م

مقدمه: کاهش درد در حین انجام تزریقات وریدی در رضایت بیماران از اقدامات مراقبتی مؤثر است. درنتیجه هدف از این مطالعه مقایسه­ ی تأثیر گیاه گنه­ گنه و لیدوکائین بر درد‌ ناشی از دستیابی ‌به عروق است.

مواد و روش­ها: در این پژوهش تجربی، نمونه‌ها از بین بیماران مراجعه‌کننده به اورژانس بیمارستان به روش نمونه‌گیری آسان انتخاب شدند. تعداد ۹۳­نفر از نمونه­ ها که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، پس از کسب رضایت کتبی و آگاهانه، به روش تخصیص تصادفی به ۳ گروه مداخله با لیدوکائین، مداخله با گنه­ گنه و گروه کنترل ‌تقسیم شدند. در گروه لیدوکائین، تعداد ۱۰ پاف از محلول لیدوکائین ۱۰% به مدت ۱۵­دقیقه روی موضع رگ­ گیری مالیده شد. در گروه گنه­ گنه، تعداد ۱۰ پاف از عصاره‌ی الکلی گیاه گنه­ گنه­ ی ۱۰% به مدت ۱۵­دقیقه روی موضع استعمال شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌ی دیداری شدت درد و پرسش‌نامه‌ی اضطراب لحظه‌ای بود. اطلاعات به‌دست‌آمده با نرم‌افزار آماری SPSS نسخه‌ی ۱۶ و با استفاده از آزمون‌های کای‌اسکوئر، آزمون دقیق فیشر، تی تست مستقل، تی تست وابسته و آنووا مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: بین نمرات مقیاس درد و اضطراب لحظه‌ای در سه گروه موردِمطالعه، تفاوت معنادار آماری وجود نداشت (۰/۰۵< P). باوجودی که اختلاف میانگین درد در هر سه گروه از نظر آماری معنادار نبود، میزان درد پس از مداخله در گروه لیدوکائین (۳/۳۸M=) از گروه گنه ­گنه (۴/۳۷M=) و کنترل (۴/۶۰M=) کمتر بود.

نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد، گیاه گنه ­گنه و لیدوکائین در کاهش درد رگ­ گیری موثر نیستند. پژوهشگران برای کاهش درد رگ­ گیری، به‌خصوص در موارد اورژانس، باید به دنبال یافتن روش‌های نوآورانه‌ای باشند که علاوه بر اثرات ضدّ درد و ضدّ اضطراب قوی، کاربرد آنها نیز ساده باشد و عوارض جانبی کمتری را ایجاد کنند.