آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 13، شماره 4 - ( 11-1402 )
جلد 13 شماره 4 صفحات 43-28 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Aghighi Alaghejonban G, Mokaberinejad R, Alizadeh K, Eslami R. Effectiveness of Onion (Allium Cepa) on the Improvement of Sexual Disorders in Men: A Review Study. cmja 2024; 13 (4) :28-43
URL: http://cmja.arakmu.ac.ir/article-1-954-fa.html
URL: http://cmja.arakmu.ac.ir/article-1-954-fa.html
عقیقی علاقه جنبان قربانعلی، مکبری نژاد روشنک، علیزاده کامیاب، اسلامی رضا. اثر بخشی پیاز بر بهبود اختلالات جنسی در مردان: یک مطالعه مروری. فصلنامه طب مکمل. 1402; 13 (4) :28-43
1- دانشکده طب سنتی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
2- دانشکده طب سنتی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ،medicalresco@yahoo.com
3- دانشکده طب هوافضا و زیرسطحی دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران
2- دانشکده طب سنتی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران ،
3- دانشکده طب هوافضا و زیرسطحی دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران
متن کامل [PDF 643 kb]
(698 دریافت)
| چکیده (HTML) (1423 مشاهده)
متن کامل: (19100 مشاهده)
مقدمه
اختلال عملکرد جنسی به هرگونه ناهنجاری در هر یک از مراحل برانگیختگی، میل جنسی، مقاربت، ارگاسم یا رضایت جنسی گفته می‌شود. میل جنسی (لیبیدو) به عنوان نیاز بیولوژیکی برای فعالیت جنسی تعریف می‌شود و اغلب به عنوان رفتار جنسی بیان می‌شود. شدت آن در بین افراد مختلف و همچنین در یک فرد در سنین مختلف، متفاوت است. به نظر می‌رسد مرکز تنظیمی برای میل جنسی ماهیتی هیپوتالاموسی داشته باشد، اگرچه تحریک اولیه از مراکز قشری مغز نقش عمده‌ای در سطح فعالیت ایفا می‌کند. در غیاب تستوسترون، میل جنسی کم است و درمان مردان با کمبود آندروژن منجر به طبیعی شدن میل جنسی می‌شود. انزال زودرس و اختلال نعوظ دو اختلال شایع در مردان هستند. اختلال نعوظ که گاهی به آن ناتوانی جنسی نیز می‌گویند، به عدم توانایی در به نعوظ رسیدن یا نگه داشتن آن تا حدی که به رابطه جنسی بیانجامد، گفته می‌شود. عوامل دخیل در این اختلال شامل آسیب به اعصاب، عروق، ماهیچه‌های صاف، و بافت‌های فیبری هستند که ممکن است به دلیل بیماری‌هایی نظیر دیابت، بیماری‌های کلیوی، الکلیسم مزمن، بیماری ام‌اس، بیماری‌های عروقی و نورولوژیکی باشد که حدود 70% موارد ابتلا به اختلال نعوظی را به خود اختصاص می‌دهند (1). شواهد قابل‌توجهی وجود دارد که نشان می‌دهد افزایش تستوسترون و تقویت میل جنسی ناشی از آن به واسطه افزایش ترشح دوپامین در ناحیه پره‌اپتیک داخلی باشد که خود احتمالاً به دلیل افزایش سنتز نیتریک اکساید است. این مفهوم با تأثیر مثبت تجویز آگونیست‌های دوپامین مانند آپومورفین، بروموکریپتین و پرگولید بر نعوظ خود به خود آلت تناسلی، همچنین افزایش میل جنسی با تجویز پیش‌ساز دوپامینی L-dopa، و نیز اختلال میل جنسی مرتبط با عوامل ضد دوپامینرژیک پشتیبانی می‌شود. داده‌های اپیدمیولوژیک نشان می‌دهد سطوح بالاتر تستوسترون سرم با فعالیت جنسی بیشتر در مردان سالم در سنین بالاتر (اما نه مردان جوان‌تر) مرتبط است. مطالعات نشان می‌دهد که در هیپوگنادیسم مردانه زمانی که سطح تستوسترون از محدوده پایین‌تر از حد طبیعی به ابتدای دامنه طبیعی افزایش یابد، میل جنسی دوباره برمی‌گردد. مطالعات دیگر نشان داد که سطوح بالاتر تستوسترون ممکن است تأخیر در نعوظ را کوتاه کند و تجویز تستوسترون در هیپوگنادیسم مردانه میل جنسی را باز می‌گرداند، تأخیر را کوتاه می‌کند و فرکانس و اندازه تومسانس آلت تناسلی شبانه (NPT) را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، قطع درمان با آندروژن در هیپوگنادیسم مردانه منجر به کاهش میل جنسی در 3 تا 4 هفته می‌شود (2).
اختلالات عملکرد جنسی مردان اغلب در کشورهای آسیایی به دلیل اعتقادات فرهنگی و مذهبی محافظه کارانه، شرایط اجتماعی-اقتصادی و عدم آگاهی تشخیص داده نشده و درمان نشده باقی می‌ماند. تمایل به استفاده از داروهای سنتی و عدم رعایت و یا کاهش دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی جدید در این کشورها وجود دارد. در مقایسه‌ای که کشورهای آسیایی با کشورهای اروپایی شده است شیوع اختلال نعوظ (95-0% در مقابل 89-1%)، رضایت کم (38-3% در مقابل 28-4%) و اختلال میل جنسی کم (81-1% در مقابل 65-0%) در مردان آسیایی بیشتر از مردان اروپایی بود، در حالی که شیوع آنورگاسمی (4/0% در مقابل 65-3%) در مردان آسیایی کمتر از مردان اروپایی بود (2).
اختلال عملکرد جنسی مردان می‌تواند عواقب مختلفی داشته باشد و بر سلامت جسمی و روانی و همچنین روابط زناشویی تأثیر بگذارد. این عواقب شامل موارد ذیل است: 1) پیامدهای شخصی و بین فردی: ناشی از احساس از دست دادن مردانگی، ناامیدی و سرخوردگی؛ استرس، اضطراب و نگرانی در مورد عملکرد جنسی که منجر به پریشانی عاطفی می‌شود؛ و همچنین مشکلات در روابط خانواده، خودآگاهی و احساس گناه می‌توانند به دلیل مشکلات جنسی ایجاد شوند و بر سلامت کلی بیمار و روابط با همسرش تأثیر بگذارند (3). 2) پیامدهای روانی: ترس، اضطراب و استرس پاسخ‌های رایج در اختلال عملکرد جنسی هستند (4). افسردگی و اختلالات خلقی می‌تواند با اختلال عملکرد جنسی همراه باشد و بر سلامت روان فرد تأثیر بگذارد (5). 3) پیامدهای مؤثر بر کیفیت زندگی: اختلال عملکرد جنسی می‌تواند کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار دهد و منجر به کاهش رضایت در زمینه‌هایی مانند تمایلات جنسی و وضعیت شغلی شود (5). 4) سازگاری و مقابله: افراد مبتلا به اختلال عملکرد جنسی تلاش می‌کنند تا خود را با شرایط وفق دهند و نوع اختلال عملکرد جنسی می‌تواند بر کیفیت زندگی، خلق و خو و عزت نفس آنها تأثیر بگذارد (5). 5) سلامت جسمانی: بیمارهای جسمی زمینه‌ای مانند دیابت، بیماری قلبی، کلسترول بالا، فشار خون بالا، و اختلالات عصبی می‌تواند در پس اختلال عملکرد جنسی باشند و این اختلال می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری زمینه‌ای باشد که نیاز به درمان دارد و می‌تواند یک عامل خطر برای بیماری قلبی باشد. توجه به این نکته مهم است که موفقیت درمان اختلال عملکرد جنسی به علت زمینه‌ای آن بستگی دارد و اختلال عملکرد خفیف مرتبط با استرس، ترس یا اضطراب اغلب می‌تواند بهبود یابد. جستجو برای درمان حرفه‌ای و پرداختن به جنبه‌های فیزیکی و روانی اختلال عملکرد جنسی می‌تواند منجر به نتایج مثبت و بهبود سلامت کلی شود.
بسته به علت زمینه‌ای و شدت بیماری، انواع مختلفی از درمان‌ها برای اختلال عملکرد جنسی مردان وجود دارد. موفقیت درمان اختلال عملکرد جنسی مردان به علت اصلی آن بستگی دارد و گزینه‌های درمانی باید با یک متخصص در میان گذاشته شود. تغییرات سبک زندگی مانند ترک سیگار و الکل، افزایش فعالیت بدنی و حفظ وزن سالم می‌تواند به بهبود اختلال نعوظ کمک کند. همچنین مشاوره می‌تواند منجر به رفع مشکلات روانی یا عاطفی شود که ممکن است به درمان اختلال عملکرد جنسی کمک کند. با این حال ممکن است گزینه‌های درمانی دیگر برای این اختلال نیاز باشد. این گزینه‌های درمانی شامل داروهای شیمیایی خوراکی مانند سیلدنافیل (ویاگرا)، واردنافیل (لویترا) و تادالافیل (سیالیس) که معمولاً برای اختلال نعوظ تجویز می‌شوند و با افزایش جریان خون آلت تناسلی، ایجاد نعوظ را تسهیل می‌کنند (6). همچنین درمان جایگزینی تستوسترون ممکن است برای مردان با سطوح پایین تستوسترون توصیه شود که می‌تواند به اختلال نعوظ و همچنین کاهش لیبیدو کمک کند (7). با این حال، درمان جایگزینی تستوسترون به دلیل عوارض آن به عنوان اولین درمان برای اختلال نعوظ توصیه نمی‌شود. این درمان‌های شیمیایی اغلب با عوارضی می‌توانند همراه باشند که استفاده از آنها را محدود می‌کند. این عوارض می‌تواند از مواردی شامل سردرد، برافروختگی صورت، ناراحتی معده، کمردرد و یا مشکلات بینایی تا خطرات قلبی-عروقی یا حتی خطر سرطان پروستات و نیز آکنه، بزرگ شدن سینه و کوچک شدن بیضه (در درمان جایگزینی تستوسترون) باشند (8, 9). از طرفی درمان‌های خوراکی اغلب در مردان با اختلالات خفیف مؤثر بوده‌اند و حدود 35% از بیماران از این درمان‌ها پاسخی نگرفته‌اند. از این رو درمان‌های مکمل برای اختلال عملکرد جنسی مردان که شامل طیف وسیعی از درمان‌های جایگزین است رو به رشد هستند. این درمان‌ها در کنار یا به جای داروهای شیمیایی استفاده می‌شوند. برخی از این درمان‌های مکمل شامل داروهای گیاهی، طب سوزنی، بیوفیدبک، مکمل‌های غذایی و داروهای سنتی چینی هستند.
استفاده از داروهای گیاهی جهت بهبود میل جنسی و تعدیل زمان انزال از دیرباز در فرهنگ مردم کشور ایران رایج بوده است. علاوه بر این، از آنجا که در سال‌های اخیر نتایج مثبتی از درمان مشکلات جسمی و روانی با استفاده از گیاهان مختلف گزارش شده است، تمایل به استفاده از داروهای گیاهی به تنهایی یا همراه با داروهای شیمیایی رو به افزایش است. در دهه‌های اخیر در سراسر دنیا نیز، اقبال پژوهشگران به طب مکمل روند رو به افزایشی پیدا کرده است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که در بسیاری از کشورهای غربی مردم برای درمان بسیاری از بیماری‌های شایع مثل افسردگی، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی از شیوه‌های طب مکمل استفاده می‌کنند (10). طب سنتی ایران نیز در سینه مردم تا به امروز حفظ گردیده و شاهد این ادعا آن است که در اغلب خانواده‌های ایرانی برای بیماری‌های خفیف مثل سرما خوردگی و یا حتی موارد دیگری چون سردرد و اضطراب از دم کرده و جوشانده‌های مختلف چون گل گاوزبان و سنبل‌الطیب و بسیاری از گیاهان دارویی دیگر استفاده می‌شود. در سال‌های اخیر، استفاده از داروهای گیاهی در درمان اختلال نعوظ نیز توجه زیادی را به خود جلب کرده است. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، 80% از جمعیت برخی از کشورهای آسیایی و آفریقایی به طب سنتی وابسته هستند، در حالی که 70 تا 80% از جمعیت بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته از یکی از انواع درمان‌های جایگزین استفاده می‌کنند و درمان‌های گیاهی به عنوان محبوب‌ترین شکل طب سنتی شناخته شده است (11).
از بین داروهای گیاهی مورد استفاده در اختلال عملکرد جنسی مردان می‌توان به جینکوبیلوبا (Ginkgo Biloba)، جینسینگ قرمز (Red Ginseng)، گِرده‌لیوِه (مورد استفاده در طب سنتی چین با نام علمی: Epimedium) نام برد. با این حال با توجه به مناطق رویش، فراوانی و همچنین فرآوری این گیاهان برای مصرف به شکل دارویی، ممکن است این داروهای گیاهی به سادگی در دسترس نباشند.
پیاز بیش از هفت هزار سال است که پرورش داده شده است (12) و بخشی از غذای انسان گردیده است. به عنوان مثال، در سال 2016، تولید جهانی پیاز (پیاز خشک) به بیش از 90 میلیون تن رسید که در رأس آنها چین (26% از کل) و هند (21% از کل) قرار دارند. طبق گزارش‌های سازمان بهداشت جهانی، مردم جزایر اوکیناوای ژاپن که طولانی‌ترین عمر را در جهان دارند، به طور معمول مقادیر قابل توجهی از سبزیجات خاص از جمله پیاز (Allium cepa) را مصرف می‌کنند. علاوه بر این، به‌طور شگفت‌انگیزی، تستوسترون سرم در مردان اوکیناوا در مقایسه با آمریکایی‌های هم سن و سال، بالاتر بود (13). این می‌تواند شواهدی باشد که پیاز ممکن است تأثیر بالقوه‌ای بر سلامت عمومی مردان داشته باشد.
به طور طبیعی، پیاز را می‌توان در سه زیر گروه اصلی یافت: سفید، قرمز و زرد. به طور کلی، پیاز خام حاوی تقریباً 89% آب، 4% قند، 2% فیبر رژیمی، 1% پروتئین، مقدار ناچیزی چربی و مقادیر کمی از مواد مغذی ضروری است. بر این اساس، ارزش انرژی پیاز قابل توجه نیست (حدود 40 کیلو کالری / 100 گرم) (14). مهم‌تر از همه، مشخص شده که پیاز حاوی چندین ماده شیمیایی گیاهی منحصر به فرد مانند کوئرستین و گلوکوزیدهای کوئرستین، کامفرول، تیوسولفینات‌ها، سپین‌ها، آنتوسیانین‌ها و ترکیبات گوگردی است که بر سلامت انسان تأثیر دارند (15, 16). با این حال، برخی از این فیتوکمیکال‌ها تحت تحقیقات اولیه برای کشف اثرات بیولوژیکی احتمالی آنها در انسان هستند. در میان گونه‌های پیاز، پیاز قرمز به دلیل داشتن مقادیر زیادی از چندین فیتومولکول فعال مانند پلی‌فنل‌ها، فلاونوئیدها و فلاونول از اهمیت بالایی برخوردار است (17, 18).
به دلیل دسترسی رایگان به ضایعات پیاز و پتانسیل درمانی آن در برابر اختلالات مختلف به علت وجود ترکیبات شیمیایی گوناگون، حتی پوست و ضایعات پیاز می‌تواند به یک ماده کاربردی طبیعی و اقتصادی در صنعت داروسازی برای فرمولاسیون داروهای گیاهی مختلف تبدیل شود (19).
از آنجا که پیاز یکی از شناخته‌شده‌ترین گونه‌های گیاهی است که به طور مکرر در رژیم‌های غذایی خاورمیانه و هند استفاده می‌شود و به دلیل فواید درمانی فراوان، یک گونه مورد توجه پزشکی بوده است (20). این گیاه یکی از پرمصرف‌ترین محصولات سبزیجات در جهان است که با طعم خاص خود، سومین ادویه باغبانی ضروری با ارزش تجاری قابل توجه است. جدا از فضایل آشپزی، این گیاه به طور سنتی برای خواص دارویی خود نیز در بسیاری از فرهنگ‌های بومی استفاده می‌شود. مطالعات متعددی برای تأیید اثرات بیان شده در طب سنتی در خصوص پیاز انجام شده است. با این وجود، هنوز کمبودی در گردآوری دقیق، به روز و تجزیه و تحلیل انتقادی از تمایلات سنتی دارویی این گیاه وجود دارد. مشخص شده است که پیاز دارای مجموعه‌ای از ترکیبات فعال زیستی و خواص دارویی متعدد، از جمله اثرات ضدمیکروبی، آنتی‌اکسیدانی، ضد درد، ضد التهابی، ضد دیابتی، کاهنده چربی خون، ضد فشار خون بالا و اثرات محافظت کننده ایمنی است (21). یکی دیگر از اثرات پیاز که مورد توجه واقع شده است، اثر آن بر مشکلات جنسی بخصوص ناتوانی‌های جنسی مردان است. اگرچه تعداد زیادی از مطالعات in vitro و in vivo انجام شده است، محدودیت‌ها و شکاف‌های تحقیقاتی متعددی شناسایی شده‌اند که باید در مطالعات آینده مورد توجه قرار گیرند. بنابراین، بررسی حاضر با هدف بررسی سیستماتیک متون منتشر شده در مورد استفاده‌های سنتی، خواص دارویی، و ترکیبات فیتوشیمیایی پیاز در خصوص بهبود مشکلات جنسی مردان مبتنی بر شواهد علمی موجود انجام شد. این بررسی شامل اثر پیاز بر اختلال نعوظ و همچنین اثر آن بر هورمون تستوسترون است.
روش کار
مطالعه حاضر یک مطالعه مروری است که به منظور بررسی مطالعات انجام شده در مورد استفاده از پیاز برای بهبود اختلالات جنسی مردان انجام شده است. جهت شناسایی مطالعات انجام شده به زبان انگلیسی از سال 1990 تا ژانویه سال 2023 میلادی. جستجو در در پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، Scopus، Embase و موتور جستجوگر گوگل اسکالر با کلید واژه‌های Allium cepa، Onion، Male sexual dysfunction، Erectile disorder، Libido، Men’s sexual health و Testosterone انجام شد.
