دوره 8، شماره 1 - ( 3-1397 )
جلد 8 شماره 1 صفحات 2217-2206 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- ، دانشکدۀ علوم انسانی و علوم تربیتی واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
2- گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشکدۀ علوم انسانی و علوم تربیتی واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران. ، n.khanzade89@gmail.com
3- ، گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشکدۀ علوم انسانی و علوم تربیتی واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
2- گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشکدۀ علوم انسانی و علوم تربیتی واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران. ، n.khanzade89@gmail.com
3- ، گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشکدۀ علوم انسانی و علوم تربیتی واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
چکیده: (4363 مشاهده)
مقدمه: هدف از این تحقیق، تعیین اثر هشت هفته تمرین هوازی و مصرف کلرلا بر مقادیر پلاسمایی پاراکسوناز-1 و لیپید هیدروپراکسید در رت‌های نژاد ویستار مبتلا به دیابت نوع 2 است.
مواد و روش‌ها: در این تحقیق تجربی، 50 سر رت نر نژاد ویستار با میانگین وزنی 10±220 گرم به مدت هشت هفته مطالعه شدند. آن‌ها به پنج گروه «شاهد سالم، کنترل دیابتی، دیابتی+ مصرف کلرلا، دیابتی+ تمرین و گروه توأم (دیابتی + مصرف کلرلا و تمرین)» تقسیم شدند و مقادیر پاراکسوناز-1 و لیپید هیدروپراکسیداز آن‌ها در پایان هفتۀ هشتم اندازه‌گیری شد. داده‌ها با تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها: در بین گروه‌ها ازنظر مقدار پاراکسوناز-1 تفاوت معنی‌دار مشاهده شد (0/001p=). در مقایسۀ بین گروه کلرلا با ورزش (0/001p=)، کلرلا با توأم (0/001p=) و ورزش با توأم (0/007p=) نیز تفاوت معنی‌دار مشاهده شد. بین گروه‌ها ازنظر مقدار لیپید هیدروپراکسید نیز تفاوت معنی‌دار وجود داشت (0/001p=)؛ به‌طوری‌که بین گروه کلرلا با تمرین (0/005p=) و توأم (0/001p=) و گروه تمرین با توأم (%29p=) تفاوت معنی‌دار مشاهده شد؛ تغییرات در گروه توأم، قابلِ‌توجه‌تر بود.
نتیجه‌گیری: هشت هفته تمرین هوازی و هشت هفته مصرف کلرلا به‌تنهایی می‌تواند باعث کاهش لیپیدهیدروکسی پراکسیداز و افزایش پاراکسوناز-1 در رت‌های مبتلا به دیابت شود؛ بااین‌حال ترکیبی از تمرین هوازی و مصرف کلرلا نتایج بهتری دارد.
مواد و روش‌ها: در این تحقیق تجربی، 50 سر رت نر نژاد ویستار با میانگین وزنی 10±220 گرم به مدت هشت هفته مطالعه شدند. آن‌ها به پنج گروه «شاهد سالم، کنترل دیابتی، دیابتی+ مصرف کلرلا، دیابتی+ تمرین و گروه توأم (دیابتی + مصرف کلرلا و تمرین)» تقسیم شدند و مقادیر پاراکسوناز-1 و لیپید هیدروپراکسیداز آن‌ها در پایان هفتۀ هشتم اندازه‌گیری شد. داده‌ها با تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها: در بین گروه‌ها ازنظر مقدار پاراکسوناز-1 تفاوت معنی‌دار مشاهده شد (0/001p=). در مقایسۀ بین گروه کلرلا با ورزش (0/001p=)، کلرلا با توأم (0/001p=) و ورزش با توأم (0/007p=) نیز تفاوت معنی‌دار مشاهده شد. بین گروه‌ها ازنظر مقدار لیپید هیدروپراکسید نیز تفاوت معنی‌دار وجود داشت (0/001p=)؛ به‌طوری‌که بین گروه کلرلا با تمرین (0/005p=) و توأم (0/001p=) و گروه تمرین با توأم (%29p=) تفاوت معنی‌دار مشاهده شد؛ تغییرات در گروه توأم، قابلِ‌توجه‌تر بود.
نتیجه‌گیری: هشت هفته تمرین هوازی و هشت هفته مصرف کلرلا به‌تنهایی می‌تواند باعث کاهش لیپیدهیدروکسی پراکسیداز و افزایش پاراکسوناز-1 در رت‌های مبتلا به دیابت شود؛ بااین‌حال ترکیبی از تمرین هوازی و مصرف کلرلا نتایج بهتری دارد.
واژه‌های کلیدی: دیابت، ورزش هوازی، جلبک کلرلا، پاراکسوناز-1، لیپید هیدروپراکسید.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
سایر موارد
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |