مقدمه: هدف این پژوهش، مقایسه پاسخ بیان ژن‌های Bcl-۲ و Bax بافت کبد به یک دوره تمرین هوازیِ همراه با مکمل ال‌کارنیتین در موش‌های مسموم‌شده با بولدنون بود.
مواد و روش ها: در این تحقیق تجربی، ۳۰ سر موش نر ویستار با سن ۱۲ هفته و میانگین وزن ۷/۹۴±‌۱۹۵ گرم به طور تصادفی به پنج گروه شش‌تایی (کنترل، بدون درمان، بولدنون، ال‌کارنیتین و ال‌کارنیتین + تمرین هوازی) تقسیم شدند. گروه بولدنون پنج میلی‌گرم بولدنون را به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و گروه ال‌کارنیتین ۱۰۰ میلی‌گرم ال‌کارنیتین را به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند. برنامه تمرین استقامتی هفته‌ای پنج جلسه با شدت متوسط ۵۰ تا ۵۵ درصد اکسیژن مصرفی بیشینه، طی شش هفته اجرا شد. دارو هفته‌ای یک‌بار به‌صورت عمیق در عضلات همسترینگ نمونه‌ها تزریق شد. پس از بیهوشی، موش‌ها کالبدشکافی شدند و بافت کبد آن‌ها برداشته شد و میزان بیان آپوپتوز کبد به روش Real Time PCR اندازه‌گیری شد. داده‌ها به روش تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی شفه در سطح معنی‌داری ۵ درصد>P تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: میانگین بیان ژن Bax و Bcl-۲ در بافت کبد موش‌های نر ویستار در گروه‌ها با یکدیگر متفاوت بود (P=۰/۰۰۱). بیان ژن Bax بافت کبد در گروه‌های ال‌کارنیتین و تمرین + ال‌کارنیتین نسبت به گروه بولدنون به‌طور معنی‌داری کمتر بود (P=۰/۰۰۱). بیان ژن Bcl-۲ بافت کبد در گروه‌های ال‌کارنیتین و تمرین + ال‌‌کارنیتین نسبت به گروه بولدنون به طور معنی‌داری بیشتر بود (P=۰/۰۰۱).
نتیجه گیری: به نظر می‌رسد مکمّل ال‌کارنیتین همراه با تمرینات هوازی منظم، می‌تواند اثر محافظتی در مقابل آپوپتوز ناشی از استروئیدهای آنابولیک آندروژنی داشته باشد.