در ابتدا لیستی از عناوین و چکیده تمام مقالات موجود در پایگاه‌های اطلاعاتی یاد شده توسط پژوهشگر تهیه شد و به منظور تعیین و انتخاب عناوین مرتبط، به صورت مستقل مورد بررسی قرار گرفتند. برای جلوگیری از سوگرایی انتشار، تمامی مراحل انجام تحقیق شامل جستجو، انتخاب مطالعات، ارزیابی کیفی مطالعات، استخراج داده‌ها توسط دو نفر از پژوهشگران به صورت مستقل از هم انجام شد و در صورت اختلاف توسط پژوهشگر سوم مورد بررسی قرار گرفت. فهرست مرجع مقالات گردآوری شده نیز برای شناسایی مطالعات بیشتر مورد بررسی قرار گرفت. با بررسی و مطالعه عناوین مستندات، نام مؤلف یا مؤلفین، سال انتشار، شماره و نام مجله، موارد تکراری حذف شدند و پس از مطالعه دقیق متن مقالات، موارد مرتبط انتخاب شدند.
اختلالات عملکرد جنسی مردان اغلب در کشورهای آسیایی به دلیل اعتقادات فرهنگی و مذهبی محافظه کارانه، شرایط اجتماعی-اقتصادی و عدم آگاهی تشخیص داده نشده و درمان نشده باقی می‌ماند. تمایل به استفاده از داروهای سنتی و عدم رعایت و یا کاهش دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی جدید در این کشورها وجود دارد. در مقایسه‌ای که کشورهای آسیایی با کشورهای اروپایی شده است شیوع اختلال نعوظ (95-0% در مقابل 89-1%)، رضایت کم (38-3% در مقابل 28-4%) و اختلال میل جنسی کم (81-1% در مقابل 65-0%) در مردان آسیایی بیشتر از مردان اروپایی بود، در حالی که شیوع آنورگاسمی (4/0% در مقابل 65-3%) در مردان آسیایی کمتر از مردان اروپایی بود (2).
اختلال عملکرد جنسی مردان می‌تواند عواقب مختلفی داشته باشد و بر سلامت جسمی و روانی و همچنین روابط زناشویی تأثیر بگذارد. این عواقب شامل موارد ذیل است: 1) پیامدهای شخصی و بین فردی: ناشی از احساس از دست دادن مردانگی، ناامیدی و سرخوردگی؛ استرس، اضطراب و نگرانی در مورد عملکرد جنسی که منجر به پریشانی عاطفی می‌شود؛ و همچنین مشکلات در روابط خانواده، خودآگاهی و احساس گناه می‌توانند به دلیل مشکلات جنسی ایجاد شوند و بر سلامت کلی بیمار و روابط با همسرش تأثیر بگذارند (3). 2) پیامدهای روانی: ترس، اضطراب و استرس پاسخ‌های رایج در اختلال عملکرد جنسی هستند (4). افسردگی و اختلالات خلقی می‌تواند با اختلال عملکرد جنسی همراه باشد و بر سلامت روان فرد تأثیر بگذارد (5). 3) پیامدهای مؤثر بر کیفیت زندگی: اختلال عملکرد جنسی می‌تواند کیفیت زندگی را تحت تأثیر قرار دهد و منجر به کاهش رضایت در زمینه‌هایی مانند تمایلات جنسی و وضعیت شغلی شود (5). 4) سازگاری و مقابله: افراد مبتلا به اختلال عملکرد جنسی تلاش می‌کنند تا خود را با شرایط وفق دهند و نوع اختلال عملکرد جنسی می‌تواند بر کیفیت زندگی، خلق و خو و عزت نفس آنها تأثیر بگذارد (5). 5) سلامت جسمانی: بیمارهای جسمی زمینه‌ای مانند دیابت، بیماری قلبی، کلسترول بالا، فشار خون بالا، و اختلالات عصبی می‌تواند در پس اختلال عملکرد جنسی باشند و این اختلال می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری زمینه‌ای باشد که نیاز به درمان دارد و می‌تواند یک عامل خطر برای بیماری قلبی باشد. توجه به این نکته مهم است که موفقیت درمان اختلال عملکرد جنسی به علت زمینه‌ای آن بستگی دارد و اختلال عملکرد خفیف مرتبط با استرس، ترس یا اضطراب اغلب می‌تواند بهبود یابد. جستجو برای درمان حرفه‌ای و پرداختن به جنبه‌های فیزیکی و روانی اختلال عملکرد جنسی می‌تواند منجر به نتایج مثبت و بهبود سلامت کلی شود.
بسته به علت زمینه‌ای و شدت بیماری، انواع مختلفی از درمان‌ها برای اختلال عملکرد جنسی مردان وجود دارد. موفقیت درمان اختلال عملکرد جنسی مردان به علت اصلی آن بستگی دارد و گزینه‌های درمانی باید با یک متخصص در میان گذاشته شود. تغییرات سبک زندگی مانند ترک سیگار و الکل، افزایش فعالیت بدنی و حفظ وزن سالم می‌تواند به بهبود اختلال نعوظ کمک کند. همچنین مشاوره می‌تواند منجر به رفع مشکلات روانی یا عاطفی شود که ممکن است به درمان اختلال عملکرد جنسی کمک کند. با این حال ممکن است گزینه‌های درمانی دیگر برای این اختلال نیاز باشد. این گزینه‌های درمانی شامل داروهای شیمیایی خوراکی مانند سیلدنافیل (ویاگرا)، واردنافیل (لویترا) و تادالافیل (سیالیس) که معمولاً برای اختلال نعوظ تجویز می‌شوند و با افزایش جریان خون آلت تناسلی، ایجاد نعوظ را تسهیل می‌کنند (6). همچنین درمان جایگزینی تستوسترون ممکن است برای مردان با سطوح پایین تستوسترون توصیه شود که می‌تواند به اختلال نعوظ و همچنین کاهش لیبیدو کمک کند (7). با این حال، درمان جایگزینی تستوسترون به دلیل عوارض آن به عنوان اولین درمان برای اختلال نعوظ توصیه نمی‌شود. این درمان‌های شیمیایی اغلب با عوارضی می‌توانند همراه باشند که استفاده از آنها را محدود می‌کند. این عوارض می‌تواند از مواردی شامل سردرد، برافروختگی صورت، ناراحتی معده، کمردرد و یا مشکلات بینایی تا خطرات قلبی-عروقی یا حتی خطر سرطان پروستات و نیز آکنه، بزرگ شدن سینه و کوچک شدن بیضه (در درمان جایگزینی تستوسترون) باشند (8, 9). از طرفی درمان‌های خوراکی اغلب در مردان با اختلالات خفیف مؤثر بوده‌اند و حدود 35% از بیماران از این درمان‌ها پاسخی نگرفته‌اند. از این رو درمان‌های مکمل برای اختلال عملکرد جنسی مردان که شامل طیف وسیعی از درمان‌های جایگزین است رو به رشد هستند. این درمان‌ها در کنار یا به جای داروهای شیمیایی استفاده می‌شوند. برخی از این درمان‌های مکمل شامل داروهای گیاهی، طب سوزنی، بیوفیدبک، مکمل‌های غذایی و داروهای سنتی چینی هستند.
استفاده از داروهای گیاهی جهت بهبود میل جنسی و تعدیل زمان انزال از دیرباز در فرهنگ مردم کشور ایران رایج بوده است. علاوه بر این، از آنجا که در سال‌های اخیر نتایج مثبتی از درمان مشکلات جسمی و روانی با استفاده از گیاهان مختلف گزارش شده است، تمایل به استفاده از داروهای گیاهی به تنهایی یا همراه با داروهای شیمیایی رو به افزایش است. در دهه‌های اخیر در سراسر دنیا نیز، اقبال پژوهشگران به طب مکمل روند رو به افزایشی پیدا کرده است. پژوهش‌ها نشان می‌دهند که در بسیاری از کشورهای غربی مردم برای درمان بسیاری از بیماری‌های شایع مثل افسردگی، دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی از شیوه‌های طب مکمل استفاده می‌کنند (10). طب سنتی ایران نیز در سینه مردم تا به امروز حفظ گردیده و شاهد این ادعا آن است که در اغلب خانواده‌های ایرانی برای بیماری‌های خفیف مثل سرما خوردگی و یا حتی موارد دیگری چون سردرد و اضطراب از دم کرده و جوشانده‌های مختلف چون گل گاوزبان و سنبل‌الطیب و بسیاری از گیاهان دارویی دیگر استفاده می‌شود. در سال‌های اخیر، استفاده از داروهای گیاهی در درمان اختلال نعوظ نیز توجه زیادی را به خود جلب کرده است. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، 80% از جمعیت برخی از کشورهای آسیایی و آفریقایی به طب سنتی وابسته هستند، در حالی که 70 تا 80% از جمعیت بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته از یکی از انواع درمان‌های جایگزین استفاده می‌کنند و درمان‌های گیاهی به عنوان محبوب‌ترین شکل طب سنتی شناخته شده است (11).
از بین داروهای گیاهی مورد استفاده در اختلال عملکرد جنسی مردان می‌توان به جینکوبیلوبا (Ginkgo Biloba)، جینسینگ قرمز (Red Ginseng)، گِرده‌لیوِه (مورد استفاده در طب سنتی چین با نام علمی: Epimedium) نام برد. با این حال با توجه به مناطق رویش، فراوانی و همچنین فرآوری این گیاهان برای مصرف به شکل دارویی، ممکن است این داروهای گیاهی به سادگی در دسترس نباشند.
پیاز بیش از هفت هزار سال است که پرورش داده شده است (12) و بخشی از غذای انسان گردیده است. به عنوان مثال، در سال 2016، تولید جهانی پیاز (پیاز خشک) به بیش از 90 میلیون تن رسید که در رأس آنها چین (26% از کل) و هند (21% از کل) قرار دارند. طبق گزارش‌های سازمان بهداشت جهانی، مردم جزایر اوکیناوای ژاپن که طولانی‌ترین عمر را در جهان دارند، به طور معمول مقادیر قابل توجهی از سبزیجات خاص از جمله پیاز (Allium cepa) را مصرف می‌کنند. علاوه بر این، به‌طور شگفت‌انگیزی، تستوسترون سرم در مردان اوکیناوا در مقایسه با آمریکایی‌های هم سن و سال، بالاتر بود (13). این می‌تواند شواهدی باشد که پیاز ممکن است تأثیر بالقوه‌ای بر سلامت عمومی مردان داشته باشد.
به طور طبیعی، پیاز را می‌توان در سه زیر گروه اصلی یافت: سفید، قرمز و زرد. به طور کلی، پیاز خام حاوی تقریباً 89% آب، 4% قند، 2% فیبر رژیمی، 1% پروتئین، مقدار ناچیزی چربی و مقادیر کمی از مواد مغذی ضروری است. بر این اساس، ارزش انرژی پیاز قابل توجه نیست (حدود 40 کیلو کالری / 100 گرم) (14). مهم‌تر از همه، مشخص شده که پیاز حاوی چندین ماده شیمیایی گیاهی منحصر به فرد مانند کوئرستین و گلوکوزیدهای کوئرستین، کامفرول، تیوسولفینات‌ها، سپین‌ها، آنتوسیانین‌ها و ترکیبات گوگردی است که بر سلامت انسان تأثیر دارند (15, 16). با این حال، برخی از این فیتوکمیکال‌ها تحت تحقیقات اولیه برای کشف اثرات بیولوژیکی احتمالی آنها در انسان هستند. در میان گونه‌های پیاز، پیاز قرمز به دلیل داشتن مقادیر زیادی از چندین فیتومولکول فعال مانند پلی‌فنل‌ها، فلاونوئیدها و فلاونول از اهمیت بالایی برخوردار است (17, 18).
به دلیل دسترسی رایگان به ضایعات پیاز و پتانسیل درمانی آن در برابر اختلالات مختلف به علت وجود ترکیبات شیمیایی گوناگون، حتی پوست و ضایعات پیاز می‌تواند به یک ماده کاربردی طبیعی و اقتصادی در صنعت داروسازی برای فرمولاسیون داروهای گیاهی مختلف تبدیل شود (19).
از آنجا که پیاز یکی از شناخته‌شده‌ترین گونه‌های گیاهی است که به طور مکرر در رژیم‌های غذایی خاورمیانه و هند استفاده می‌شود و به دلیل فواید درمانی فراوان، یک گونه مورد توجه پزشکی بوده است (20). این گیاه یکی از پرمصرف‌ترین محصولات سبزیجات در جهان است که با طعم خاص خود، سومین ادویه باغبانی ضروری با ارزش تجاری قابل توجه است. جدا از فضایل آشپزی، این گیاه به طور سنتی برای خواص دارویی خود نیز در بسیاری از فرهنگ‌های بومی استفاده می‌شود. مطالعات متعددی برای تأیید اثرات بیان شده در طب سنتی در خصوص پیاز انجام شده است. با این وجود، هنوز کمبودی در گردآوری دقیق، به روز و تجزیه و تحلیل انتقادی از تمایلات سنتی دارویی این گیاه وجود دارد. مشخص شده است که پیاز دارای مجموعه‌ای از ترکیبات فعال زیستی و خواص دارویی متعدد، از جمله اثرات ضدمیکروبی، آنتی‌اکسیدانی، ضد درد، ضد التهابی، ضد دیابتی، کاهنده چربی خون، ضد فشار خون بالا و اثرات محافظت کننده ایمنی است (21). یکی دیگر از اثرات پیاز که مورد توجه واقع شده است، اثر آن بر مشکلات جنسی بخصوص ناتوانی‌های جنسی مردان است. اگرچه تعداد زیادی از مطالعات in vitro و in vivo انجام شده است، محدودیت‌ها و شکاف‌های تحقیقاتی متعددی شناسایی شده‌اند که باید در مطالعات آینده مورد توجه قرار گیرند. بنابراین، بررسی حاضر با هدف بررسی سیستماتیک متون منتشر شده در مورد استفاده‌های سنتی، خواص دارویی، و ترکیبات فیتوشیمیایی پیاز در خصوص بهبود مشکلات جنسی مردان مبتنی بر شواهد علمی موجود انجام شد. این بررسی شامل اثر پیاز بر اختلال نعوظ و همچنین اثر آن بر هورمون تستوسترون است.
روش کار
مطالعه حاضر یک مطالعه مروری است که به منظور بررسی مطالعات انجام شده در مورد استفاده از پیاز برای بهبود اختلالات جنسی مردان انجام شده است. جهت شناسایی مطالعات انجام شده به زبان انگلیسی از سال 1990 تا ژانویه سال 2023 میلادی. جستجو در در پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed، Web of Science، Scopus، Embase و موتور جستجوگر گوگل اسکالر با کلید واژه‌های Allium cepa، Onion، Male sexual dysfunction، Erectile disorder، Libido، Men’s sexual health و Testosterone انجام شد.
در ابتدا لیستی از عناوین و چکیده تمام مقالات موجود در پایگاه‌های اطلاعاتی یاد شده توسط پژوهشگر تهیه شد و به منظور تعیین و انتخاب عناوین مرتبط، به صورت مستقل مورد بررسی قرار گرفتند. برای جلوگیری از سوگرایی انتشار، تمامی مراحل انجام تحقیق شامل جستجو، انتخاب مطالعات، ارزیابی کیفی مطالعات، استخراج داده‌ها توسط دو نفر از پژوهشگران به صورت مستقل از هم انجام شد و در صورت اختلاف توسط پژوهشگر سوم مورد بررسی قرار گرفت. فهرست مرجع مقالات گردآوری شده نیز برای شناسایی مطالعات بیشتر مورد بررسی قرار گرفت. با بررسی و مطالعه عناوین مستندات، نام مؤلف یا مؤلفین، سال انتشار، شماره و نام مجله، موارد تکراری حذف شدند و پس از مطالعه دقیق متن مقالات، موارد مرتبط انتخاب شدند.
نمودار 1. روند بررسی مقالات و فرایند بررسی متون
معیار اولیه گزینش مقالات، ارتباط آنها با پیاز و تستوسترون اختلالات جنسی، وجود یکی از کلیدواژه‌ها شامل: onion، Allium cepa، Testosterone، Sexual dysfunction، Erectile dysfunction، Libido و Men’s sexual health بود. تمام ترکیبات احتمالی کلمات با استفاده از عملگرهای بولین به صورت ترکیبی در عنوان مقاله یا چکیده انجام شد. بررسی مقالات در ابتدا، بر اساس عنوان و چکیده انجام شد. معیار ورود مقالات شامل: 1) کلیه مقالات منتشر شده در خصوص پیاز؛ 2) وجود کلمات کلیدی یا معادل آن در عنوان یا چکیده؛ و 3) مقالات به زبان انگلیسی بود. معیار خروج از مطالعه شامل: 1) عناوین تکراری به دلیل هم پوشانی برخی از پایگاه‌ها و نمایه شدن همزمان یک مقاله در چند پایگاه؛ 2) مقالاتی که مرتبط با اهداف مطالعه نبودند (پس از غربالگری اولیه، بررسی عناوین و چکیده)؛ 3) مقالاتی که متن کامل آنها در دسترس نبود؛ و 4) مقالاتی که متن کامل به زبان‌های دیگر داشتند، بود (نمودار 1).
یافته‌ها
در بررسی اولیه تعداد 79 مقاله پیدا شد که با حذف 23 مورد یکسان، تعداد 56 مقاله وارد غربالگری شدند. در بررسی عنوان و چکیده مقالات، تعداد 28 مورد حذف شدند. متن کامل 28 مورد باقی مانده به دقت بررسی شد و از این مقالات 11 مورد با معیارهای خروج از بررسی نهایی خارج شد. در نهایت 17 مقاله در مرور نهایی مورد بررسی قرار گرفت (جدول 1).
