوا در بین گروه‌ها ازنظر مقدار کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز، پروتئین واکنشی-C و سرعت رسوب گلبول قرمز تفاوت معنی‌داری وجود داشت (0/001p=). طبق نتایج آزمون تعقیبی بیشترین کاهش در این شاخص‌ها در گروه توأم مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: به‌رغم اینکه پیلاتس و مکمّل پروبیوتیک به‌تنهایی می‌توانند در کاهش التهاب مؤثر باشند، اما درصورتی‌که پیلاتس با مصرف پروبیوتیک همراه باشد می‌تواند به نتایج بسیار بهتری منجر شود.
واژه‌های کلیدی: پیلاتس، پروبیوتیک، التهاب، اضافه‌وزن
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
سایر موارد
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |