1- دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران
2- دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران ، khosravi@arakmu.ac.ir
3- دانشکده پرستاری بروجرد، دانشگاه علوم پزشکی لرستان، بروجرد، ایران
4- گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
متن کامل [PDF 517 kb]
(627 دریافت)
|
چکیده (HTML) (1290 مشاهده)
متن کامل: (569 مشاهده)
مقدمه
درد یک تجربه حسی و روانی ناخوشایند است که با صدمه بافتی همراه میباشد. انجمن بین المللی مطالعه درد در آمریکا، درد را پنجمین مورد علایم حیاتی دانسته که باید روزانه کنترل شود (1). درد یک پدیده ذهنی و چند بعدی است که تعریف و اندازه گیری آن مشکل میباشد (2).
برخلاف تصورات گذشته در مورد عدم درک درد توسط نوزادان، امروزه نتایج تحقیقات نشان میدهد که مسیر انتقال درد در نوزادان و شیرخواران به طور کامل تکامل یافته است. به همین علت، درد ناشی از هر پروسیجر دردناکی در ابتدای تولد، در خاطر نوزاد باقی میماند (3). دانش مربوط به آگاهی نوزادان از درد در سه دهه گذشته به طور چشمگیری افزایش یافته است و به خوبی ثابت شده است که نوزادان میتوانند فرآیندهای درناک را تشخیص دهند و به محرکهای دردناک پاسخ دهند (4).
نوزادان به طور معمول درد را به دلایل مختلفی تجربه میکنند. برای مثال، در ابتدای زندگی، نوزادان در معرض اقداماتی از جمله تزریق ویتامین K، بررسی باز بودن مقعد، واکسیناسیون و تستهای غربالگری نوزادان قرار میگیرند (5). درد در دراز مدت تأثیر منفی بر رشد نوزاد و رفتار آینده وی دارد، ولی داروهای ضد درد نیز عوارض تکاملی برای نوزاد دارند (6).
درد تسکین نیافته در نوزادان میتواند به اثرات زیان آور کوتاه و طولانی مدتی منجر شود. درد و استرس در نوزادان با آزاد سازی آدرنالین همراه است که منجر به عوارضی از جمله ترس، تحریک پذیری، آشفتگی در خواب، کاهش تغذیه، تأخیر در فعالیت سیستم ایمنی بدن و اختلال در روابط عاطفی فرد میگردد. عوارض کوتاه مدت درد شامل کاهش اکسیژناسیون، عدم ثبات همودینامیکی و افزایش فشار داخل جمجمه میباشد. عوارض طولانی مدت درد شامل اضطراب، حساسیت بیشتر به درد، تحریک پذیری، آشفتگی در خواب، کاهش تغذیه، تأخیر در فعالیت سیستم ایمنی بدن و اختلال در روابط عاطفی، بیش فعالی و کم توجهی میباشند (7). درد با تکامل عصبی غیر طبیعی مرتبط است، بنابراین درمان و کنترل درد مهم است (8).
روشهای کنترل درد به دو دسته روشهای دارویی و غیر دارویی تقسیم میشوند (9). روشهای دارویی برای کنترل درد نوزادان رایجتر هستند. در صورتی که اغلب عوارض بسیاری را به دنبال دارند (7, 10). عوارض جانبی، محدودیت داروهای قابل استفاده و تعداد زیاد اقدامات دردناک در بخشهای نوزادان بر استفاده از روشهای غیر دارویی جهت کنترل و مدیریت درد نوزادان تاکید میکند (6). نشان داده شده است که روشهای غیر دارویی مانند دادن سوکروز، مراقبت کانگورویی، شیر مادر و شیردهی، مکیدن غیر تغذیهای، و قنداق کردن در تسکین درد نوزادانی که تحت رویههای دردناک و استرس زا قرار میگیرند مؤثر هستند (4). اکثر روشهای غیر دارویی؛ ارزان، در دسترس و ایمن هستند و میتوانند به عنوان اولین انتخاب در برنامه مدیریت درد نوزادان گنجانده شوند (11).