تقریباً تمام مطالعات انجام شده بر روی پیاز (15 تا از 17 مطالعه) بر روی مدل‌های موش، به‌ویژه موش‌های نر انجام شد. تنها یک مطالعه بر روی مردان سالم انجام شده است (ردیف 9 جدول 1). محصولات پیاز شامل آب پیاز تازه، عصاره آبی پیاز و یا پوست آن، فراکسیون اتیل استات پیاز و عصاره دانه پیاز در مطالعات مورد استفاده قرار گرفته بود. در این مطالعات آب پیاز، عصاره یا خود پیاز به صورت خوراکی در یک دوره زمانی بین 10 تا 60 روز داده شده است. در یک مطالعه تزریق به جسم غاری بررسی شده است (ردیف 17 جدول 1).
ذکر این نکته مهم است که تنها مطالعه انسانی که مستقیماً بین پیاز و تستوسترون وجود دارد (ردیف 9 جدول 1)، تأثیر مثبت عصاره پیاز بر تستوسترون را نشان می‌دهد (22).
بحث
از بین مطالعات انجام شده تنهای یک منبع به اثرات مستقیم پیاز بر عملکرد نعوظ پرداخته است و سایر مطالعات به اثر بر عملکرد جنسی مردان از طریق افزایش تستوسترون پرداخته‌اند. به طور کلی، تستوسترون هورمون جنسی اصلی در جنس مذکر در انسان و سایر گونه‌ها است (23). این هورمون نقش کلیدی در رشد اندام‌های تناسلی و سایر ویژگی‌های جنسی آنها مانند موهای بدن و توده عضلانی دارد (24). کاهش سطح تستوسترون در مردان با طیف وسیعی از بیماری‌ها و اختلالات مانند دیابت (25)، ناباروری مردان (26-28)، آلزایمر (29)، پوکی استخوان (30)، افسردگی (31) و بیماری قلبی عروقی (32, 33) همراه است. بنابراین، بسیاری از تحقیقات بر حفظ و افزایش تستوسترون در مردان متمرکز شده‌اند. پیاز دارای یک اثر آندروژنی قوی است که می‌تواند باعث افزایش اسپرماتوژنز در موش صحرایی شود. خاکی و همکاران گزارش کرده‌اند که مصرف خوراکی 20 روز آب پیاز تازه با دو دوز 5/0 و 1 گرم/کیلوگرم در روز به طور قابل توجهی سطح تستوسترون سرم را بهبود می‌بخشد (2009، ردیف 2) (34). در این مطالعه که سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه شاهد) را با هم مقایسه کرده است، مقدار تستوسترون از 6/1 (در گروه شاهد) به 9/3 و 0/5 (ng/ml) در گروه با مقدار مصرف 5/0 و 1 گرم/کیلوگرم رسید که هر دو این مقادیر از نظر آماری در مقایسه با گروه شاهد معنی‌دار بودند (05/0>p). این نویسنده در مطالعه دیگری (2011، ردیف 4) (35) به اثر آب پیاز تازه بر روی موش‌های مبتلا به انگل توکسوپلاسما گوندی (Toxoplasma gondii) پرداخت. در این مطالعه 4 گروه موش شامل 1) شاهد، 2) پیاز، 3) توکسوپلاسما و 4) پیاز+توکسوپلاسما مورد مقایسه قرار گرفتند. آنها نشان دادند که 30 روز درمان خوراکی با آب پیاز تازه (روزانه 1 میلی لیتر) باعث افزایش دو برابری سطح تستوسترون سرم می‌شود به طوری که سطح تستوسترون از 2/1 (در گروه شاهد) به 5/2 (ng/ml) در گروه پیاز رسید (05/0>p). همچنین مصرف پیاز به میزان کمی کاهش تستوسترون ناشی از عفونت را جبران کرد به طوری که سطح تستوسترون از 9/0 (در گروه توکسوپلاسما) به 1 (ng/ml) در گروه پیاز+توکسوپلاسما رسید؛ اگر چه این تفاوت به حدی نبود که از نظر آماری معنی‌دار باشد. در مطالعه اللوح و همکاران در اردن (2014، ردیف 8) که با هدف بررسی اثر آب پیاز بر پارامترهای رفتار جفتی موش‌های صحرایی نر دارای اختلال جنسی شدید ناشی از پاروکستین انجام شد، تجویز 20 روز آب پیاز به طور قابل توجهی باعث بهبود رفتارهای جنسی موش‌های نر شد. این مطالعه که آب پیاز را در سه دوز مختلف (5/0، 1 و 2 میلی‌لیتر) مورد مقایسه قرار داده است نشان داد که سطح سرمی تستوسترون با تجویز آب پیاز به طور قابل توجهی در گروه‌های 1 و 2 میلی‌لیتر افزایش یافت (از حدود 5 ng/ml در گروه کنترل و حدود 6 در دوز 5/0 میلی‌لیتر پیاز به حدود 8 ng/ml در دو دوز 1 و 2 میلی‌لیتر) که این تفاوت‌ها از نظر آماری معنی‌دار بودند (05/0>p). همچنین کاهش قابل توجه تستوسترون ناشی از تجویز پاروکستین (از میزان 5 ng/ml در گروه شاهد به زیر 2 ng/ml در گروه پاروکستین) با مصرف آب پیاز با دوز های 1 و 2 میلی‌لیتر به سطح طبیعی (به ترتیب حدود 5/4 و 5 ng/ml در دو گروه 1 و 2 میلی‌لیتری) بازگردانده شد؛ اگر چه این بازگشت از نظر آماری معنی دار نبود (36).
شواهدی بر اساس گزارش‌هایی در مورد فعالیت آندروژنیک پیاز وجود دارد (34-36). در مطالعه اللوح و همکارانش در اردن (2014، ردیف 8) بیان شده که به نظر این اثر پیاز وابسته به دوز نیست، زیرا هیچ تغییری در سطح تستوسترون بین موش‌های تحت درمان با دو دوز مختلف (1 و 2 میلی‌لیتر آب پیاز) مشاهده نشد. با این حال، تحقیقات بیشتر با استفاده از غلظت‌های دیگر برای تعیین مسئله وابستگی به دوز مورد نیاز است. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که دوز آستانه‌ای از برای تحریک تولید تستوسترون وجود دارد، زیرا هیچ تغییری در سطح تستوسترون بین گروه رت های کنترل و گروه درمانی با دوز کم (5/0 میلی‌لیتر آب پیاز) مشاهده نشده بود و این یافته در این گروه درمانی در عملکرد جنسی آنها بیشتر منعکس شد، زیرا هیچ بهبودی در رفتار جنسی در موش‌های این گروه مشاهده نشد (36).
مکانیسم‌های اثر پیاز بر تستوسترون در مطالعات از زوایای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است که شامل تأثیر بر هورمون LH، اثرات آنتی‌اکسیدانی، اثر ضد هیپرگلیسمی، اثر بر نیتریک اکساید و اثر بر پروتئین کیناز فعال شده با AMP 5 هستندکه در ذیل این موارد ذکر می‌گردد.
تأثیر پیاز بر تستوسترون از طریق هورمون LH
تعدادی از مطالعات نشان داده‌اند که پیاز تأثیر مثبتی بر تولید LH دارد. به عنوان مثال، موش‌های نر ویستار به مدت 20 روز متوالی، روزانه 1 گرم آب پیاز تازه مصرف کردند، در مقایسه با گروه شاهد، سطوح بالاتری از هورمون LH داشتند (2009، ردیف 2) (34). علاوه بر این، عصاره آبی پیاز (1 میلی‌لیتر از عصاره به ازای 100 گرم وزن بدن، به مدت 8 هفته) به طور قابل توجهی هورمون LH را در موش‌های صحرایی نر تحت رژیم حاوی کلرید آلومینیوم و نیز موش‌های سالم افزایش داد (2013، ردیف 5) (37). بر این اساس، اثر مثبت پیاز بر تستوسترون ممکن است، حداقل تا حدی، به افزایش سطح هورمون LH نسبت داده شود.
در مردان، تستوسترون عمدتاً در سلول‌های لیدیگ تولید می‌شود. عملکرد و تعداد سلول‌های لیدیگ در بیضه به نوبه خود در درجه اول توسط هورمون LH و در درجه دوم توسط هورمون FSH تنظیم می‌شود (38). مقدار تستوسترون تولید شده توسط سلول‌های لیدیگ تحت کنترل هورمون LH است (39, 40). به طور خاص، هورمون LH بیان 17β-هیدروکسی آستروئید دهیدروژناز را تنظیم می‌کند، که تبدیل آندروستندیون به تستوسترون را کاتالیز می‌کند. تستوسترون تشکیل شده برای افزایش تولید اسپرم (یعنی اسپرم‌زایی) به سلول‌های سرتولی در بیضه منتقل می‌شود (41).
تأثیر پیاز بر تستوسترون به عنوان یک آنتی اکسیدان
به طور کلی، در سیستم‌های سلولی، تجمع گونه‌های اکسیژن فعال و تشکیل حالت استرس اکسیداتیو به طور قابل توجهی عملکرد سلول را کاهش می‌دهد. چنین کاهشی ممکن است به دلیل افزایش آسیب اکسیداتیو به اجزای عملکردی و ساختاری (به عنوان مثال، پروتئین‌ها، لیپیدها و اسیدهای نوکلئیک) سلول باشد. بنابراین، مقابله با این آسیب اکسیداتیو باید عملکرد سلول را بهبود بخشد. به طور خاص، افزایش تولید گونه‌های فعال اکسیژن و در نتیجه آسیب اکسیداتیو در سلول‌های لیدیگ بیضه ممکن است سنتز تستوسترون را کاهش دهد (32). این کاهش ممکن است در حضور مواد سمی شیمیایی مانند آلومینیوم و کادمیوم و در حضور داروهای خاصی مانند پرمترین (که یک دارو و حشره‌کش برای درمان گال است) مضاعف شود. در واقع مشخص شده است که کلریدآلومینیوم به طور قابل توجهی سنتز تستوسترون را کاهش می‌دهد (37) که ممکن است با کاهش فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی بیضه مانند سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون ردوکتاز، و اختلال در بیان ژن 3β-هیدروکسی آستروئید دی هیدروژناز و آنزیم برش زننده زنجیره جانبی کلسترول در بیضه باشد (42). نشان داده شده است که آنتی‌اکسیدان‌های آنزیمی به طور قابل توجهی در موش‌های صحرایی نر دریافت کننده پیاز در هر دو گروه (گروه شاهد و گروه مسموم شده با آلومینیوم) افزایش یافته است (2012، ردیف 5) (37). چنین افزایشی در مکانیسم دفاعی آنتی‌اکسیدانی در سلول‌های لیدیگ توسط اثر پیاز ممکن است تولید تستوسترون را افزایش دهد. علاوه بر این، پیاز تشکیل مالون‌دی‌آلدئید (یک نشانگر آسیب اکسیداتیو، به ویژه پراکسیداسیون لیپیدی)، در موش‌های صحرایی نر هر دو گروه شاهد و مسموم شده با آلومینیوم را کاهش می‌دهد (43) همچنین، عصاره آبی پیاز دارای اثر محافظتی در برابر استرس اکسیداتیو ناشی از کادمیوم است. اگر چه، کاهش تستوسترون ناشی از آن را بازیابی نکرد (2013، ردیف 6) (44).
علاوه بر این، در موش‌ها، پرمترین به طور قابل توجهی تعداد سلول‌های لیدیگ و میزان تستوسترون تولید شده را کاهش می‌دهد. از طریق مسیر ناشناخته، آب پیاز (روزانه 3 میلی‌لیتر به مدت 60 روز) توانست آسیب به سلول‌های لیدیگ را کاهش دهد و تولید تستوسترون را بهبود بخشد. با توجه به اینکه پیاز حاوی مولکول‌های آنتی‌اکسیدانی قوی مانند کوئرستین و گلوکوزیدهای آن، تیوسولفینات‌ها و آنتوسیانین‌ها است عمدتاً کاهش آسیب اکسیداتیو به سلول‌های لیدیگ، مکانیسمی است که توسط آن تولید تستوسترون افزایش می‌یابد (2017، ردیف 11) (45).
در واقع، در بین 28 قلم سبزیجات مختلف، پیاز بالاترین رتبه را در محتوای کوئرستین دارد. در واقع، کوئرستین و مشتقات کوئرستین بر سلامت انسان تأثیر دارند. ذکر این نکته مهم است که کوئرستین در برابر طیف وسیعی از بیماری‌ها و اختلالات مانند آسم (46)، دیابت (47)، نقرس (48)، سرطان (49)، آرتریت (50)، پوکی استخوان (51) و اختلالات نورودژنراتیو (52) اثر محافظتی دارد. بنابراین، محتوای بالای آنتی‌اکسیدان کوئرستین و مشتقات آن در پیاز، آن را به یک برنامه غذایی بسیار مؤثر برای تقویت سلامت انسان تبدیل می‌کند.
به طور خاص، کوئرستین (روزانه 50 میلی‌گرم /کیلوگرم به مدت 15 روز) به طور قابل توجهی سطح تستوسترون را در آسیب تولید مثلی ناشی از آرسنیک در موش‌ها افزایش داد (53). علاوه بر این، کوئرستین (روزانه 90 میلی گرم /کیلوگرم به مدت 15 روز) برای افزایش تولید تستوسترون در موش‌های صحرایی نر با سمیت تولید مثلی ناشی از فتالات دی-(2-اتیل هگزیل) اثربخش بود (54). علاوه بر این، موش‌های صحرایی نر بالغ با سمیت تولید مثلی ناشی از آترازین که کوئرستین را با 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن به مدت 21 روز تجویز کردند، در مقایسه با گروه شاهد، سطوح بالاتری از تستوسترون داشتند (55). همچنین، تجویز کوئرستین (20 میلی‌گرم /کیلوگرم به مدت دو هفته) باعث بازیابی تستوسترون پلاسما ناشی از سولفاسالازین در موش‌های صحرایی نر شد (56). نشان داده شده است که کوئرستین (روزانه 20 میلی‌گرم /کیلوگرم به مدت 28 روز) می‌تواند کاهش تستوسترون ناشی از کلرید کادمیوم را در موش‌های نر کاهش دهد (57). چنین اثرات محافظتی ممکن است به فعالیت آنتی‌اکسیدانی کوئرستین نسبت داده شود زیرا مشخص شده است که فعالیت آنتی‌اکسیدان‌های بیضه (سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون ردوکتاز و کاتالاز) را افزایش می‌دهد و به طور قابل توجهی سطح مالون‌دی‌آلدئید را در بافت بیضه کاهش می‌دهد (53, 56, 58).
یافته‌ها
در بررسی اولیه تعداد 79 مقاله پیدا شد که با حذف 23 مورد یکسان، تعداد 56 مقاله وارد غربالگری شدند. در بررسی عنوان و چکیده مقالات، تعداد 28 مورد حذف شدند. متن کامل 28 مورد باقی مانده به دقت بررسی شد و از این مقالات 11 مورد با معیارهای خروج از بررسی نهایی خارج شد. در نهایت 17 مقاله در مرور نهایی مورد بررسی قرار گرفت (جدول 1).
تقریباً تمام مطالعات انجام شده بر روی پیاز (15 تا از 17 مطالعه) بر روی مدل‌های موش، به‌ویژه موش‌های نر انجام شد. تنها یک مطالعه بر روی مردان سالم انجام شده است (ردیف 9 جدول 1). محصولات پیاز شامل آب پیاز تازه، عصاره آبی پیاز و یا پوست آن، فراکسیون اتیل استات پیاز و عصاره دانه پیاز در مطالعات مورد استفاده قرار گرفته بود. در این مطالعات آب پیاز، عصاره یا خود پیاز به صورت خوراکی در یک دوره زمانی بین 10 تا 60 روز داده شده است. در یک مطالعه تزریق به جسم غاری بررسی شده است (ردیف 17 جدول 1).
ذکر این نکته مهم است که تنها مطالعه انسانی که مستقیماً بین پیاز و تستوسترون وجود دارد (ردیف 9 جدول 1)، تأثیر مثبت عصاره پیاز بر تستوسترون را نشان می‌دهد (22).
بحث
از بین مطالعات انجام شده تنهای یک منبع به اثرات مستقیم پیاز بر عملکرد نعوظ پرداخته است و سایر مطالعات به اثر بر عملکرد جنسی مردان از طریق افزایش تستوسترون پرداخته‌اند. به طور کلی، تستوسترون هورمون جنسی اصلی در جنس مذکر در انسان و سایر گونه‌ها است (23). این هورمون نقش کلیدی در رشد اندام‌های تناسلی و سایر ویژگی‌های جنسی آنها مانند موهای بدن و توده عضلانی دارد (24). کاهش سطح تستوسترون در مردان با طیف وسیعی از بیماری‌ها و اختلالات مانند دیابت (25)، ناباروری مردان (26-28)، آلزایمر (29)، پوکی استخوان (30)، افسردگی (31) و بیماری قلبی عروقی (32, 33) همراه است. بنابراین، بسیاری از تحقیقات بر حفظ و افزایش تستوسترون در مردان متمرکز شده‌اند. پیاز دارای یک اثر آندروژنی قوی است که می‌تواند باعث افزایش اسپرماتوژنز در موش صحرایی شود. خاکی و همکاران گزارش کرده‌اند که مصرف خوراکی 20 روز آب پیاز تازه با دو دوز 5/0 و 1 گرم/کیلوگرم در روز به طور قابل توجهی سطح تستوسترون سرم را بهبود می‌بخشد (2009، ردیف 2) (34). در این مطالعه که سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه شاهد) را با هم مقایسه کرده است، مقدار تستوسترون از 6/1 (در گروه شاهد) به 9/3 و 0/5 (ng/ml) در گروه با مقدار مصرف 5/0 و 1 گرم/کیلوگرم رسید که هر دو این مقادیر از نظر آماری در مقایسه با گروه شاهد معنی‌دار بودند (05/0>p). این نویسنده در مطالعه دیگری (2011، ردیف 4) (35) به اثر آب پیاز تازه بر روی موش‌های مبتلا به انگل توکسوپلاسما گوندی (Toxoplasma gondii) پرداخت. در این مطالعه 4 گروه موش شامل 1) شاهد، 2) پیاز، 3) توکسوپلاسما و 4) پیاز+توکسوپلاسما مورد مقایسه قرار گرفتند. آنها نشان دادند که 30 روز درمان خوراکی با آب پیاز تازه (روزانه 1 میلی لیتر) باعث افزایش دو برابری سطح تستوسترون سرم می‌شود به طوری که سطح تستوسترون از 2/1 (در گروه شاهد) به 5/2 (ng/ml) در گروه پیاز رسید (05/0>p). همچنین مصرف پیاز به میزان کمی کاهش تستوسترون ناشی از عفونت را جبران کرد به طوری که سطح تستوسترون از 9/0 (در گروه توکسوپلاسما) به 1 (ng/ml) در گروه پیاز+توکسوپلاسما رسید؛ اگر چه این تفاوت به حدی نبود که از نظر آماری معنی‌دار باشد. در مطالعه اللوح و همکاران در اردن (2014، ردیف 8) که با هدف بررسی اثر آب پیاز بر پارامترهای رفتار جفتی موش‌های صحرایی نر دارای اختلال جنسی شدید ناشی از پاروکستین انجام شد، تجویز 20 روز آب پیاز به طور قابل توجهی باعث بهبود رفتارهای جنسی موش‌های نر شد. این مطالعه که آب پیاز را در سه دوز مختلف (5/0، 1 و 2 میلی‌لیتر) مورد مقایسه قرار داده است نشان داد که سطح سرمی تستوسترون با تجویز آب پیاز به طور قابل توجهی در گروه‌های 1 و 2 میلی‌لیتر افزایش یافت (از حدود 5 ng/ml در گروه کنترل و حدود 6 در دوز 5/0 میلی‌لیتر پیاز به حدود 8 ng/ml در دو دوز 1 و 2 میلی‌لیتر) که این تفاوت‌ها از نظر آماری معنی‌دار بودند (05/0>p). همچنین کاهش قابل توجه تستوسترون ناشی از تجویز پاروکستین (از میزان 5 ng/ml در گروه شاهد به زیر 2 ng/ml در گروه پاروکستین) با مصرف آب پیاز با دوز های 1 و 2 میلی‌لیتر به سطح طبیعی (به ترتیب حدود 5/4 و 5 ng/ml در دو گروه 1 و 2 میلی‌لیتری) بازگردانده شد؛ اگر چه این بازگشت از نظر آماری معنی دار نبود (36).
