مقدمه موکوزیت ناشی از رادیوتراپی سر و گردن شیوع بالایی دارد. با وجود این، طب رایج در پیشگیری و درمان این ضایعه کاملاً موفق نبوده است. بنابراین، می‌توان از توان بالقوه طب ایرانی، به منظور پیش‌گیری و درمان خوراکی یا موضعی این عارضه، استفاده کرد. 
مواد و روش ها در این مطالعه کلیدواژه‌های موکوزیت، رادیوتراپی سر و گردن، قلاع و زخم‌های دهانی در بین کتاب‌های مرجع و معتبر طب سنتی ایران مانند کتاب قانون، ذخیره خوارزمشاهی، الحاوی، خلاصه التجارب، طب اکبری، اکسیر اعظم، خلاصه‌الحکمه و مخزن‌الادویه و همچنین پایگاه‌های اطلاعاتی اسکوپوس، وب‌آو ساینس و پابمد از سال ۱۹۹۵ تا سال ۲۰۱۸ بررسی شد. 
یافته ها با مقایسه زخم‌های دهانی، از دیدگاه طب ایرانی موکوزیت ناشی از رادیوتراپی، بیشترین شباهت بین موکوزیت با قلاع دموی و بثور صغار متقرح است که البته هر دوی این ضایعات، درمان یکسانی دارند. به منظور پیش‌گیری و درمان این زخم‌ها، راهکارهای مختلفی درخصوص اصلاح سبک زندگی توصیه شده است. علاوه بر این، با توجه به سبب گرمی و حرارت و خشکی در ایجاد موکوزیت، گیاهانی که باعث ایجاد خاصیت سردی و رطوبت و حفظ انسجام بافتی درکل بدن و ناحیه دهان می‌شوند، می‌توانند با خاصیت ضد‌التهابی و آنتی‌اکسیدانی و آنتی‌بیوتیکی به صورت موضعی و خوراکی در پیش‌گیری و درمان موکوزیت استفاده شوند.
نتیجه گیری موکوزیت دهانی بیشترین شباهت را به قلاع دموی داشته و به دلیل دیدگاه متفاوت طب سنتی ایران به مقوله سلامت و بیماری، اصلاح سبک زندگی در کنار تدابیر درمانی در کنترل موکوزیت ناشی از رادیوتراپی سر و گردن می‌تواند راهگشا باشد.

مقدمه: مورینگا یا گز روغنی درختچه ای بومی با ارزش تغذیه ای بالا، در مناطق کوهستانی جنوب شرق ایران، از بشاگرد هرمزگان تا مرز پاکستان گسترش دارد. این گیاه از گذشته تاکنون به درستی شناخته نشده است. مطالعه به منظور گردآوری دانش بومی در رابطه با مصارف محلی گیاه مورینگا در جنوب ایران صورت گرفته است.
روش کار: مطالعه میدانی و با استفاده از چک لیست، مشاهده همراه با مشارکت و مصاحبه انجام شد. داده ها از طریق حضور مستقیم پرسشگرها و مصاحبه در پاییز و زمستان ۱۳۹۹، در هرمزگان و سیستان و بلوچستان جمع آوری شد. ۴۰چک لیست از افراد ساکن در مناطق مورد مطالعه که تمایل به همکاری داشتند جمع آوری شد. داده ها توسط نرم افزارSPSS آنالیز شدند، برای توصیف متغیرهای پیوسته از میانگین و انحراف معیار استفاده و متغیرهای طبقه ای با تعداد و درصد گزارش شدند.
یافته‌ها: میانگین سنی افراد ۹۱/۱۴±۸۲/۴۷ سال و در محدوده ۲۳ تا ۸۰ سال قرار داشتند. روش مصرف در هر دو منطقه بیشتر بصورت خوراکی (۸۱ درصد)، و یا استفاده از روغن آن به صورت مالشی (۱۹ درصد) بود. ۵/۹۰ درصد افراد گیاه را به صورت چاشنی و افزودنی غذا، روغن، دمنوش و ۵/۹ درصد بصورت مرهم و ضماد برای بهبود زخم استفاده می کردند. ۸۵ درصد بومیان منطقه، گیاه را بصورت خشک و ۱۵درصد بصورت تازه مصرف کنند.
