دوره 10، شماره 4 - ( 12-1399 )                   جلد 10 شماره 4 صفحات 307-296 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه بیماری‌شناسی گیاهی و گیاه‌پزشکی (میکروبیولوژی)، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران. ، ketabchis@gmail.com
2- گروه شیمی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران.
چکیده:   (53614 مشاهده)
هدف: کروناویروس‌ها، ویروس‌هایی هستند که غالباً با علائمی شبیه سرماخوردگی، عوارض حادی را در سیستم تنفسی ایجاد می‌کنند.تعدادی از آن‌ها مانند سارس و مرس در چند سال اخیر و کووید 19 از ژانویه 2019 باعث مرگ هزاران انسان و اپیدمی‌های بزرگ و مورد آخر پاندومی شده‌اند. هدف از این تحقیق، مروری بر فهرست گیاهان دارویی رایج در ایران، معرفی ترکیبات ضدویروسی آن‌ها به‌ویژه کروناویروس‌ها و نیز نقش آن‌ها در تقویت سیستم ایمنی بدن به منظور پیشگیری و کنترل آن‌ها بود.
روش ها: این مطالعه مروری با استفاده از کلیدواژه‌های مناسب که دربردارنده عناوین گیاهان دارویی، کووید 19، کروناویروس‌ها، سارس و مرس، سارس کووید 2 و PEDV بودند مقالات مرتبط را به دو زبان فارسی و انگلیسی از پایگاه‌های اطلاعاتی آی‌اس‌آی، اسکوپوس، پابمد، ساینس‌دایرکت، گوگل اسکالر، مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، مگ‌یران و ایران مدکس بدون محدودیت زمانی تا سال 2020 مورد بررسی قرار داد و نهایتاً 51 مقاله انتخاب شد.
یافته ها: بررسی‌های انجام‌شده نشان داد 10 گیاه بر اعضای خانواده کروناویروس اثر ضدویروسی نشان داده‌اند که گیاهان زنجبیل، خولنجان، دارچین، سیاهدانه، گریپ‌فروت (پوست) و سرخارگل بر کووید 19 مؤثر بوده‌اند. گیاهان آقطی، جینسینگ، آلوئه‌ورا، گون و آویشن شیرازی نیز به عنوان ا‌رتقادهنده سیستم ایمنی و عامل مؤثر در پیشگیری از ابتلا به بیماری ویروسی معرفی شده‌اند.
نتیجه گیری: مهار تکثیر ویروس‌ها یکی از راهکارهای رایج در داروهای ضدویروسی است، ولی ترکیبات طبیعی معمولاً با اختلال در پروتئین‌های کلیدی و فاکتورهای ویرولانس ویروس‌ها، با آن‌ها مقابله می‌کنند. بنابراین استفاده از ترکیبات مؤثر این گیاهان ضد کروناویروس می‌تواند ایده‌ای برای تولید داروهای مؤثر علیه ویروس‌ها به‌خصوص کووید 19 باشد.
متن کامل [PDF 5329 kb]   (3925 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (142310 مشاهده)  
نوع مطالعه: مروری | موضوع مقاله: گیاهان دارویی

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.