شواهدی بر اساس گزارش‌هایی در مورد فعالیت آندروژنیک پیاز وجود دارد (34-36). در مطالعه اللوح و همکارانش در اردن (2014، ردیف 8) بیان شده که به نظر این اثر پیاز وابسته به دوز نیست، زیرا هیچ تغییری در سطح تستوسترون بین موش‌های تحت درمان با دو دوز مختلف (1 و 2 میلی‌لیتر آب پیاز) مشاهده نشد. با این حال، تحقیقات بیشتر با استفاده از غلظت‌های دیگر برای تعیین مسئله وابستگی به دوز مورد نیاز است. علاوه بر این، به نظر می‌رسد که دوز آستانه‌ای از برای تحریک تولید تستوسترون وجود دارد، زیرا هیچ تغییری در سطح تستوسترون بین گروه رت های کنترل و گروه درمانی با دوز کم (5/0 میلی‌لیتر آب پیاز) مشاهده نشده بود و این یافته در این گروه درمانی در عملکرد جنسی آنها بیشتر منعکس شد، زیرا هیچ بهبودی در رفتار جنسی در موش‌های این گروه مشاهده نشد (36).
مکانیسم‌های اثر پیاز بر تستوسترون در مطالعات از زوایای مختلف مورد بررسی قرار گرفته است که شامل تأثیر بر هورمون LH، اثرات آنتی‌اکسیدانی، اثر ضد هیپرگلیسمی، اثر بر نیتریک اکساید و اثر بر پروتئین کیناز فعال شده با AMP 5 هستندکه در ذیل این موارد ذکر می‌گردد.
تأثیر پیاز بر تستوسترون از طریق هورمون LH
تعدادی از مطالعات نشان داده‌اند که پیاز تأثیر مثبتی بر تولید LH دارد. به عنوان مثال، موش‌های نر ویستار به مدت 20 روز متوالی، روزانه 1 گرم آب پیاز تازه مصرف کردند، در مقایسه با گروه شاهد، سطوح بالاتری از هورمون LH داشتند (2009، ردیف 2) (34). علاوه بر این، عصاره آبی پیاز (1 میلی‌لیتر از عصاره به ازای 100 گرم وزن بدن، به مدت 8 هفته) به طور قابل توجهی هورمون LH را در موش‌های صحرایی نر تحت رژیم حاوی کلرید آلومینیوم و نیز موش‌های سالم افزایش داد (2013، ردیف 5) (37). بر این اساس، اثر مثبت پیاز بر تستوسترون ممکن است، حداقل تا حدی، به افزایش سطح هورمون LH نسبت داده شود.
در مردان، تستوسترون عمدتاً در سلول‌های لیدیگ تولید می‌شود. عملکرد و تعداد سلول‌های لیدیگ در بیضه به نوبه خود در درجه اول توسط هورمون LH و در درجه دوم توسط هورمون FSH تنظیم می‌شود (38). مقدار تستوسترون تولید شده توسط سلول‌های لیدیگ تحت کنترل هورمون LH است (39, 40). به طور خاص، هورمون LH بیان 17β-هیدروکسی آستروئید دهیدروژناز را تنظیم می‌کند، که تبدیل آندروستندیون به تستوسترون را کاتالیز می‌کند. تستوسترون تشکیل شده برای افزایش تولید اسپرم (یعنی اسپرم‌زایی) به سلول‌های سرتولی در بیضه منتقل می‌شود (41).
تأثیر پیاز بر تستوسترون به عنوان یک آنتی اکسیدان
به طور کلی، در سیستم‌های سلولی، تجمع گونه‌های اکسیژن فعال و تشکیل حالت استرس اکسیداتیو به طور قابل توجهی عملکرد سلول را کاهش می‌دهد. چنین کاهشی ممکن است به دلیل افزایش آسیب اکسیداتیو به اجزای عملکردی و ساختاری (به عنوان مثال، پروتئین‌ها، لیپیدها و اسیدهای نوکلئیک) سلول باشد. بنابراین، مقابله با این آسیب اکسیداتیو باید عملکرد سلول را بهبود بخشد. به طور خاص، افزایش تولید گونه‌های فعال اکسیژن و در نتیجه آسیب اکسیداتیو در سلول‌های لیدیگ بیضه ممکن است سنتز تستوسترون را کاهش دهد (32). این کاهش ممکن است در حضور مواد سمی شیمیایی مانند آلومینیوم و کادمیوم و در حضور داروهای خاصی مانند پرمترین (که یک دارو و حشره‌کش برای درمان گال است) مضاعف شود. در واقع مشخص شده است که کلریدآلومینیوم به طور قابل توجهی سنتز تستوسترون را کاهش می‌دهد (37) که ممکن است با کاهش فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی بیضه مانند سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز و گلوتاتیون ردوکتاز، و اختلال در بیان ژن 3β-هیدروکسی آستروئید دی هیدروژناز و آنزیم برش زننده زنجیره جانبی کلسترول در بیضه باشد (42). نشان داده شده است که آنتی‌اکسیدان‌های آنزیمی به طور قابل توجهی در موش‌های صحرایی نر دریافت کننده پیاز در هر دو گروه (گروه شاهد و گروه مسموم شده با آلومینیوم) افزایش یافته است (2012، ردیف 5) (37). چنین افزایشی در مکانیسم دفاعی آنتی‌اکسیدانی در سلول‌های لیدیگ توسط اثر پیاز ممکن است تولید تستوسترون را افزایش دهد. علاوه بر این، پیاز تشکیل مالون‌دی‌آلدئید (یک نشانگر آسیب اکسیداتیو، به ویژه پراکسیداسیون لیپیدی)، در موش‌های صحرایی نر هر دو گروه شاهد و مسموم شده با آلومینیوم را کاهش می‌دهد (43) همچنین، عصاره آبی پیاز دارای اثر محافظتی در برابر استرس اکسیداتیو ناشی از کادمیوم است. اگر چه، کاهش تستوسترون ناشی از آن را بازیابی نکرد (2013، ردیف 6) (44).
علاوه بر این، در موش‌ها، پرمترین به طور قابل توجهی تعداد سلول‌های لیدیگ و میزان تستوسترون تولید شده را کاهش می‌دهد. از طریق مسیر ناشناخته، آب پیاز (روزانه 3 میلی‌لیتر به مدت 60 روز) توانست آسیب به سلول‌های لیدیگ را کاهش دهد و تولید تستوسترون را بهبود بخشد. با توجه به اینکه پیاز حاوی مولکول‌های آنتی‌اکسیدانی قوی مانند کوئرستین و گلوکوزیدهای آن، تیوسولفینات‌ها و آنتوسیانین‌ها است عمدتاً کاهش آسیب اکسیداتیو به سلول‌های لیدیگ، مکانیسمی است که توسط آن تولید تستوسترون افزایش می‌یابد (2017، ردیف 11) (45).
در واقع، در بین 28 قلم سبزیجات مختلف، پیاز بالاترین رتبه را در محتوای کوئرستین دارد. در واقع، کوئرستین و مشتقات کوئرستین بر سلامت انسان تأثیر دارند. ذکر این نکته مهم است که کوئرستین در برابر طیف وسیعی از بیماری‌ها و اختلالات مانند آسم (46)، دیابت (47)، نقرس (48)، سرطان (49)، آرتریت (50)، پوکی استخوان (51) و اختلالات نورودژنراتیو (52) اثر محافظتی دارد. بنابراین، محتوای بالای آنتی‌اکسیدان کوئرستین و مشتقات آن در پیاز، آن را به یک برنامه غذایی بسیار مؤثر برای تقویت سلامت انسان تبدیل می‌کند.
به طور خاص، کوئرستین (روزانه 50 میلی‌گرم /کیلوگرم به مدت 15 روز) به طور قابل توجهی سطح تستوسترون را در آسیب تولید مثلی ناشی از آرسنیک در موش‌ها افزایش داد (53). علاوه بر این، کوئرستین (روزانه 90 میلی گرم /کیلوگرم به مدت 15 روز) برای افزایش تولید تستوسترون در موش‌های صحرایی نر با سمیت تولید مثلی ناشی از فتالات دی-(2-اتیل هگزیل) اثربخش بود (54). علاوه بر این، موش‌های صحرایی نر بالغ با سمیت تولید مثلی ناشی از آترازین که کوئرستین را با 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن بدن به مدت 21 روز تجویز کردند، در مقایسه با گروه شاهد، سطوح بالاتری از تستوسترون داشتند (55). همچنین، تجویز کوئرستین (20 میلی‌گرم /کیلوگرم به مدت دو هفته) باعث بازیابی تستوسترون پلاسما ناشی از سولفاسالازین در موش‌های صحرایی نر شد (56). نشان داده شده است که کوئرستین (روزانه 20 میلی‌گرم /کیلوگرم به مدت 28 روز) می‌تواند کاهش تستوسترون ناشی از کلرید کادمیوم را در موش‌های نر کاهش دهد (57). چنین اثرات محافظتی ممکن است به فعالیت آنتی‌اکسیدانی کوئرستین نسبت داده شود زیرا مشخص شده است که فعالیت آنتی‌اکسیدان‌های بیضه (سوپراکسید دیسموتاز، گلوتاتیون ردوکتاز و کاتالاز) را افزایش می‌دهد و به طور قابل توجهی سطح مالون‌دی‌آلدئید را در بافت بیضه کاهش می‌دهد (53, 56, 58).
| جدول 1. خلاصه‌ای از مطالعات اصلی و مستقیم انجام شده بر روی پیاز یا عصاره پیاز و اثرات گزارش شده آنها بر سطح تستوسترون و اختلالات جنسی مردان | ||||||||
| ردیف) عنوان | نویسنده اول [منبع] | سال انتشار | کشور | جمعیت مطالعه | ماده مصرفی حاصل از پیاز | دوز مصرفی | دوره مطالعه | نتیجه |
| 1) FRS1000، عصاره پوست پیاز قرمز، به شدت فسفودی استراز 5A را مهار می‌کند | لینز (59) | 2006 | آمریکا | آزمایشگاهی | FRS1000 (فلاونوئیدهای استخراج شده از پوست پیاز) | - | - | کوئرستین در پیاز مسئول فعالیت مهاری قوی PDE5A (عملکردی مانند سیلدنافیل برای درمان اختلال نعوظ) است. |
| 2) بررسی فعالیت آندروژنی پیاز بر اسپرم زایی در موش صحرایی | خاکی (34) | 2009 | ایران (تبریز) | سه گروه 10 تایی رت | آب پیاز تازه | 5/0 یا 1 گرم (وزن رت) خوراکی | 20 روز | آب پیاز تازه بر پارامترهای سلامت اسپرم (تعداد، درصد زنده ماندن و تحرک) مؤثر بود. همچنین باعث افزایش LH شد. |
| 3) اثرات درمانی پیاز بر اسپرم‌زایی در موش‌های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین | غلامحسینی (60) | 2009 | ایران | سه گروه 10 تایی رت | آب پیاز تازه | 1 میلی‌لیتر | 4 هفته | آب پیاز تازه باعث افزایش پارامترهای سلامت اسپرم (تعداد، قابلیت تحرک و قابلیت زیست) و میزان هورمون تستوسترون در موش‌های دیابتی شد. |
| 4) بازیابی اسپرماتوژنز توسط پیاز در موش‌های صحرایی آلوده به توکسوپلاسما گوندی | خاکی (35) | 2011 | ایران (تبریز) | چهار گروه 10 تایی رت | آب پیاز تازه | روزانه 1 میلی‌لیتر خوراکی | 30 روز | آب پیاز تازه توانست تأثیر منفی توکسوپلاسما گوندی بر پارامترهای سلامت اسپرم و تستوسترون را خنثی نماید. |
| 5) نقش پیاز بر اختلال عملکرد تولید مثل ناشی از آلومینیوم در موش‌های صحرایی نر | ایگه (37) | 2012 | نیجریه | چهار گروه 6 تایی رت | عصاره آبی پیاز | 1 میلی‌لیتر از عصاره به ازای 100 گرم وزن بدن (خوراکی) | 8 هفته | عصاره پیاز باعث افزایش هورمون LH در موش‌های سالم و همچنین موش‌های مسوم شده با آلومینیوم شد. |
| 6) عصاره پیاز معمولی سمیت ناشی از کادمیوم و دیس لیپیدمی در موش را از طریق کاهش اکسیداسیون معکوس می‌کند | ایگه (44) | 2013 | نیجریه | سه گروه 10 تایی رت با یک گروه کنترل | عصاره آبی پیاز | 1 میلی‌لیتر از عصاره به ازای 100 گرم وزن بدن (خوراکی) | 4 هفته | عصاره پیاز توانست اثر سمیت ناشی از کادمیوم را بر کبد، کلیه و پروفیل‌های پروتئین و لیپید بازسازی کند، کاهش حجم ادرار و کلیرانس کلیوی را بهبود بخشد؛ ولی بر تستوسترون پلاسما تأثیری نداشت. |
| 7) درمان اختلالات جنسی ناشی از دارو در موش‌های صحرایی نر با فراکسیون اتیل استات پیاز | مالویا (61) | 2013 | هند | سه گروه رت | فراکسیون اتیل استات پیاز | 200 mg/kg | 7 روز | بهبود انزال در موش‌های نر دارای اختلال جنسی (ناشی از پاروکستین) |
| 8) آب پیاز تازه رفتار جفتی را در موش‌های صحرایی نر با و بدون اختلال عملکرد جنسی (ناشی از پاروکستین) افزایش داد | اللوح (36) | 2014 | اردن | هفت گروه 16 تایی رت | آب پیاز تازه | خوراکی در سه دوز روزانه (5/0، 1 و 2 میلی‌لیتر) | 20 روز | آب پیاز تازه رفتار جفتی را در رابطه بهبود رفتارهای جنسی در موش‌ها اختلال عملکرد جنسی ناشی از پاروکستین با افزایش تستوسترون |
| 9) کاهش علائم سالخوردگی مردان با 4 هفته مصرف عصاره پیاز حاوی سیستئین سولفوکسید غلیظ | ناکایاما (22) | 2017 | ژاپن | 60 مرد سالم 79-50 ساله | عصاره پیاز (حاوی سیستئین سولفوکسید غلیظ شده) | 30 میلی‌گرم خوراکی | 4 هفته | اثر مثبت بر علایم سالخوردگی مردان (اختلال نعوظ، کاهش لیبیدو، گرگرفتگی و تعریق) |
| 10) عصاره پوست پیاز تحرک اسپرم انسان را از طریق فعال سازی پروتئین کیناز C در کانال پروتونی تنظیم می‌کند | چائه (62) | 2017 | کره | آزمایشگاهی | عصاره پیاز | - | - | کوئرستین فعال کننده قوی کانال Hv1 است، اثرات محافظتی بر تحرک اسپرم دارد و به‌عنوان یک درمان جدید کاندید احتمالی برای ناباروری مردان است. |
| 11) اثرات پرمترین و خواص آنتی‌اکسیدانی پیاز بر پارامترهای بیضه موش‌های صحرایی نر | خاکی (45) | 2017 | ایران (تبریز) | پنج گروه 6 تایی رت | آب پیاز تازه | 3 میلی‌لیتر | 60 روز | در موش‌های مسموم شده با پرمترین، پیاز اثر درمانی قابل توجهی بر پارامترهای اسپرم نشان داد و همچنین منجر به افزایش تعداد سلول‌های لیدیگ شد. |
| 12) بررسی اثر آنتی‌اکسیدانی پیاز بر عوامل بیوشیمیایی، آنتی‌اکسیدان‌های خون و بافت بیضه در موش صحرایی پس از مواجهه با اشریشیاکلی | شاهوردی (63) | 2017 | ایران (تبریز) | چهار گروه 8 تایی رت | آب پیاز تازه | 3 میلی‌لیتر | 28 روز | تعداد، تحرک و بقای اسپرم در گروه آلوده به اشریشیاکلی به طور معنی داری کاهش یافت، در حالی که در گروه دریافت کننده آب پیاز این اثرات کاهش یافت. آب پیاز به طور قابل توجهی طرفیت تام آنتی اکسیدانی و سطح تستوسترون را افزایش داد. |
| 13) تأثیر عصاره دانه‌های پیاز بر هیستوپاتولوژی بیضه در موش‌های صحرایی نر القا شده با STZ | فلاح (64) | 2017 | ایران | چهار گروه 10 تایی رت | عصاره دانه پیاز | 400-200 mg/kg | 28 روز | عصاره دانه پیاز می‌تواند به عنوان یک عامل محافظتی مکمل در برابر اثرات نامطلوب دیابت بر سیستم تولید مثل در مردان دیابتی مفید باشد. |
| 14) بررسی تأثیر آب پیاز بر عوامل باروری مردانه و میزان بارداری پس از پیچ خوردگی/دتورشن بیضه به روش تلقیح داخل رحمی | شکوهی (65) | 2018 | ایران (تبریز) | 56 رت نر و ماده (28 رت نر در 4 گروه 7 تایی) | آب پیاز تازه | 40 mg/kg | از 30 دقیقه قبل از دتورشن بیضه تا 14 روز | آب پیاز می‌تواند کیفیت اسپرم و قدرت باروری را پس از پیچ خوردگی/دتورشن بیضه افزایش دهد. |
| 15) عصاره عملکرد بیضه را تقویت و آن را در برابر آسیب اکسیداتیو ناشی از پاراکوات محافظت می‌کند |
اوزوزی چیکر (66) | 2020 | اوگاندا | شش گروه 5 تایی رت | عصاره پیاز | 1 g/Kg | 4 هفته | عصاره پیاز با اثرات آنتی اکسیدانی قوی خود و با یک الگوی وابسته به دوز توانست سمیت بیضه ناشی از سم پاراکوات را بهبود بخشد. |
| 16) اثرات بهبود دهنده عصاره آبی پیاز در برابر آسیب بیضه ناشی از دگزامتازون | نسان (67) | 2021 | عربستان | چهار گروه 10 تایی رت | عصاره پیاز | 500 mg/kg | 4 هفته | عصاره پیاز می‌تواند از آسیب بیضه‌های ناشی از دگزامتازون در موش‌ها جلوگیری کند |
| 17) اثرات ترمیمی آب پیاز قرمز بر عملکرد نعوظ پس از درمان با مهارکننده 5-آلفا ردوکتاز در موش صحرایی | ییلماز اورال (68) | 2022 | ترکیه | دو گروه 5 تایی رت | آب پیاز | تزریق داخل جسم غاری | 12 هفته (مصرف دوتاستراید) | پیاز اثرات مثبت بر عملکرد نعوظ داشت. |
علاوه بر این مشخص شده است که سبزیجات غنی از کوئرستین-4'-گلوکوزید، مانند پیاز، احتمالاً به عنوان منابع آنتی‌اکسیدانی ارزشمند برای کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از آهن و پراکسیداسیون لیپیدی در سلول‌های زنده عمل می‌کنند (69). همچنین، نشان داده شده است که عصاره آبی پیاز دارای یک فعالیت قوی برای مهار رادیکال هیدروکسیل با استفاده از 2،2-دی فنیل-1-پیکریل هیدرازیل است (70). علاوه بر این، قطعات پلی‌ساکاریدی پیاز دارای اثرات آنتی‌اکسیدانی قوی علیه کاتیون‌های رادیکالی 3-اتیل بنزوتیازولین-6-سولفونیک اسید، مهار رادیکال آنیون سوپراکساید و همچنین مهار یون Fe2+ بود (71).
