دوره 1، شماره 1 - ( 3-1390 )                   جلد 1 شماره 1 صفحات 59-51 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری مامائی دانشگاه علوم پزشکی اراک. ، m.attarha@arakmu.ac.ir
چکیده:   (29651 مشاهده)
چکیده زمینه و هدف: زنان به کرات از آسیب‌های پرینه به دنبال زایمان طبیعی رنج می‌برند، چرا که عوارض کوتاه و بلند مدتی را به دنبال دارد، هدف از این مطالعه، مقایسه‌ی تأثیر ماساژ پرینه با اسانس روغنی اسطوخودوس با ماساژ به تنهایی، بر تعداد موارد اپی‌زیاتومی و پارگی پرینه می‌باشد. مواد و روش‌ها: جامعه‌ی آماری این مطالعه کارآزمایی بالینی سه گروهی را کلیه‌ی زنان نخست‌زای مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی طالقانی شهر اراک به منظور انجام زایمان طبیعی تشکیل می‌دادند. حجم نمونه در مجموع 265 نفر در نظر گرفته شد. نمونه‌ها به صورت تصادفی ساده در یکی از سه گروه ماساژ پرینه با اسانس روغنی اسطوخودوس، ماساژ به تنهائی و بدون مداخله قرار می‌گرفتند، در گروه اسانس روغنی، ماساژ آرام، آهسته با دو انگشت سبابه و میانی آغشته به اسانس روغنی اسطوخودوس به مدت 10-5 دقیقه بدون توجه به پوزیشن مادر در طی مرحله‌ی دوم زایمان داده می‌شد. در گروه ماساژ، ماساژ تنها و در کنترل مانور ریتگن به کار گرفته شد. سپس فراوانی پرینه‌ی سالم، اپی‌زیاتومی و آسیب پرینه در سه گروه تعیین و با یکدیگر مقایسه شد. نتایج: در گروه ماساژ با اسطوخودوس، فراوانی پرینه‌ی سالم 2/60% ، اپی‌زیاتومی 8% و پارگی پرینه 8/31%، گروه ماساژ به تنهائی 5/43، 5/16، 40% و در گروه کنترل 4/2، 80 و 6/17% به ترتیب بود اختلاف‌ها از نظر آماری معنی‌دار بود (Pv=0/001). در گروه لاوندر فراوانی پارگی درجه‌ی یک 3/27% ، درجه‌ی دو 8%، گروه ماساژ 2/28، 8/11% به ترتیب بود در گروه کنترل فراوانی پارگی درجه‌ی یک 7/4% ، پارگی درجه‌ی دو 1/7% و پارگی درجه‌ی سه(5) 9/5% بود. اختلاف بین گروه‌ها بر طبق آزمون χ² معنی‌دار بود (Pv=0/001). بحث و نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد ماساژ پرینه خصوصاً با استفاده از اسانس روغنی اسطوخودوس، طی مرحله‌ی دوم لیبر راهکار مناسبی به منظور افزایش احتمال پرینه‌ی سالم باشد. این اثر احتمالاً ناشی از ویژگی ضد اسپاسمی، افزایش قابلیت کشش، جریان خون و نرمی پرینه اسانس مذکور و به میزان کمتر ناشی از ماساژ به تنهائی باشد.
متن کامل [PDF 3903 kb]   (9058 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي |

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.