تحقیقات نشان دادهاند که تقریباً 7 درصد نوزادان پس از تولد در بیمارستان بستری میشوند (12). زردی نوزادی، یکی از دلایل شایع بستری شدن نوزادان است که 60 درصد نوزادان ترم و 80 درصد نوزادان پرهترم را درگیر میکند. یکی از اقدامات دردناک که در بخش نوزادان برای نوزادان ایکتر انجام میشود خونگیری است که بی حس کنندههای موضعی و همچنین مورفین و پاراستامول روی درد آن تأثیر چندانی ندارند (6). از آنجا که کنترل درد جز مهمی از مراقبت تلقی میشود و ارزیابیهای پرستاری از درد و عملکرد آنها در رابطه با درد، برای نوزادان که جمعیتی آسیب پذیر هستند بسیار ارزشمند است، توصیه میشود که از روشهای غیر دارویی برای کنترل درد هنگام خونگیری استفاده گردد (13).
شواهدی وجود دارد که نشان میدهد مکیدن غیر تغذیهای تأثیر مثبتی در کاهش نمره درد ناشی از خونگیری پاشنه پا، خونگیری با نیدل و معاینات چشم دارد. مکیدن غیر تغذیهای در دستورالعملهای بین المللی نیز برای مدیریت درد نوزادان در طول اقدامات دردناک توصیه شده است (14). Vu-Ngoc و همکارن در 2019 پژوهشی را با هدف تعیین تأثیر مکیدن غیر تغذیهای بر درد خونگیری از پاشنه پا روی 42 نوزادترم انجام دادند. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از این بود که مکیدن غیر تغذیهای یک روش ایمن و مؤثر در کاهش درد خونگیری از پاشنه پا میباشد (5). سجادی و همکاران در 1394 در مطالعهای با هدف تعیین تأثیر مکیدن غیرتغذیه ای بر پاسخهای فیزیولوژیک و رفتاری ناشی از درد تزریق نوبت اول واکسن هپاتیت B، به این نتیجه رسیدند که مکیدن غیرمغذی میتواند بر کاهش درد نوزادان اثر داشته و به عنوان یک روش مناسب در مدیریت درد نوزادان استفاده شود (3).
تحریک ناشی از صدا یک اقدام پرستاری است که در سالهای اخیر توسعه یافته است. گفته میشود که یک تحریک صوتی مثبت میتواند درد ناشی از مراقبتهای تهاجمی را کاهش دهد (15). جنین در هفته 26 بارداری قادر به شنیدن صدا و پاسخ دادن به صدای مادر میباشد و اصلیترین محرک شنوایی داخل رحمی که جنین دریافت میکند صدای مادر است (16). نوزادان تنها در 3 روزگی میتوانند صدای مادر و ضربان قلب را تشخیص دهند که بر پاسخهای فیزیولوژیکی و رفتاری آنها تأثیر مثبت میگذارد (17). مطالعات متعددی تأثیر محرکهای شنیداری مانند موسیقی را بر نوزادان نارس بررسی کردهاند. نتایج کاهش استرس، بهبود عملکرد فیزیولوژیک و ارتقا رشد رفتاری عصبی در نوزادان را نشان داده است (18). در مطالعهای که در 2019 در چین توسط Chen و همکاران با هدف تعیین تأثیر تحریک صدای مادر بر درد خونگیری انجام شد نشان داده شد که تحریک صدای مادر به کاهش درد خونگیری و حفظ پایداری علائم حیاتی در نوزادان کمک میکند (19).
با توجه به مطالب ذکر شده و اهمیت کنترل درد در نوزادان و توجه به این مطلب که نگرانی والدین در رابطه با درد نوزاد هنگام خونگیری میتواند موجب خودداری آنها از بستری کردن نوزاد شود، نیاز است که از یکی از روشهای کنترل درد برای نوزازادان حین خونگیری وریدی استفاده شود. با توجه به در دسترس بودن و مقرون به صرفه بودن دو روش مکیدن غیرتغذیه ای و صدای مادر و همچنین در دسترس نبودن مطالعهای که این دو روش را مقایسه کرده باشند، بر آن شدیم تا تأثیر مکیدن غیر تغذیهای و صدای مادر را بر درد خونگیری وریدی در نوزادان مقایسه کنیم. با این امید که با استفاده از نتایج این مطالعه بتوان گامی مؤثر در مدیریت درد نوزادان که امروزه بسیار مورد توجه مراقبین سلامت نوزادان است، برداشت.
روش کار
این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی است. جمعیت مورد مطالعه، نوزادان ترم 3 تا 10 روزه بودند که با تشخیص ایکتر نوزادی در بخش نوزادان بیمارستان امام خمینی شهرستان بروجرد بستری بودند. با توجه به مطالعه دهقانی (19) و فرمول زیر حجم نمونه در هر گروه 35 نفر محاسبه شد.
n=(z1-∝2+z1-β)2(S12+S22)(μ1-μ2)2k-1