همچنین، کاهش گلوتاتیون ممکن است فرآیند سم‌زدایی اکسیدان‌های تولید شده در بیضه‌ها را کاهش دهد که سنتز تستوسترون را به تأخیر می‌اندازد یا کاهش می‌دهد (72). نشان داده شد که کوئرستین از کاهش گلوتاتیون بیضه جلوگیری می‌کند، در نتیجه منجر به کاهش محتوای پرواکسیدان‌ها می‌شود (58). چنین اثرات محافظتی ممکن است به افزایش تولید تستوسترون کمک کند.
تأثیر پیاز بر تستوسترون از طریق اثر ضد هیپرگلیسمی
موش‌های دیابتی شده که به‌مدت چهار هفته پیاز را به‌صورت خوراکی روزانه با دوز 15 میلی‌گرم /کیلوگرم دریافت کردند، سطح تستوسترون بالاتری نسبت به گروه کنترل داشتند (2009، ردیف 3) (60). چندین مطالعه نشان داده‌اند که تولید رادیکال‌های آزاد و در نتیجه سطح آسیب اکسیداتیو در شرایط دیابتی اغلب بیشتر از شرایط عادی است (73-75). مشخص شده است که چنین حالت‌های استرس اکسیداتیو ناشی از هیپرگلیسمی باعث به تأخیر انداختن یا مختل کردن عملکرد سلول می‌شود (73, 76).
پیاز کاهنده قند خون است و می‌تواند به عنوان یک مکمل غذایی برای جلوگیری از پیشرفت بیماری در دیابت نوع 1 و 2 استفاده شود (76). علاوه بر این، عصاره پوست پیاز، غنی از کوئرستین، مقاومت به انسولین را در موش‌های صحرایی نر دیابتی تحت رژیم غذایی پرچرب کاهش می‌دهد (77). همچنین، موش‌های دیابتی که پیاز و شنبلیله مصرف کردند، در مقایسه با موش‌هایی که فقط شنبلیله مصرف کردند، سطح استرس اکسیداتیو پایین‌تری داشتند (78). آب پیاز عملکرد شبه انسولینی دارد زیرا سطح گلوکز خون را در مدل‌های حیوانی کاهش می‌دهد (79). یکی از ترکیبات فعال زیستی اصلی در پیاز، ترکیبات گوگردی است که نشان داده شده است که بسیاری از این ترکیبات دارای فعالیت انسولینوتروپیک و همچنین ضد دیابتی در مدل‌های حیوانی هستند که ممکن است بهبود عملکرد سلول‌های بتا و افزایش حساسیت به انسولین را توضیح دهد (16). در واقع، مشخص شده است که این ترکیبات گوگردی در پیاز باعث افزایش فعالیت آنزیم‌های کبدی می‌شود که حداقل تا حدودی می‌تواند این اثر ضد هیپرگلیسمی پیاز در حیوانات آزمایشگاهی را بیان نماید.
در مجموع، با توجه به این شواهد، می‌توان پیشنهاد کرد که اثر هیپوگلیسمی پیاز به‌ویژه در شرایط دیابتی تأثیر مثبت بر تولید تستوسترون دارد.
تأثیر پیاز بر تستوسترون به عنوان یک محرک نیتریک اکساید
به خوبی مشخص شده است که کاهش جریان خون بیضه باعث کاهش سنتز تستوسترون می‌شود که بر اسپرماتوژنز تأثیر منفی می‌گذارد (80). افزایش نیتریک اکساید (یک گاز رادیکال آزاد که توسط نیتریک اکسید سنتاز تولید می‌شود و به عنوان یک گشادکننده عروق عمل می‌کند)، ممکن است جریان خون را در بیضه افزایش دهد و سنتز تستوسترون را تقویت کند (39). پیشنهاد شده است که عصاره آبی پیاز دارای خواص آزاد کنندگی نیتریک اکساید است (81). بنابراین، افزایش تولید نیتریک اکساید می‌تواند یک عامل کمک‌کننده در حمایت از اثرات مثبت گزارش شده پیاز بر سطح تستوسترون باشد.
اثر پیاز بر تستوسترون از طریق پروتئین کیناز فعال شده با AMP 5
پروتئین کیناز فعال شده با AMP 5 یک آنزیم است (کمپلکس پروتئینی هتروتریمری) که نقش حیاتی در هموستاز انرژی به طور خاص، با افزایش اکسیداسیون اسیدهای چرب و جذب گلوکز در سیستم‌های سلولی ایفا می‌کند [83]. نشان داده شده است که پروتئین کیناز فعال شده با AMP 5 تولید تستوسترون را در سلول‌های لیدیگ در بیضه‌ها فعال می‌کند (82). به طور کلی، مطالعات نشان داده‌اند که کوئرستین، به عنوان یک مولکول کاربردی در پیاز، پروتئین کیناز فعال شده با AMP 5 را نیز فعال می‌کند (83, 84). بنابراین، می‌توان پیشنهاد کرد که پیاز ممکن است با افزایش پروتئین کیناز فعال شده با AMP 5 باعث تولید تستوسترون شود.
اثر پیاز بر نعوظ
تنها مطالعه‌ای که اثر مستقیم پیاز را بر روی عملکرد نعوظ مورد بررسی قرار داد است، پژوهشی بود در ترکیه (2022، ردیف 17) که با هدف شناسایی اثرات مفید آب پیاز بر اختلال نعوظ ناشی از دوتاستراید (داروی مورد استفاده برای BPH) انجام شد، پاسخ‌های نعوظ قبل و بعد از تزریق آب پیاز (به صورت اینتراکاورنوزال) اندازه‌گیری شد. فشار داخل اجسام غاری به طور قابل توجهی در موش‌های تحت درمان با دوتاستراید نسبت به گروه شاهد کاهش یافت که پس از تزریق آب پیاز نرمال شد. این مطالعه نشان داد که آب پیاز قرمز اثر ترمیمی بر عملکرد نعوظ و پاسخ آرام‌سازی وابسته به اندوتلیوم پس از درمان دوتاستراید دارد (68). در واقع پیاز شامل مجموعه‌ای از ترکیبات گوگردی است (85). در مطالعات قبلی اشاره شده است که پیاز احتمالاً منبع طبیعی سولفید هیدروژن (H2S) باشد که یک ترنسمیتر گازی مانند نیتریک اکساید (NO) است که باعث القا آرامش در جسم غاری می‌شود (85). در مطالعه دیگری از همان نویسنده (2020، ترکیه)، درمان ترکیبی با H2S و مهارکننده PDE5 (تادالافیل) از طریق بهبود در تغییرات مورفولوژیک و عملکردی آلت تناسلی اثرات مثبتی بر عملکرد نعوظ داشت. این مطالعه پیشنهاد کرد که H2S و NO احتمالاً یک اثر هم‌افزایی در تعدیل عملکرد نعوظ دارد و ممکن است اثرات مفید بر نتایج بالینی در مردان مبتلا به اختلال نعوظ داشته باشد (86). مطالعات قبلی یک اثر بازدارنده مشابه H2S را بر روی آنزیم PDE5 در سلول‌های عضله صاف آئورت و اندوتلیال نشان داده‌اند (87, 88). این داده‌ها می‌تواند به تحقیقات آتی در مورد استفاده از پیاز به عنوان غذا و/یا مکمل رژیمی برای بهبود عملکرد نعوظ در طب سنتی کمک کنند. مطالعه ترکیه همچنین نشان داد در هر دو گروه (رت‌های دچار اختلال نعوظ تحت القای دوتاستراید و شاهد) تزریق آب پیاز با یک الگوی وابسته به دوز توانست به طور قابل‌توجهی جسم غاری را پس از انقباض اولیه به وسیله فنیل‌افرین، ریلکس نماید. در این مطالعه، پیاز باعث القای 33% ریلکس شدن جسم غاری به دنبال پیش‌انقباض با KCl شد. حداکثر پاسخ ریلکس شدن به آب پیاز پس از پیش‌انقباض KCl کمتر از پیش‌انقباض فنیل‌افرین بود. پاسخ انقباضی به KCl در نتیجه دپلاریزاسیون غشا ایجاد می‌شود (89). با توجه به داده‌های موجود، یون پتاسیم بالا واکنش‌های شل‌کننده ناشی از پیاز را در جسم غاری موش مهار می‌کند، که این رویداد می‌تواند پیشنهاد کننده این باشد که کاهش اثر پاسخ پیاز (در خصوص ریلکس کردن جسم غاری) ممکن است از طریق کانال‌های هدایت +K انجام می‌شود. علاوه بر این، داده‌های قبلی کاهش اثر ریلکس شدن ناشی از عصاره هیدروالکلی پوست پیاز را در آئورت موش پس از پیش‌انقباض ناشی از KCl نشان داد (90). همچنین، جایگزینی کوئرستین، که یکی از اجزای اصلی در پیاز است، از طریق باز شدن کانال پتاسیم در سلول‌های عضله صاف، باعث شل شدن عروق در شریان‌های مقاوم موش صحرایی می‌شود (90). پیشنهاد شده است که مکانیسم اساسی پیاز در شل شدن عضلات صاف ممکن است از طریق فعال کردن کانال‌های پتاسیم باشد.
پاسخ گشادکننده عروقی ناشی از پیاز ممکن است مکانیسم‌های متعددی داشته باشند. مطالعات قبلی نشان داد که عصاره پیاز از طریق نیتریک‌اکساید و گوانوزین مونوفسفات حلقوی (cGMP) باعث اتساع عروق وابسته به اندوتلیوم در آئورت موش صحرایی می‌شود (91).
با این حال، گونزالز-پنا و همکارانش نشان دادند که رژیم پیاز شل شدن عروق اندوتلیال را به روشی مستقل از NO/cGMP بهبود می‌بخشد؛ زیرا رژیم پیاز شلی ناشی از نیتروپروساید سدیم (داروی کاهنده فشار خون بالا) را در شریان‌های مزانتریک موش‌های دارای کلسترول بالا، افزایش نمی‌دهد (92). علاوه بر این، درمان کوئرستین پاسخ شلی ناشی از استیل کولین را در آئورت موش‌های دارای فشار خون بالا افزایش داد، اما شلی ناشی از نیتروپروساید سدیم را افزایش نداد (93). همچنین، درمان با کوئرستین باعث کاهش استیل‌کولین استراز و استرس‌اکسیداتیو در بافت آلت تناسلی موش‌های تحت درمان با پاروکستین شد (94). از سوی دیگر، کوئرستین شل شدن ناشی از استیل‌کولین، نیتروپروساید سدیم و نیز تحریک میدان الکتریکی را در جسم غاری موش‌های گروه کنترل تغییر نداد (95). اثر مفید آب پیاز بر عملکرد نعوظ در موش‌ها پس از درمان با دوتاستراید احتمالاً با بهبود عملکرد اندوتلیال مرتبط است (68).
لینز و اونو (2006، ردیف 1) (59) نشان دادند که ترکیب FRS 1000 در 5/0 میکرولیتر (که ماده اصلی تشکیل دهنده آن کوئرستین استخراج شده از پوست پیاز است) دارای فعالیت بازدارنده در برابر فسفودی‌استراز 5 آ (PDE5A) است که به درمان اختلالات نعوظ کمک می‌کند.
سایر اثرات پیاز بر رفتارهای جنسی و سیستم تولید مثل
در مطالعه مالویا و همکاران (2013، ردیف 7) (61) نیز تجویز فراکسیون اتیل استات پیاز باعث بهبود انزال در موش‌های نر دارای اختلال جنسی (ناشی از درمان با پاروکستین) شد. چائه و همکاران (2017، ردیف 10) (62) نشان داد که عصاره پوست پیاز غنی از کوئرستین باعث بهبود تحرک و زنده ماندن اسپرم می‌شود. عصاره پوست پیاز با تعدیل فعالیت کانال Hv1 (کانال پروتون ولتاژی) تأثیر مفیدی بر باروری مردان در انسان داشت. پوست پیاز با افزایش فعالیت کانال از طریق پروتئین کیناز C در رده سلولی HEK293 مربوط به کلیه جنینی انسان، به تغییر تقویت کانال Hv1 کمک کرد.
مطالعات نشان داده‌اند که پیاز اثرات محافظتی در برابر اثرات نامطلوب سمیت شیمیایی (45, 66, 96, 97) و عفونت باکتریایی (63) بر سیستم تولید مثل نشان می‌دهد و می‌تواند باروری و کیفیت اسپرم و تخمک را بهبود بخشد (65, 98).
گزارش شده است که سیستئین سولفوکسیدهای حاوی عصاره پیاز می‌تواند تولید پیش‌ساز تستوسترون، پروژسترون، را با فعال کردن مسیر سیگنالینگ پروتئین کیناز A در یک رده سلولی مشتق از بیضه تحریک کند (99). عفونت باکتریایی یکی از عوامل اصلی ناباروری در مردان است. اثرات نامطلوب عفونت اشریشیاکلی در موش‌های صحرایی نر دریافت کننده آب پیاز کاهش یافت، در حالی که ظرفیت آنتی‌اکسیدانی کل و سطح تستوسترون افزایش یافت (2017، ردیف 12) (63). پیاز همچنین اثرات محافظتی بر پارامترهای بیضه و اسپرم‌زایی در موش‌ها در برابر اثرات مخرب برخی حشره‌کش‌ها یا علف‌کش‌ها مانند پرمترین، پیرتروئید و پاراکوات نشان داد (45, 66, 96). گزارش شده است که عصاره دانه پیاز دارای یک فعالیت محافظتی در برابر اثرات منفی دیابت بر سیستم تولید مثل در موش‌های دیابتی شده است (2017، ردیف 13) (64). علاوه بر این، کیفیت و باروری اسپرم در موش‌های صحرایی نر بالغ ویستار تیمار شده با آب پیاز پس از پیچ خوردگی (تورشن) بیضه بهبود یافت (2018، ردیف 14) (65). عصاره پیاز می‌تواند از آسیب بیضه‌های ناشی از دگزامتازون در موش‌ها جلوگیری کند (2021، ردیف 16) (67).
در مطالعاتی که پیاز تأثیر معنی‌داری بر سطح تستوسترون نداشت عمدتاً بر روی موش‌هایی انجام شده است که تحت اثر مواد سمی شیمیایی (کادمیم، آلومینیوم) قرار گرفته بودند که ممکن است آسیب‌های جبران‌ناپذیری به اندام‌های تولید مثلی آنها وارد شده باشد (14).