نتیجه گیری: مصارف محلی گیاه مورینگا در مناطق جنوبی ایران بیشتر به صورت خوراکی و به شکل چاشنی غذا، روغن و دمنوش بود. در موارد کمتری نیز به عنوان مرهم و ضماد برای بهبود زخم استفاده می شد.
 

مقدمه: سندرم پیش از قاعدگی مجموعه علائمی است که کیفیت زندگی و عملکرد خانوادگی و اجتماعی زنان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اصلاح سبک زندگی یکی از روش‌های پیشنهادی کنترل این علائم است که طب ایرانی بر آن تأکید دارد. مصاحبه انگیزشی به ایجاد رفتارهای خود مراقبتی در اصلاح سبک زندگی کمک می‌کند. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر مصاحبه انگیزشی با محتوای اصول حفظ‌الصحه طب ایرانی بر علائم جسمی و روانی پیش از قاعدگی انجام شد.
روش کار: این مطالعه کارآزمایی کنترل‌شده تصادفی در سال ۱۴۰۱ در مراکز منتخب درمانی زنجان انجام شد. ۵۰ خانم دارای علائم پیش از قاعدگی پس از اخذ رضایت نامه کتبی آگاهانه با تخصیص تصادفی به دو گروه ۲۵ نفره مداخله و کنترل تقسیم شدند. مداخله شامل پنج جلسه فردی و مجازی مصاحبه انگیزشی مبتنی بر اصول حفظ‌الصحه طب ایرانی بود. گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکردند. ابزار پژوهش پرسشنامه علائم پیش از قاعدگی premenstrual symptoms screening tool، در سه مرحله قبل، بلافاصله بعد و سه ماه پس از مداخله توسط شرکت‌کنندگان تکمیل شد. داده‌ها توسط آزمون‌های آماری تی مستقل، کای‌دو، آزمون اندازه‌گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی با نسخه ۱۶ SPSS تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته‌ها: در گروه مداخله تغییرات میانگین (انحراف‌ معیار) علائم روانی پیش‌آزمون ۵۷/۲۲ (۰۵۳/۸)، پس‌آزمون ۹۵/۱۶ (۴۰۶/۷) و پیگیری ۶۷/۱۱ (۸۹۳/۵) و با (۰۰۱/۰>p) معنی‌دار بود. تغییرات تأثیر علائم بر فعالیت‌های روزمره زندگی گروه مداخله در مراحل پیش‌آزمون ۰۵/۱۰ (۳۵۶/۲)، پس‌آزمون ۲۴/۵ (۶۲۴/۲) و پیگیری ۵۲/۴ (۶۹۴/۲) با (۰۰۱/۰>P) معنی‌دار بود. تغییرات علائم جسمی معنی‌دار نبود.
نتیجه گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش مصاحبه انگیزشی مبتنی بر اصول حفظ‌الصحه طب ایرانی برای بهبود علائم روانی سندرم پیش از قاعدگی و تأثیر علائم بر فعالیت‌های روزمره زندگی توصیه می‌گردد.

ﻣﻘﺪﻣﻪ: افزایش مقاومت گونه ­های قارچی و نیز عوارض جانبی نسبتاً زیاد داروهای ضدقارچی، محققان را به مطالعه و یافتن روش ­های جدید درمانی علیه قارچ­ها وادار می­کند. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات ضدکاندیدایی سفیده‌ی تخم‌مرغ­های محلی و ماشینی و مقایسه‌ی آن با آمفوتریسین ب بود.
روش ﮐﺎر: مطالعه به‌صورت تجربی در اردیبهشت ۱۴۰۲ در آزمایشگاه میکروبیولوژی دانشکده‌ی علوم پزشکی خلخال انجام شد. این مطالعه با استفاده از روش میکروبراث دایلوشن و قطر هاله‌ی عدم رشد، اثرات ضدقارچی سفیده‌ی تخم‌مرغ­های محلی و ماشینی و آمفوتریسین ب را آزمایش کرد. در این مطالعه، گونه‌ی کاندیدا آلبیکنز در مجاورت رقت­های مختلف (۵۰ درصد، ۲۵ درصد، ۱۲/۵ درصد، ۶/۲۵ درصد و  ۳/۱۲۵ درصد) سفیده‌ی تخم‌مرغ­های محلی، ماشینی و آمفوتریسین ب قرار گرفت. MIC، MFC و قطر هاله‌ی عدم رشد این ترکیبات روی کاندیدا آلبیکنز طبق دستورکارهای مؤسسه‌ی استانداردهای آزمایشگاهی و بالینی (CLSI) تعیین شد.
یﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: بر اساس نتایج حاصل از آزمایش‌ها، مقدار MIC سفیده‌ی تخم‌مرغ­ های محلی و ماشینی روی کاندیدا آلبیکنز برابر با ۲۵ درصد و مقدار MFC آن‌ها برابر با ۵۰ درصد به دست آمد، درحالی‌که در این رقت­ها، در مجاورت آمفوتریسین ب هیچ­گونه رشدی مشاهده نشد. همچنین، مقدار MIC و MFC به‌ترتیب در صورت ترکیب ۲۵ میکرولیتر آمفوتریسین ب با ۷۵ میکرولیتر سفیده‌ی تخم‌مرغ­ محلی و ماشینی ۳/۱۲۵ درصد و ۶/۲۵ درصد به دست آمد. همچنین، قطر هاله‌ی عدم رشد برای قارچ کاندیدا آلبیکنز در مجاورت سفیده‌ی تخم‌مرغ محلی، ماشینی و آمفوتریسین ب به‌ترتیب برابر با ۱۲، ۱۱ و ۱۶ میلی­متر به دست آمد.
ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮی: سفیده‌ی تخم‌مرغ ­های محلی و ماشینی دارای قابلیت ضدقارچی روی کاندیدا آلبیکنز است.
 

هدف: با توجه به تنوع مکمل‌های غذایی، انتخاب یک مکمل مناسب و در دسترس برای بهبود عملکرد ورزشی از اهمیت بالابی برخوردار است. اسفناج یکی از این مکمل های غذایی است که دارای نیترات/نیتریت غیر ارگانیک است که به نظر می رسد عملکرد عروقی، شناخت و عملکرد فیزیکی را افزایش می‌دهد. از این رو، هدف از مطالعۀ حاضر، اثر مصرف کوتاه‌مدت پودر اسفناج بر عملکرد هوازی و بی‌هوازی افراد جوان فعال می‌باشد.
روش‌ کار: پس از مشخص کردن معیارهای ورود به تحقیق، تعداد ۱۴ نفر از زنان و مردان سالم و فعال (سن: ۱/۸۱ ± ۲۲/۷۱ سال، شاخص توده بدنی: ۲/۵۷ ± ۲۲/۷۰ کیلوگرم بر مترمربع) در این پژوهش شرکت کردند. از آزمودنی ها، رضایت نامه کتبی آگاهانه دریافت شد سپس به‌صورت تصادفی به دو گروه مکمل (۵۰ گرم در روز پودر اسفناج) و دارونما (۵۰ گرم در روز آرد برنج+رنگ سبز خوراکی) تقسیم شدند که به‌مدت ۱۴ روز مصرف کردند. قبل و ۴۸ ساعت پس از آخرین وهلۀ مصرف مکمل، عملکرد هوازی و عملکرد بی‌هوازی بالاتنه و پایین تنه افراد توسط آزمون‌های ارگومتر آستراند، تردمیل بروس، وینگیت ۳۰ ثانیه‌ای پا و کرنک ۳۰ ثانیه‌ای دستی مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور آنالیز داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس ۲×۲ و مقایسه‌های زوجی بونفرونی در نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۶ استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که مصرف ۱۴ روز مصرف پودر اسفناج، اثر معنی‌داری بر حداکثر اکسیژن مصرفی در آزمون‌های بیشینه (۰/۵۹p=) و زیربیشینه (۰/۰۸p=) و همچنین اوج (۰/۱۲p=)، میانگین (۰/۴۶p=) و حداقل (۰/۶۳p=) توان بی‌هوازی، حداکثر سرعت پدال‌زدن (۰/۵۵p=) و مدت زمان حفظ حداکثر سرعت در بالاتنه (۰/۱۲p=) و پایین‌تنه (۰/۹۷p=) را نداشت.
نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که مصرف کوتاه‌مدت اسفناج، منجر به بهبود عملکرد هوازی و بی هوازی افراد فعال نمی شود. بنابراین نتایج مربوط به استفاده از اسفناج جهت بهبود شاخص‌های عملکرد ورزشی را حمایت نمی‌کند.