مقدمه: بیماران همودیالیزی غالباً نگران آینده‌ی غیر قابل پیش‌بینی بیماری خود بوده و اغلب دچار مشکلات روحی ازجمله افسردگی می‌شوند. مطالعات جدید نشان می‌دهند که عقاید مذهبی قوی، منتج به اثرات روانی مطلوبی می‌شوند. پژوهش حاضر به‌منظور بررسی رابطه‌ی توسل به دعا و میزان افسردگی در بیماران همودیالیزی مراجعه­کننده به بخش دیالیز بیمارستان کامکار- عرب نیا، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قم، انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: در این پژوهش مقطعی- تحلیلی تک­گروهی و تک‌مرحله‌ای، ۲۰۰ نفر از بیماران تحت درمان با همودیالیز به روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف از بخش دیالیز بیمارستان کامکار- عرب نیا، وابسته به دانشگاه علوم پزشکی قم، انتخاب شدند. پس از اخذ رضایت‌نامه‌ی کتبی از نمونه‌ها، اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه‌ی توسل به دعای «مراویگلیا» شامل چهار قسمت مشخصات دموگرافیک، تناوب دعا کردن، تجارب قبلی دعا و نگرش نسبت به دعا و همچنین پرسش‌نامه‌ی افسردگی «بک» جمع‌آوری شدند و با آزمون پیرسون مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.

یافته­ ها: میزان افسردگی بیماران با میانگین ۹/۶۴ ± ۲۲/۲۷ (دامنه‌ی تغییرات از ۰ تا ۶۳ ) در حد متوسط و میزان توسل به دعا با میانگین ۲۱/۶۷ ± ۱۷۴/۸۱ (دامنه‌ی تغییرات از۳۲ تا ۲۲۴) بود. رابطه‌ی معنی‌دار معکوسی بین بعد تناوب دعا کردن (۰/۳۰- =r و ۰۰۰۱/۰=p) و توسل به دعا (۰/۱۵- =r و ۰/۰۲=p) با میزان افسردگی بیماران دیده شد.

نتیجه‌گیری: با افزایش میزان توسل به دعا در بیماران همودیالیزی، میزان افسردگی در آن­ها کاهش یافت؛ بنابراین می‌توان از اعتقادات مذهبی جهت ارتقای سلامت بیماران تحت درمان با همودیالیز استفاده نمود.