مطالعات متعددی اثرات مثبت پیاز را در بهبود عملکرد جنسی گزارش کرده‌اند. در مطالعه‌ای نشان داده شد که عصاره اتیل استات پیاز می‌تواند در موش‌های صحرایی نر دچار اختلال جنسی، رفتار جنسی طبیعی را بازگرداند (61). علاوه بر این، در طب سنتی ایرانی پیشنهاد شده است که غذاهایی حاوی پیاز، به بهبود اختلال نعوظ کمک می‌کنند (100). اس-متیل‌سیستئین یک محصول جدا شده از پیاز به طور قابل توجهی گلوکز خون را کنترل در موش‌های صحرایی دیابتی می‌کند (101). پیاز حاوی چندین آنتی‌اکسیدان مانند سلنیوم، گلوتاتیون، کوئرستین و ویتامین‌های A، B و C است (34) که به محافظت از DNA و سایر مولکول‌ها در برابر اکسیداسیون و آسیب در سلول کمک می‌کند. علاوه بر این، برخی از مواد معدنی مانند مس، روی و سلنیوم در غلظت‌های قابل توجهی در پیاز یافت شدند (102). گزارش شده است که چندین مورد از این ویتامین‌ها و مواد معدنی تولید تستوسترون را افزایش می‌دهند (103-105).
نتیجه‌گیری
مکانیسم‌هایی که پیاز بر درمان اختلالات جنسی مردان اثربخش است از طریق افزایش تستوسترون (با مکانیسم‌های افزایش تولید LH، خنثی‌سازی رادیکال‌های آزاد با افزایش مکانیسم دفاعی آنتی‌اکسیدانی قوی مانند آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی و گلوتاتیون در بیضه‌ها، بهبود مقاومت به انسولین، افزایش تولید نیتریک اکسید در سلول‌های لیدیگ و تغییر فعالیت پروتئین کیناز فعال شده با AMP 5) و همچنین درمان اختلال نعوظ و از طرفی بهبود وضعیت تولید مثلی با اثرات مثبت بر روی اسپرم (تعداد، بقا و تحرک) و نیز اثرات پیاز علیه عوامل عفونی در سیستم تولید مثلی مردان می‌تواند باشد.
استفاده از پیاز به عنوان یک غذای تقویت‌کننده جنسی، برای افزایش میل جنسی و تقویت اندام‌های تولید مثل، در طب سنتی مورد تأکید زیادی قرار گرفته است (106). به طور سنتی، پیاز سرخ شده در مخلوط کره خالص توسط بسیاری از گروه‌ها، به‌ویژه هندی‌ها، به‌عنوان یک تونیک تقویت‌کننده غرایز جنسی استفاده می‌شده است، به ویژه زمانی که با یک قاشق عسل مصرف شود. علاوه بر این، یک مخلوط سنتی هندی دیگر به نام کانجی، که پودر قره‌ماش (ماش سیاه) است که به مدت هفت روز در آب پیاز غوطه ور شده و سپس خشک می‌شود، به عنوان یک غذای تقویت کننده جنسی استفاده می‌شود (106). از دیدگاه طب سنتی ایران نیز، پیاز مقوی جنسی و افزایش دهنده لیبیدو است (107). در مجموع، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد پیاز می‌تواند مشکلات جنسی مردان را بهبود بخشد و تولید تستوسترون را در آنها افزایش دهد. با این حال، برای تأیید این اثر پیاز در انسان انجام آزمایشات بالینی ضروری است.
این مطالعه حاوی محدودیت‌هایی بود. از آنجا که اکثر مطالعات انجام شده در خصوص اثرات پیاز بر سلامت جنسی بر روی مدل‌های حیوانی بوده است، لذا تعمیم آن برای انسان با احتیاط باید صورت گیرد. همچنین اثرات گیاهان و نوع آنها ممکن است با در نظر گرفتن شرایط اقلیمی هر منطقه کمی متفاوت باشد که در مورد پیاز با توجه به اینکه انواع مختلفی دارند در مطالعات آینده باید مورد توجه واقع گردد. از طرفی با توجه به اینکه اشکال دارویی متنوعی از این گیاه هنوز مورد مطالعه واقع نشده است، بررسی‌های بیشتر چه به شکل مطالعات حیوانی و چه به صورت کارآزمایی‌های بالینی در این خصوص مورد نیاز است.
پیشنهاد می‌شود در مطالعات آتی به بررسی اثرات عصاره پیاز با غلظت‌های مختلف برای دستیابی به آستانه اثر، دوزهای مؤثر و نیز عوارض احتمالی آن پرداخته شود. همچنین در خصوص اثرات این گیاه بر سلامت جنسی زنان نیز تحقیقات آزمایشگاهی و بالینی مورد نیاز است.
تشکر و قدردانی
از کلیه افرادی که در تهیه این مقاله یاری نمودند تشکر و قدردانی به عمل می‌آید.
منابع مالی
در تهیه این مقاله از هیچ ارگانی حمایت مالی دریافت نشده است.
همچنین، کاهش گلوتاتیون ممکن است فرآیند سم‌زدایی اکسیدان‌های تولید شده در بیضه‌ها را کاهش دهد که سنتز تستوسترون را به تأخیر می‌اندازد یا کاهش می‌دهد (72). نشان داده شد که کوئرستین از کاهش گلوتاتیون بیضه جلوگیری می‌کند، در نتیجه منجر به کاهش محتوای پرواکسیدان‌ها می‌شود (58). چنین اثرات محافظتی ممکن است به افزایش تولید تستوسترون کمک کند.
تأثیر پیاز بر تستوسترون از طریق اثر ضد هیپرگلیسمی
موش‌های دیابتی شده که به‌مدت چهار هفته پیاز را به‌صورت خوراکی روزانه با دوز 15 میلی‌گرم /کیلوگرم دریافت کردند، سطح تستوسترون بالاتری نسبت به گروه کنترل داشتند (2009، ردیف 3) (60). چندین مطالعه نشان داده‌اند که تولید رادیکال‌های آزاد و در نتیجه سطح آسیب اکسیداتیو در شرایط دیابتی اغلب بیشتر از شرایط عادی است (73-75). مشخص شده است که چنین حالت‌های استرس اکسیداتیو ناشی از هیپرگلیسمی باعث به تأخیر انداختن یا مختل کردن عملکرد سلول می‌شود (73, 76).
پیاز کاهنده قند خون است و می‌تواند به عنوان یک مکمل غذایی برای جلوگیری از پیشرفت بیماری در دیابت نوع 1 و 2 استفاده شود (76). علاوه بر این، عصاره پوست پیاز، غنی از کوئرستین، مقاومت به انسولین را در موش‌های صحرایی نر دیابتی تحت رژیم غذایی پرچرب کاهش می‌دهد (77). همچنین، موش‌های دیابتی که پیاز و شنبلیله مصرف کردند، در مقایسه با موش‌هایی که فقط شنبلیله مصرف کردند، سطح استرس اکسیداتیو پایین‌تری داشتند (78). آب پیاز عملکرد شبه انسولینی دارد زیرا سطح گلوکز خون را در مدل‌های حیوانی کاهش می‌دهد (79). یکی از ترکیبات فعال زیستی اصلی در پیاز، ترکیبات گوگردی است که نشان داده شده است که بسیاری از این ترکیبات دارای فعالیت انسولینوتروپیک و همچنین ضد دیابتی در مدل‌های حیوانی هستند که ممکن است بهبود عملکرد سلول‌های بتا و افزایش حساسیت به انسولین را توضیح دهد (16). در واقع، مشخص شده است که این ترکیبات گوگردی در پیاز باعث افزایش فعالیت آنزیم‌های کبدی می‌شود که حداقل تا حدودی می‌تواند این اثر ضد هیپرگلیسمی پیاز در حیوانات آزمایشگاهی را بیان نماید.
در مجموع، با توجه به این شواهد، می‌توان پیشنهاد کرد که اثر هیپوگلیسمی پیاز به‌ویژه در شرایط دیابتی تأثیر مثبت بر تولید تستوسترون دارد.
تأثیر پیاز بر تستوسترون به عنوان یک محرک نیتریک اکساید
به خوبی مشخص شده است که کاهش جریان خون بیضه باعث کاهش سنتز تستوسترون می‌شود که بر اسپرماتوژنز تأثیر منفی می‌گذارد (80). افزایش نیتریک اکساید (یک گاز رادیکال آزاد که توسط نیتریک اکسید سنتاز تولید می‌شود و به عنوان یک گشادکننده عروق عمل می‌کند)، ممکن است جریان خون را در بیضه افزایش دهد و سنتز تستوسترون را تقویت کند (39). پیشنهاد شده است که عصاره آبی پیاز دارای خواص آزاد کنندگی نیتریک اکساید است (81). بنابراین، افزایش تولید نیتریک اکساید می‌تواند یک عامل کمک‌کننده در حمایت از اثرات مثبت گزارش شده پیاز بر سطح تستوسترون باشد.
اثر پیاز بر تستوسترون از طریق پروتئین کیناز فعال شده با AMP 5
پروتئین کیناز فعال شده با AMP 5 یک آنزیم است (کمپلکس پروتئینی هتروتریمری) که نقش حیاتی در هموستاز انرژی به طور خاص، با افزایش اکسیداسیون اسیدهای چرب و جذب گلوکز در سیستم‌های سلولی ایفا می‌کند [83]. نشان داده شده است که پروتئین کیناز فعال شده با AMP 5 تولید تستوسترون را در سلول‌های لیدیگ در بیضه‌ها فعال می‌کند (82). به طور کلی، مطالعات نشان داده‌اند که کوئرستین، به عنوان یک مولکول کاربردی در پیاز، پروتئین کیناز فعال شده با AMP 5 را نیز فعال می‌کند (83, 84). بنابراین، می‌توان پیشنهاد کرد که پیاز ممکن است با افزایش پروتئین کیناز فعال شده با AMP 5 باعث تولید تستوسترون شود.
اثر پیاز بر نعوظ
تنها مطالعه‌ای که اثر مستقیم پیاز را بر روی عملکرد نعوظ مورد بررسی قرار داد است، پژوهشی بود در ترکیه (2022، ردیف 17) که با هدف شناسایی اثرات مفید آب پیاز بر اختلال نعوظ ناشی از دوتاستراید (داروی مورد استفاده برای BPH) انجام شد، پاسخ‌های نعوظ قبل و بعد از تزریق آب پیاز (به صورت اینتراکاورنوزال) اندازه‌گیری شد. فشار داخل اجسام غاری به طور قابل توجهی در موش‌های تحت درمان با دوتاستراید نسبت به گروه شاهد کاهش یافت که پس از تزریق آب پیاز نرمال شد. این مطالعه نشان داد که آب پیاز قرمز اثر ترمیمی بر عملکرد نعوظ و پاسخ آرام‌سازی وابسته به اندوتلیوم پس از درمان دوتاستراید دارد (68). در واقع پیاز شامل مجموعه‌ای از ترکیبات گوگردی است (85). در مطالعات قبلی اشاره شده است که پیاز احتمالاً منبع طبیعی سولفید هیدروژن (H2S) باشد که یک ترنسمیتر گازی مانند نیتریک اکساید (NO) است که باعث القا آرامش در جسم غاری می‌شود (85). در مطالعه دیگری از همان نویسنده (2020، ترکیه)، درمان ترکیبی با H2S و مهارکننده PDE5 (تادالافیل) از طریق بهبود در تغییرات مورفولوژیک و عملکردی آلت تناسلی اثرات مثبتی بر عملکرد نعوظ داشت. این مطالعه پیشنهاد کرد که H2S و NO احتمالاً یک اثر هم‌افزایی در تعدیل عملکرد نعوظ دارد و ممکن است اثرات مفید بر نتایج بالینی در مردان مبتلا به اختلال نعوظ داشته باشد (86). مطالعات قبلی یک اثر بازدارنده مشابه H2S را بر روی آنزیم PDE5 در سلول‌های عضله صاف آئورت و اندوتلیال نشان داده‌اند (87, 88). این داده‌ها می‌تواند به تحقیقات آتی در مورد استفاده از پیاز به عنوان غذا و/یا مکمل رژیمی برای بهبود عملکرد نعوظ در طب سنتی کمک کنند. مطالعه ترکیه همچنین نشان داد در هر دو گروه (رت‌های دچار اختلال نعوظ تحت القای دوتاستراید و شاهد) تزریق آب پیاز با یک الگوی وابسته به دوز توانست به طور قابل‌توجهی جسم غاری را پس از انقباض اولیه به وسیله فنیل‌افرین، ریلکس نماید. در این مطالعه، پیاز باعث القای 33% ریلکس شدن جسم غاری به دنبال پیش‌انقباض با KCl شد. حداکثر پاسخ ریلکس شدن به آب پیاز پس از پیش‌انقباض KCl کمتر از پیش‌انقباض فنیل‌افرین بود. پاسخ انقباضی به KCl در نتیجه دپلاریزاسیون غشا ایجاد می‌شود (89). با توجه به داده‌های موجود، یون پتاسیم بالا واکنش‌های شل‌کننده ناشی از پیاز را در جسم غاری موش مهار می‌کند، که این رویداد می‌تواند پیشنهاد کننده این باشد که کاهش اثر پاسخ پیاز (در خصوص ریلکس کردن جسم غاری) ممکن است از طریق کانال‌های هدایت +K انجام می‌شود. علاوه بر این، داده‌های قبلی کاهش اثر ریلکس شدن ناشی از عصاره هیدروالکلی پوست پیاز را در آئورت موش پس از پیش‌انقباض ناشی از KCl نشان داد (90). همچنین، جایگزینی کوئرستین، که یکی از اجزای اصلی در پیاز است، از طریق باز شدن کانال پتاسیم در سلول‌های عضله صاف، باعث شل شدن عروق در شریان‌های مقاوم موش صحرایی می‌شود (90). پیشنهاد شده است که مکانیسم اساسی پیاز در شل شدن عضلات صاف ممکن است از طریق فعال کردن کانال‌های پتاسیم باشد.
پاسخ گشادکننده عروقی ناشی از پیاز ممکن است مکانیسم‌های متعددی داشته باشند. مطالعات قبلی نشان داد که عصاره پیاز از طریق نیتریک‌اکساید و گوانوزین مونوفسفات حلقوی (cGMP) باعث اتساع عروق وابسته به اندوتلیوم در آئورت موش صحرایی می‌شود (91).
با این حال، گونزالز-پنا و همکارانش نشان دادند که رژیم پیاز شل شدن عروق اندوتلیال را به روشی مستقل از NO/cGMP بهبود می‌بخشد؛ زیرا رژیم پیاز شلی ناشی از نیتروپروساید سدیم (داروی کاهنده فشار خون بالا) را در شریان‌های مزانتریک موش‌های دارای کلسترول بالا، افزایش نمی‌دهد (92). علاوه بر این، درمان کوئرستین پاسخ شلی ناشی از استیل کولین را در آئورت موش‌های دارای فشار خون بالا افزایش داد، اما شلی ناشی از نیتروپروساید سدیم را افزایش نداد (93). همچنین، درمان با کوئرستین باعث کاهش استیل‌کولین استراز و استرس‌اکسیداتیو در بافت آلت تناسلی موش‌های تحت درمان با پاروکستین شد (94). از سوی دیگر، کوئرستین شل شدن ناشی از استیل‌کولین، نیتروپروساید سدیم و نیز تحریک میدان الکتریکی را در جسم غاری موش‌های گروه کنترل تغییر نداد (95). اثر مفید آب پیاز بر عملکرد نعوظ در موش‌ها پس از درمان با دوتاستراید احتمالاً با بهبود عملکرد اندوتلیال مرتبط است (68).
لینز و اونو (2006، ردیف 1) (59) نشان دادند که ترکیب FRS 1000 در 5/0 میکرولیتر (که ماده اصلی تشکیل دهنده آن کوئرستین استخراج شده از پوست پیاز است) دارای فعالیت بازدارنده در برابر فسفودی‌استراز 5 آ (PDE5A) است که به درمان اختلالات نعوظ کمک می‌کند.
سایر اثرات پیاز بر رفتارهای جنسی و سیستم تولید مثل
در مطالعه مالویا و همکاران (2013، ردیف 7) (61) نیز تجویز فراکسیون اتیل استات پیاز باعث بهبود انزال در موش‌های نر دارای اختلال جنسی (ناشی از درمان با پاروکستین) شد. چائه و همکاران (2017، ردیف 10) (62) نشان داد که عصاره پوست پیاز غنی از کوئرستین باعث بهبود تحرک و زنده ماندن اسپرم می‌شود. عصاره پوست پیاز با تعدیل فعالیت کانال Hv1 (کانال پروتون ولتاژی) تأثیر مفیدی بر باروری مردان در انسان داشت. پوست پیاز با افزایش فعالیت کانال از طریق پروتئین کیناز C در رده سلولی HEK293 مربوط به کلیه جنینی انسان، به تغییر تقویت کانال Hv1 کمک کرد.
مطالعات نشان داده‌اند که پیاز اثرات محافظتی در برابر اثرات نامطلوب سمیت شیمیایی (45, 66, 96, 97) و عفونت باکتریایی (63) بر سیستم تولید مثل نشان می‌دهد و می‌تواند باروری و کیفیت اسپرم و تخمک را بهبود بخشد (65, 98).
گزارش شده است که سیستئین سولفوکسیدهای حاوی عصاره پیاز می‌تواند تولید پیش‌ساز تستوسترون، پروژسترون، را با فعال کردن مسیر سیگنالینگ پروتئین کیناز A در یک رده سلولی مشتق از بیضه تحریک کند (99). عفونت باکتریایی یکی از عوامل اصلی ناباروری در مردان است. اثرات نامطلوب عفونت اشریشیاکلی در موش‌های صحرایی نر دریافت کننده آب پیاز کاهش یافت، در حالی که ظرفیت آنتی‌اکسیدانی کل و سطح تستوسترون افزایش یافت (2017، ردیف 12) (63). پیاز همچنین اثرات محافظتی بر پارامترهای بیضه و اسپرم‌زایی در موش‌ها در برابر اثرات مخرب برخی حشره‌کش‌ها یا علف‌کش‌ها مانند پرمترین، پیرتروئید و پاراکوات نشان داد (45, 66, 96). گزارش شده است که عصاره دانه پیاز دارای یک فعالیت محافظتی در برابر اثرات منفی دیابت بر سیستم تولید مثل در موش‌های دیابتی شده است (2017، ردیف 13) (64). علاوه بر این، کیفیت و باروری اسپرم در موش‌های صحرایی نر بالغ ویستار تیمار شده با آب پیاز پس از پیچ خوردگی (تورشن) بیضه بهبود یافت (2018، ردیف 14) (65). عصاره پیاز می‌تواند از آسیب بیضه‌های ناشی از دگزامتازون در موش‌ها جلوگیری کند (2021، ردیف 16) (67).
