هدف: با توجه به تأثیرپذیری عملکرد از باور و نگرش، بررسی باور و نگرش پرستاران نسبت به استفاده از درمان‌های مکمل در مراقبت از بیماران ضروری است. این پژوهش با هدف طراحی و روان‌سنجی ابزار سنجش باور و نگرش پرستاران ایرانی نسبت به درمان‌های مکمل انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه روش‌شناسی، بر اساس رویکرد والتز مبتنی بر ابزارهای موجود، با در نظر گرفتن سازه‌های تئوری رفتار برنامه‌ریزی‌شده، نسخه اولیه ابزار طراحی و روایی صوری و محتوایی آن بررسی شد. 250 پرستار بالینی واجد شرایط در شهر کاشان در سال 1397 به‌ روش طبقه‌ای تصادفی انتخاب شدند و از آن‌ها رضایت آگاهانه کتبی اخذ شد. روایی سازه ابزار به‌ روش تحلیل عاملی و مقایسه گروه‌های شناخته‌شده و پایایی به ‌روش همسانی درونی و ثبات بررسی شد. اثر سقف و کف نیز ارزیابی شد. داده‌ها به ‌وسیله نرم‌افزار SPSS با استفاده از آنالیز عاملی اکتشافی، آنالیز واریانس یک‌طرفه، ضرایب همبستگی درون‌طبقه‌ای و آلفای کرونباخ تحلیل شدند.
یافته ها: نسخه اولیه ابزار دارای 60 گویه بود. در مرحله روایی صوری و محتوایی، چهار گویه حذف شدند. آنالیز عاملی با حذف 14 گویه، وجود شش عامل را شناسایی کرد (واریانس تبیین‌شده=52/3 درصد). بین نمره ابزار طراحی‌شده با میزان موافقت پرستاران با کاربرد درمان‌های مکمل در عملکرد بالینی رابطه معنی‌دار وجود داشت (6/85=P<0/0001 , F). ضرایب همبستگی درون‌طبقه‌ای و آلفای کرونباخ به‌ترتیب 0/937 و 0/878 بود. خطای استاندارد اندازه‌گیری و کوچک‌ترین تغییر قابل تشخیص به‌ترتیب 41/685± و 10/62 محاسبه شد. فراوانی حداقل و حداکثر نمره ممکن قابل کسب از ابزار، صفر بود.
نتیجه گیری: پرسش‌نامه 42 سؤالی طراحی‌شده، می‌تواند به عنوان ابزاری روا و پایا جهت سنجش باور و نگرش پرستاران نسبت به درمان‌های مکمل مورد استفاده قرار گیرد.