در مطالعاتی که پیاز تأثیر معنی‌داری بر سطح تستوسترون نداشت عمدتاً بر روی موش‌هایی انجام شده است که تحت اثر مواد سمی شیمیایی (کادمیم، آلومینیوم) قرار گرفته بودند که ممکن است آسیب‌های جبران‌ناپذیری به اندام‌های تولید مثلی آنها وارد شده باشد (14).
مطالعات متعددی اثرات مثبت پیاز را در بهبود عملکرد جنسی گزارش کرده‌اند. در مطالعه‌ای نشان داده شد که عصاره اتیل استات پیاز می‌تواند در موش‌های صحرایی نر دچار اختلال جنسی، رفتار جنسی طبیعی را بازگرداند (61). علاوه بر این، در طب سنتی ایرانی پیشنهاد شده است که غذاهایی حاوی پیاز، به بهبود اختلال نعوظ کمک می‌کنند (100). اس-متیل‌سیستئین یک محصول جدا شده از پیاز به طور قابل توجهی گلوکز خون را کنترل در موش‌های صحرایی دیابتی می‌کند (101). پیاز حاوی چندین آنتی‌اکسیدان مانند سلنیوم، گلوتاتیون، کوئرستین و ویتامین‌های A، B و C است (34) که به محافظت از DNA و سایر مولکول‌ها در برابر اکسیداسیون و آسیب در سلول کمک می‌کند. علاوه بر این، برخی از مواد معدنی مانند مس، روی و سلنیوم در غلظت‌های قابل توجهی در پیاز یافت شدند (102). گزارش شده است که چندین مورد از این ویتامین‌ها و مواد معدنی تولید تستوسترون را افزایش می‌دهند (103-105).
نتیجه‌گیری
مکانیسم‌هایی که پیاز بر درمان اختلالات جنسی مردان اثربخش است از طریق افزایش تستوسترون (با مکانیسم‌های افزایش تولید LH، خنثی‌سازی رادیکال‌های آزاد با افزایش مکانیسم دفاعی آنتی‌اکسیدانی قوی مانند آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی و گلوتاتیون در بیضه‌ها، بهبود مقاومت به انسولین، افزایش تولید نیتریک اکسید در سلول‌های لیدیگ و تغییر فعالیت پروتئین کیناز فعال شده با AMP 5) و همچنین درمان اختلال نعوظ و از طرفی بهبود وضعیت تولید مثلی با اثرات مثبت بر روی اسپرم (تعداد، بقا و تحرک) و نیز اثرات پیاز علیه عوامل عفونی در سیستم تولید مثلی مردان می‌تواند باشد.
استفاده از پیاز به عنوان یک غذای تقویت‌کننده جنسی، برای افزایش میل جنسی و تقویت اندام‌های تولید مثل، در طب سنتی مورد تأکید زیادی قرار گرفته است (106). به طور سنتی، پیاز سرخ شده در مخلوط کره خالص توسط بسیاری از گروه‌ها، به‌ویژه هندی‌ها، به‌عنوان یک تونیک تقویت‌کننده غرایز جنسی استفاده می‌شده است، به ویژه زمانی که با یک قاشق عسل مصرف شود. علاوه بر این، یک مخلوط سنتی هندی دیگر به نام کانجی، که پودر قره‌ماش (ماش سیاه) است که به مدت هفت روز در آب پیاز غوطه ور شده و سپس خشک می‌شود، به عنوان یک غذای تقویت کننده جنسی استفاده می‌شود (106). از دیدگاه طب سنتی ایران نیز، پیاز مقوی جنسی و افزایش دهنده لیبیدو است (107). در مجموع، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد پیاز می‌تواند مشکلات جنسی مردان را بهبود بخشد و تولید تستوسترون را در آنها افزایش دهد. با این حال، برای تأیید این اثر پیاز در انسان انجام آزمایشات بالینی ضروری است.
این مطالعه حاوی محدودیت‌هایی بود. از آنجا که اکثر مطالعات انجام شده در خصوص اثرات پیاز بر سلامت جنسی بر روی مدل‌های حیوانی بوده است، لذا تعمیم آن برای انسان با احتیاط باید صورت گیرد. همچنین اثرات گیاهان و نوع آنها ممکن است با در نظر گرفتن شرایط اقلیمی هر منطقه کمی متفاوت باشد که در مورد پیاز با توجه به اینکه انواع مختلفی دارند در مطالعات آینده باید مورد توجه واقع گردد. از طرفی با توجه به اینکه اشکال دارویی متنوعی از این گیاه هنوز مورد مطالعه واقع نشده است، بررسی‌های بیشتر چه به شکل مطالعات حیوانی و چه به صورت کارآزمایی‌های بالینی در این خصوص مورد نیاز است.
پیشنهاد می‌شود در مطالعات آتی به بررسی اثرات عصاره پیاز با غلظت‌های مختلف برای دستیابی به آستانه اثر، دوزهای مؤثر و نیز عوارض احتمالی آن پرداخته شود. همچنین در خصوص اثرات این گیاه بر سلامت جنسی زنان نیز تحقیقات آزمایشگاهی و بالینی مورد نیاز است.
تشکر و قدردانی
از کلیه افرادی که در تهیه این مقاله یاری نمودند تشکر و قدردانی به عمل می‌آید.
منابع مالی
در تهیه این مقاله از هیچ ارگانی حمایت مالی دریافت نشده است.
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
گیاهان دارویی
فهرست منابع
1. Chauhan NS, Sharma V, Dixit VK, Thakur M. A review on plants used for improvement of sexual performance and virility. BioMed research international. 2014;2014:868062. [DOI:10.1155/2014/868062] [PMID] []
2. Swerdloff RS, Kandeel FR, Wang C. Sexual Function and Androgens. In: Martini L, editor. Encyclopedia of Endocrine Diseases. New York: Elsevier;2004. 229-33 p. [DOI:10.1016/B0-12-475570-4/00102-5]
3. Sheng Z. Psychological consequences of erectile dysfunction. Trend Urol Men Health. 2021;12(6):19-22. [DOI:10.1002/tre.827]
4. Cobo Cuenca AI, Sampietro-Crespo A, Virseda-Chamorro M, Martin-Espinosa N. Psychological impact and sexual dysfunction in men with and without spinal cord injury. The journal of sexual medicine. 2015;12(2):436-44. [DOI:10.1111/jsm.12741] [PMID]
5. Pretorius D, Couper ID, Mlambo MG. Neglected sexual dysfunction symptoms amongst chronic patients during routine consultations in rural clinics in the North West province. African journal of primary health care & family medicine. 2021;13(1):e1-e7. [DOI:10.4102/phcfm.v13i1.2850] [PMID] []
6. Krishnappa P, Fernandez-Pascual E, Carballido J, Martinez-Salamanca JI. Sildenafil/Viagra in the treatment of premature ejaculation. International journal of impotence research. 2019;31(2):65-70. [DOI:10.1038/s41443-018-0099-2] [PMID]
7. Barbonetti A, D'Andrea S, Francavilla S. Testosterone replacement therapy. Andrology. 2020;8(6):1551-66. [DOI:10.1111/andr.12774] [PMID]
8. Hor M, Baradeiya AM, Qasim H, Nasr M, Mohammad A. Non-Arteritic Anterior Ischemic Optic Neuropathy Associated With the Use of Phosphodiesterase Type 5 Inhibitors: A Literature Review. Cureus. 2022 14(8):e27642. [DOI:10.7759/cureus.27642]
9. Lenfant L, Leon P, Cancel-Tassin G, Audouin M, Staerman F, Roupret M, et al. Testosterone replacement therapy (TRT) and prostate cancer: An updated systematic review with a focus on previous or active localized prostate cancer. Urologic oncology. 2020;38(8):661-70. [DOI:10.1016/j.urolonc.2020.04.008] [PMID]
10. van der Watt G, Laugharne J, Janca A. Complementary and alternative medicine in the treatment of anxiety and depression. Current opinion in psychiatry. 2008;21(1):37-42. [DOI:10.1097/YCO.0b013e3282f2d814] [PMID]
11. Organization WH. Traditional medicine: fact sheet no. 134. Geneva: World Health Organization.2008.
12. Brewster JL. Onions and other vegetable alliums: CABI2008. [DOI:10.1079/9781845933999.0000]
13. Willcox DC, Willcox BJ, Todoriki H, Suzuki M. The Okinawan diet: health implications of a low-calorie, nutrient-dense, antioxidant-rich dietary pattern low in glycemic load. Journal of the American College of Nutrition. 2009;28 Suppl:500S-16S. [DOI:10.1080/07315724.2009.10718117] [PMID]
14. Banihani SA. Testosterone in Males as Enhanced by Onion (Allium Cepa L.). Biomolecules. 2019;9(2). [DOI:10.3390/biom9020075] [PMID] []
15. Tedesco I, Carbone V, Spagnuolo C, Minasi P, Russo GL. Identification and Quantification of Flavonoids from Two Southern Italian Cultivars of Allium cepa L., Tropea (Red Onion) and Montoro (Copper Onion), and Their Capacity to Protect Human Erythrocytes from Oxidative Stress. Journal of agricultural and food chemistry. 2015;63(21):5229-38. [DOI:10.1021/acs.jafc.5b01206] [PMID]
16. Islam MS, Choi H, Loots du T. Effects of dietary onion (Allium cepa L.) in a high-fat diet streptozotocin-induced diabetes rodent model. Annals of nutrition & metabolism. 2008;53(1):6-12. [DOI:10.1159/000152868] [PMID]
17. Slimestad R, Fossen T, Vagen IM. Onions: a source of unique dietary flavonoids. Journal of agricultural and food chemistry. 2007;55(25):10067-80. [DOI:10.1021/jf0712503] [PMID]
18. Gorinstein S, Leontowicz H, Leontowicz M, Jastrzebski Z, Najman K, Tashma Z, et al. The influence of raw and processed garlic and onions on plasma classical and non-classical atherosclerosis indices: investigations in vitro and in vivo. Phytotherapy research : PTR. 2010;24(5):706-14. [DOI:10.1002/ptr.3001] [PMID]
19. Kumar M, Barbhai MD, Hasan M, Punia S, Dhumal S, Radha, et al. Onion (Allium cepa L.) peels: A review on bioactive compounds and biomedical activities. Biomedicine & pharmacotherapy = Biomedecine & pharmacotherapie. 2022;146:112498. [DOI:10.1016/j.biopha.2021.112498] [PMID]
20. Augusti K. Therapeutic values of onion (Allium cepa L.) and garlic (Allium sativum L.). India J Experimental Biol. 1996;34(7):634-40.
21. Teshika JD, Zakariyyah AM, Zaynab T, Zengin G, Rengasamy KR, Pandian SK, et al. Traditional and modern uses of onion bulb (Allium cepa L.): a systematic review. Critical reviews in food science and nutrition. 2019;59(sup1):S39-S70. [DOI:10.1080/10408398.2018.1499074] [PMID]
22. Nakayama Y, Tanaka K, Hiramoto S, Yahata N, Inagawa Y, Nukui K. Alleviation of the aging males' symptoms by the intake of onion-extracts containing concentrated cysteine sulfoxides for 4 weeks-Randomized, double-blind, placebo-controlled, parallel-group comparative study. JPN Pharmacol Ther. 2017;45:595-608.
23. Kelly DM, Jones TH. Testosterone: a metabolic hormone in health and disease. The Journal of endocrinology. 2013;217(3):R25-45. [DOI:10.1530/JOE-12-0455] [PMID]
24. Mooradian AD, Morley JE, Korenman SG. Biological actions of androgens. Endocrine reviews. 1987;8(1):1-28. [DOI:10.1210/edrv-8-1-1] [PMID]
25. Karakas M, Schafer S, Appelbaum S, Ojeda F, Kuulasmaa K, Bruckmann B, et al. Testosterone Levels and Type 2 Diabetes-No Correlation with Age, Differential Predictive Value in Men and Women. Biomolecules. 2018;8(3). [DOI:10.3390/biom8030076] [PMID] []
26. El-Migdadi F, Banihani I, Banihani SA. Clinico-hormonal correlation of oligospermic patients in the below sea level environment (Jordan Valley). Neuroendocrinol Letter. 2005;26(1):13-8.
27. Sonmez M, Turk G, Yuce A. The effect of ascorbic acid supplementation on sperm quality, lipid peroxidation and testosterone levels of male Wistar rats. Theriogenology. 2005;63(7):2063-72. [DOI:10.1016/j.theriogenology.2004.10.003] [PMID]
28. Du Plessis SS, Cabler S, McAlister DA, Sabanegh E, Agarwal A. The effect of obesity on sperm disorders and male infertility. Nature reviews Urology. 2010;7(3):153-61. [DOI:10.1038/nrurol.2010.6] [PMID]
29. Lv W, Du N, Liu Y, Fan X, Wang Y, Jia X, et al. Low Testosterone Level and Risk of Alzheimer's Disease in the Elderly Men: a Systematic Review and Meta-Analysis. Molecular neurobiology. 2016;53(4):2679-84. [DOI:10.1007/s12035-015-9315-y] [PMID]
30. Tuck S, Francis R. Testosterone, bone and osteoporosis. Frontiers of hormone research. 2009;37:123-32. [DOI:10.1159/000176049] [PMID]
31. McHenry J, Carrier N, Hull E, Kabbaj M. Sex differences in anxiety and depression: role of testosterone. Frontiers in neuroendocrinology. 2014;35(1):42-57. [DOI:10.1016/j.yfrne.2013.09.001] [PMID] []
32. Banihani SA. Effect of Coenzyme Q(10) Supplementation on Testosterone. Biomolecules. 2018;8(4). [DOI:10.3390/biom8040172] [PMID] []
33. Kloner RA, Carson C, 3rd, Dobs A, Kopecky S, Mohler ER, 3rd. Testosterone and Cardiovascular Disease. Journal of the American College of Cardiology. 2016;67(5):545-57. [DOI:10.1016/j.jacc.2015.12.005] [PMID]
34. Khaki A, Fathiazad F, Nouri M, Khaki A, Khamenehi H, Hamadeh M. Evaluation of androgenic activity of allium cepa on spermatogenesis in the rat. Folia Morphol. 2009;68(1):45-51.
35. Khaki A, Farzadi L, Ahmadi S, Ghadamkheir E, Khaki AA, Shojaee S. Recovery of spermatogenesis by Allium cepa in Toxoplasma gondii infected rats. Africa J Pharma Pharmacol. 2011;5(7):903-7.
36. Allouh MZ, Daradka HM, Al Barbarawi MM, Mustafa AG. Fresh onion juice enhanced copulatory behavior in male rats with and without paroxetine-induced sexual dysfunction. Experimental biology and medicine. 2014;239(2):177-82. [DOI:10.1177/1535370213508360] [PMID]
37. Ige SF, Akhigbe RE. The role of Allium cepa on aluminum-induced reproductive dysfunction in experimental male rat models. Journal of human reproductive sciences. 2012;5(2):200-5. [DOI:10.4103/0974-1208.101022] [PMID] []
38. Khaki A, Khaki AA, Hajhosseini L, Golzar FS, Ainehchi N. The anti-oxidant effects of ginger and cinnamon on spermatogenesis dys-function of diabetes rats. African journal of traditional, complementary, and alternative medicines : AJTCAM. 2014;11(4):1-8. [DOI:10.4314/ajtcam.v11i4.1] [PMID] []
39. Banihani SA. Ginger and Testosterone. Biomolecules. 2018;8(4). [DOI:10.3390/biom8040119] [PMID] []
40. Wang Y, Chen F, Ye L, Zirkin B, Chen H. Steroidogenesis in Leydig cells: effects of aging and environmental factors. Reproduct. 2017;154(4):R111-R22. [DOI:10.1530/REP-17-0064] []
41. Griswold MD. The central role of Sertoli cells in spermatogenesis. Seminars in cell & developmental biology. 1998;9(4):411-6. [DOI:10.1006/scdb.1998.0203] [PMID]
42. Mohammad NS, Arafa MH, Atteia HH. Coenzyme Q10 and fish oil synergistically alleviate aluminum chloride-induced suppression of testicular steroidogenesis and antioxidant defense. Free radical research. 2015;49(11):1319-34. [DOI:10.3109/10715762.2015.1069290] [PMID]
43. Jaiswal N, Rizvi SI. Onion extract (Allium cepa L.), quercetin and catechin up-regulate paraoxonase 1 activity with concomitant protection against low-density lipoprotein oxidation in male Wistar rats subjected to oxidative stress. Journal of the science of food and agriculture. 2014;94(13):2752-7. [DOI:10.1002/jsfa.6620] [PMID]
44. Ige SF, Akhigbe RE. Common onion (Allium cepa) extract reverses cadmium-induced organ toxicity and dyslipidaemia via redox alteration in rats. Pathophysiology : the official journal of the International Society for Pathophysiology. 2013;20(4):269-74. [DOI:10.1016/j.pathophys.2013.04.002] [PMID]
45. Khaki A, Khaki AA, Rajabzadeh A. The effects of Permethrin and antioxidant properties of Allium cepa (onion) on testicles parameters of male rats. Toxin Rev. 2017;36(1):1-6. [DOI:10.1080/15569543.2016.1235582]
46. Mlcek J, Jurikova T, Skrovankova S, Sochor J. Quercetin and Its Anti-Allergic Immune Response. Molecules. 2016;21(5). [DOI:10.3390/molecules21050623] [PMID] []
47. Eitah HE, Maklad YA, Abdelkader NF, Gamal El Din AA, Badawi MA, Kenawy SA. Modulating impacts of quercetin/sitagliptin combination on streptozotocin-induced diabetes mellitus in rats. Toxicology and applied pharmacology. 2019;365:30-40. [DOI:10.1016/j.taap.2018.12.011] [PMID]
48. Ruiz-Miyazawa KW, Staurengo-Ferrari L, Mizokami SS, Domiciano TP, Vicentini F, Camilios-Neto D, et al. Quercetin inhibits gout arthritis in mice: induction of an opioid-dependent regulation of inflammasome. Inflammopharmacology. 2017. [DOI:10.1007/s10787-017-0356-x] [PMID]
49. Brito AF, Ribeiro M, Abrantes AM, Pires AS, Teixo RJ, Tralhao JG, et al. Quercetin in Cancer Treatment, Alone or in Combination with Conventional Therapeutics? Current medicinal chemistry. 2015;22(26):3025-39. [DOI:10.2174/0929867322666150812145435] [PMID]
50. Khanna D, Sethi G, Ahn KS, Pandey MK, Kunnumakkara AB, Sung B, et al. Natural products as a gold mine for arthritis treatment. Current opinion in pharmacology. 2007;7(3):344-51. [DOI:10.1016/j.coph.2007.03.002] [PMID]
51. Law YY, Chiu HF, Lee HH, Shen YC, Venkatakrishnan K, Wang CK. Consumption of onion juice modulates oxidative stress and attenuates the risk of bone disorders in middle-aged and post-menopausal healthy subjects. Food & function. 2016;7(2):902-12. [DOI:10.1039/C5FO01251A] [PMID]
52. Ren F, Reilly K, Kerry JP, Gaffney M, Hossain M, Rai DK. Higher Antioxidant Activity, Total Flavonols, and Specific Quercetin Glucosides in Two Different Onion (Allium cepa L.) Varieties Grown under Organic Production: Results from a 6-Year Field Study. Journal of agricultural and food chemistry. 2017;65(25):5122-32. [DOI:10.1021/acs.jafc.7b01352] [PMID]
53. Baltaci BB, Uygur R, Caglar V, Aktas C, Aydin M, Ozen OA. Protective effects of quercetin against arsenic-induced testicular damage in rats. Andrologia. 2016;48(10):1202-13. [DOI:10.1111/and.12561] [PMID]
54. Abd-Ellah MF, Aly HA, Mokhlis HA, Abdel-Aziz AH. Quercetin attenuates di-(2-ethylhexyl) phthalate-induced testicular toxicity in adult rats. Human & experimental toxicology. 2016;35(3):232-43. [DOI:10.1177/0960327115580602] [PMID]
55. Abdel Aziz RL, Abdel-Wahab A, Abo El-Ela FI, Hassan NEY, El-Nahass ES, Ibrahim MA, et al. Dose- dependent ameliorative effects of quercetin and l-Carnitine against atrazine- induced reproductive toxicity in adult male Albino rats. Biomedicine & pharmacotherapy = Biomedecine & pharmacotherapie. 2018;102:855-64. [DOI:10.1016/j.biopha.2018.03.136] [PMID]
56. Osawe SO, Farombi EO. Quercetin and rutin ameliorates sulphasalazine-induced spermiotoxicity, alterations in reproductive hormones and steroidogenic enzyme imbalance in rats. Andrologia. 2018;50(5):e12981. [DOI:10.1111/and.12981] [PMID]
57. Ujah GA, Nna VU, Agah MI, Omue LO, Leku CB, Osim EE. Effect of quercetin on cadmium chloride-induced impairments in sexual behaviour and steroidogenesis in male Wistar rats. Andrologia. 2018;50(2). [DOI:10.1111/and.12866] [PMID]
58. Sharma P, Khan IA, Singh R. Curcumin and quercetin ameliorated cypermethrin and deltamethrin-induced reproductive system impairment in male wistar rats by upregulating the activity of pituitary-gonadal hormones and steroidogenic enzymes. Int J Fertilit Sterilit. 2018;12(1):72.
59. Lines TC, Ono M. FRS 1000, an extract of red onion peel, strongly inhibits phosphodiesterase 5A (PDE 5A). Phytomedicine : international journal of phytotherapy and phytopharmacology. 2006;13(4):236-9. [DOI:10.1016/j.phymed.2004.12.001] [PMID]
60. Gholamhosini B, Khaki A, Ahmadi-Ashtiani H, Rezazadeh S, Rastegar H, Fathiazad F. Treatment effects of onion on spermatogenesis in streptozotocin-induced diabetic rat. J Med Plant. 2009;8(32):153-61.
61. Malviya N, Jain S, Gupta VB, Vyas S. Management of drug induced sexual dysfunction in male rats by ethyl acetate fraction of onion. Acta Pol Pharm. 2013;70(2):317-22.
62. Chae MR, Kang SJ, Lee KP, Choi BR, Kim HK, Park JK, et al. Onion (Allium cepa L.) peel extract (OPE) regulates human sperm motility via protein kinase C-mediated activation of the human voltage-gated proton channel. Andrology. 2017;5(5):979-89. [DOI:10.1111/andr.12406] [PMID]
63. Shahverdi S, Khaki A, Jafari B. Investigating the antioxidant effect of Allium cepa after exposure to escherichia coli on biochemical factors, the blood antioxidants, and testis tissue in rats. Crescent J Med Boil Sci. 2017;4:32-8.
64. Fallah V, Mahabadi JA, Mahabadi MY, Kashani HH, Nikzad H. Protective Effect of Allium cepa (Onion) Seeds (AC) Extract on Histopathology of Testis in STZ-Induced Male Rats. Int J Morphol. 2017;35(4). [DOI:10.4067/S0717-95022017000401517]
65. Shokoohi M, Madarek EOS, Khaki A, Shoorei H, Khaki AA, Soltani M. Investigating the effects of onion juice on male fertility factors and pregnancy rate after testicular torsion/detorsion by intrauterine insemination method. Int J Women Health Reprod Sci. 2018;6(4):499-505. [DOI:10.15296/ijwhr.2018.82]
66. Uzozie Chikere O, Daniel Eze E. Allium Cepa (Onion) Extract Enhances and Protects Testicular Function and Architecture against Paraquat Induced Oxidative Damage.2020.
67. Nassan MA, Soliman MM, Aldhahrani A, El-Saway HB, Swelum AA. Ameliorative impacts of Allium cepa Linnaeus aqueous extract against testicular damage induced by dexamethasone. Andrologia. 2021;53(4):e13955. [DOI:10.1111/and.13955] [PMID]
68. Yilmaz-Oral D, Onder A, Kaya-Sezginer E, Oztekin CV, Zor M, Gur S. Restorative effects of red onion (Allium cepa L.) juice on erectile function after-treatment with 5alpha-reductase inhibitor in rats. International journal of impotence research. 2022;34(3):269-76. [DOI:10.1038/s41443-021-00421-y] [PMID]
69. Murota K, Mitsukuni Y, Ichikawa M, Tsushida T, Miyamoto S, Terao J. Quercetin-4'-glucoside is more potent than quercetin-3-glucoside in protection of rat intestinal mucosa homogenates against iron ion-induced lipid peroxidation. Journal of agricultural and food chemistry. 2004;52(7):1907-12. [DOI:10.1021/jf035151a] [PMID]
70. Kim IS, Yang M, Goo TH, Jo C, Ahn DU, Park JH, et al. Radical scavenging-linked antioxidant activities of commonly used herbs and spices in Korea. International journal of food sciences and nutrition. 2012;63(5):603-9. [DOI:10.3109/09637486.2011.641942] [PMID]
71. Ma YL, Zhu DY, Thakur K, Wang CH, Wang H, Ren YF, et al. Antioxidant and antibacterial evaluation of polysaccharides sequentially extracted from onion (Allium cepa L.). International journal of biological macromolecules. 2018;111:92-101. [DOI:10.1016/j.ijbiomac.2017.12.154] [PMID]
72. Akinyemi AJ, Adedara IA, Thome GR, Morsch VM, Rovani MT, Mujica LKS, et al. Dietary supplementation of ginger and turmeric improves reproductive function in hypertensive male rats. Toxicology reports. 2015;2:1357-66. [DOI:10.1016/j.toxrep.2015.10.001] [PMID] []
73. Banihani SA. Radish (Raphanus sativus) and Diabetes. Nutrients. 2017;9(9). [DOI:10.3390/nu9091014] [PMID] []
74. Maiese K. New Insights for Oxidative Stress and Diabetes Mellitus. Oxidative medicine and cellular longevity. 2015;2015:875961. [DOI:10.1155/2015/875961] [PMID] []
75. Thakur P, Kumar A, Kumar A. Targeting oxidative stress through antioxidants in diabetes mellitus. Journal of drug targeting. 2018;26(9):766-76. [DOI:10.1080/1061186X.2017.1419478] [PMID]
76. Denu RA, Hematti P. Effects of Oxidative Stress on Mesenchymal Stem Cell Biology. Oxidative medicine and cellular longevity. 2016;2016:2989076. [DOI:10.1155/2016/2989076] [PMID] []
77. Jung JY, Lim Y, Moon MS, Kim JY, Kwon O. Onion peel extracts ameliorate hyperglycemia and insulin resistance in high fat diet/streptozotocin-induced diabetic rats. Nutrition & metabolism. 2011;8(1):18. [DOI:10.1186/1743-7075-8-18] [PMID] []
78. Pradeep SR, Srinivasan K. Amelioration of oxidative stress by dietary fenugreek (Trigonella foenum-graecum L.) seeds is potentiated by onion (Allium cepa L.) in streptozotocin-induced diabetic rats. Applied physiology, nutrition, and metabolism = Physiologie appliquee, nutrition et metabolisme. 2017;42(8):816-28. [DOI:10.1139/apnm-2016-0592] [PMID]
79. Sharaf A. Some hormone-like properties of Allium cepa L.(onion). Qualitas Plantarum Materiae Vegetab. 1967;14(3):267-75. [DOI:10.1007/BF02419929]
80. Clavijo RI, Carrasquillo R, Ramasamy R. Varicoceles: prevalence and pathogenesis in adult men. Fertility and sterility. 2017;108(3):364-9. [DOI:10.1016/j.fertnstert.2017.06.036] [PMID]
81. Grman M, Misak A, Cacanyiova S, Kristek F, Tomaskova Z, Bertova A, et al. The aqueous garlic, onion and leek extracts release nitric oxide from S-nitrosoglutathione and prolong relaxation of aortic rings. General physiology and biophysics. 2011;30(4):396-402. [DOI:10.4149/gpb_2011_04_396] [PMID]
82. Taibi N, Dupont J, Bouguermouh Z, Froment P, Rame C, Anane A, et al. Expression of adenosine 5'-monophosphate-Activated protein kinase (AMPK) in ovine testis (Ovis aries): In vivo regulation by nutritional state. Animal reproduction science. 2017;178:9-22. [DOI:10.1016/j.anireprosci.2017.01.003] [PMID]
83. Kim SG, Kim JR, Choi HC. Quercetin-Induced AMP-Activated Protein Kinase Activation Attenuates Vasoconstriction Through LKB1-AMPK Signaling Pathway. Journal of medicinal food. 2018;21(2):146-53. [DOI:10.1089/jmf.2017.4052] [PMID]
84. Rivera Rivera A, Castillo-Pichardo L, Gerena Y, Dharmawardhane S. Anti-Breast Cancer Potential of Quercetin via the Akt/AMPK/Mammalian Target of Rapamycin (mTOR) Signaling Cascade. PloS one. 2016;11(6):e0157251. [DOI:10.1371/journal.pone.0157251] [PMID] []
85. Valle G, Carmignani M, Stanislao M, Michelini S, Volpe AR. Traditional medicine, corpus cavernosum and hydrogen sulphide. The journal of sexual medicine. 2011;8(2):631-2. [DOI:10.1111/j.1743-6109.2010.01992.x] [PMID]
86. Yilmaz-Oral D, Kaya-Sezginer E, Oztekin CV, Bayatli N, Lokman U, Gur S. Evaluation of combined therapeutic effects of hydrogen sulfide donor sodium hydrogen sulfide and phosphodiesterase type-5 inhibitor tadalafil on erectile dysfunction in a partially bladder outlet obstructed rat model. Neurourology and urodynamics. 2020;39(4):1087-97. [DOI:10.1002/nau.24333] [PMID]
87. Bucci M, Papapetropoulos A, Vellecco V, Zhou Z, Pyriochou A, Roussos C, et al. Hydrogen sulfide is an endogenous inhibitor of phosphodiesterase activity. Arteriosclerosis, thrombosis, and vascular biology. 2010;30(10):1998-2004. [DOI:10.1161/ATVBAHA.110.209783] [PMID]
88. Coletta C, Papapetropoulos A, Erdelyi K, Olah G, Modis K, Panopoulos P, et al. Hydrogen sulfide and nitric oxide are mutually dependent in the regulation of angiogenesis and endothelium-dependent vasorelaxation. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 2012;109(23):9161-6. [DOI:10.1073/pnas.1202916109] [PMID] []
89. Ebeigbe AB, Aloamaka CP. Role of endothelium in magnesium-induced relaxation of rat aorta. Research in experimental medicine Zeitschrift fur die gesamte experimentelle Medizin einschliesslich experimenteller Chirurgie. 1987;187(1):25-31. [DOI:10.1007/BF01854965] [PMID]
90. Naseri MK, Arabian M, Badavi M, Ahangarpour A. Vasorelaxant and hypotensive effects of Allium cepa peel hydroalcoholic extract in rat. Pakistan journal of biological sciences : PJBS. 2008;11(12):1569-75. [DOI:10.3923/pjbs.2008.1569.1575] [PMID]
91. Chen JH, Tsai SJ, Chen HI. Welsh onion (Allium fistulosum L.) extracts alter vascular responses in rat aortae. Journal of cardiovascular pharmacology. 1999;33(4):515-20. [DOI:10.1097/00005344-199904000-00001] [PMID]
92. Gonzalez-Pena D, Angulo J, Vallejo S, Colina-Coca C, de Ancos B, Sanchez-Ferrer CF, et al. High-cholesterol diet enriched with onion affects endothelium-dependent relaxation and NADPH oxidase activity in mesenteric microvessels from Wistar rats. Nutrition & metabolism. 2014;11:57. [DOI:10.1186/1743-7075-11-57] [PMID] []
93. Sanchez M, Galisteo M, Vera R, Villar IC, Zarzuelo A, Tamargo J, et al. Quercetin downregulates NADPH oxidase, increases eNOS activity and prevents endothelial dysfunction in spontaneously hypertensive rats. Journal of hypertension. 2006;24(1):75-84. [DOI:10.1097/01.hjh.0000198029.22472.d9] [PMID]
94. Adefegha SA, Oyeleye SI, Dada FA, Olasehinde TA, Oboh G. Modulatory effect of quercetin and its glycosylated form on key enzymes and antioxidant status in rats penile tissue of paroxetine-induced erectile dysfunction. Biomedicine & pharmacotherapy = Biomedecine & pharmacotherapie. 2018;107:1473-9. [DOI:10.1016/j.biopha.2018.08.128]
95. Boydens C, Pauwels B, Decaluwe K, Brouckaert P, Van de Voorde J. Relaxant and antioxidant capacity of the red wine polyphenols, resveratrol and quercetin, on isolated mice corpora cavernosa. The journal of sexual medicine. 2015;12(2):303-12. [DOI:10.1111/jsm.12786] [PMID]
96. Khaki A, Rajabzadeh A, Khaki AA. Side Effects of Pyrethroid and Supporting Role of Onion in the Male Rat's Spermatogenesis. Chinese medical journal. 2017;130(24):3015-6. [DOI:10.4103/0366-6999.220297] [PMID] []
97. Rajabzadeh A, Khaki AA, Khaki A. Antioxidant properties of Allium cepa (Onion) against permethrin-induced toxicity on LHCGR and SF1 genes in male rats. Crescent J Med Biol Sci. 2018;5(4):327-31.
98. Damaziak K, Riedel J, Gozdowski D, Niemiec J, Siennicka A, Róg D. Productive performance and egg quality of laying hens fed diets supplemented with garlic and onion extracts. J Appl Poult Res. 2017;26(3):337-49. [DOI:10.3382/japr/pfx001]
99. Nakayama Y, Ho HJ, Yamagishi M, Ikemoto H, Komai M, Shirakawa H. Cysteine Sulfoxides Enhance Steroid Hormone Production via Activation of the Protein Kinase A Pathway in Testis-Derived I-10 Tumor Cells. Molecules. 2020;25(20). [DOI:10.3390/molecules25204694] [PMID] []
100. Khaleghi Ghadiri M, Gorji A. Natural remedies for impotence in medieval Persia. International journal of impotence research. 2004;16(1):80-3. [DOI:10.1038/sj.ijir.3901153] [PMID]
101. Kumari K, Mathew BC, Augusti K. Antidiabetic and hypolipidemic effects of S-methyl cysteine sulfoxide isolated from Allium cepa Linn. India J Biochemis Biophysic. 1995;32(1):49-54.
102. Golubev F, Golubkina N, IuN G. Mineral content in the wild onion species and their nutritive value. Prikladnaia Biokhimiia i Mikrobiol. 2003;39(5):602-6. [DOI:10.1023/A:1025465106772]
103. Tucci P, Cione E, Genchi G. Retinoic acid-induced testosterone production and retinoylation reaction are concomitant and exhibit a positive correlation in Leydig (TM-3) cells. Journal of bioenergetics and biomembranes. 2008;40(2):111-5. [DOI:10.1007/s10863-008-9132-3] [PMID]
104. Ashamu E, Salawu E, Oyewo O, Alhassan A, Alamu O, Adegoke A. Efficacy of vitamin C and ethanolic extract of Sesamum indicum in promoting fertility in male Wistar rats. Journal of human reproductive sciences. 2010;3(1):11-4. [DOI:10.4103/0974-1208.63115] [PMID] []
105. Dissanayake D, Wijesinghe PS, Ratnasooriya WD, Wimalasena S. Effects of zinc supplementation on sexual behavior of male rats. Journal of human reproductive sciences. 2009;2(2):57-61. [DOI:10.4103/0974-1208.57223] [PMID] []
106. Kumar KS, Bhowmik D, Chiranjib B, Tiwari P. Allium cepa: A traditional medicinal herb and its health benefits. J Chemic Pharmac Res. 2010;2(1):283-91.
107. Aghili Alavi Shirazi MH. Makhzan - al - Advieh. Tehran: Sabzarang: Tehran University of Medical Sciences;2011.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
مجله طب مکمل
اراک، سردشت، میدان بسیج، مجتمع دانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی اراک، بال آبی، دفتر مجله طب مکمل
تلفن دفتر نشریه: 08634173524
ایمیل: journalcmjaarakmu.ac.ir
