مقدمه: اطلاعات درمورد استفاده و نگرش دانش آموحتگان گروه پزشکی نسبت به طب مکمل برای تعیین جایگاه آن در طب رایج نیاز است. هدف مطالعه، تعیین نگرش و میزان استفاده از طب مکمل در دانش آموختگان دکتری عمومی و تخصصی دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود.
روش کار: در این مطالعه مقطعی- تحلیلی، نگرش دانش آموختگان دکترای علوم پزشکی با پرسشنامه 23 سوالی و میزان استفاده از 17 روش طب مکمل با چک لیست، و میزان رضایت در چهار سطح تعیین شد. برای تحلیل متغیرهای کمی با ANOVA و کیفی از Chi 2 انجام شد.
یافته‌ها: نمره نگرش 276 شرکت کننده در این مطالعه برابر 2/9 ± 73 (39 تا 79) بود. بین نگرش چهار گروه دانش آموخته تفاوت آماری وجود نداشت (436/.= P). 80 نفر (29 درصد) روش‌های درمانی طب مکمل را اثر دارونما و 103 نفر (3/37 درصد)، به عدم وجود شواهد علمی برای ایمنی استفاده ازطب مکمل معتقد بودند. 66 نفر (9/23) درصد به طب مکمل نگرش مثبت و 23 نفر (4/8 درصد) نگرش منفی داشتند، 91 نفر (33 درصد) حداقل یکی ازروش های طب مکمل استفاده کردند. بیشترین روش ماساژ درمانی 33 نفر (12 درصد) بود. 27 نفر (8/41%) استفاده کنندگان از روش‌های ماساژ، طب فشاری، مدیتیشن و انرژی درمانی رضایت مطلوب داشتند.
نتیجه گیری: یک چهارم دانش آموختگان دکتری به روش‌های طب مکمل نگرش مثبت داشتند. عنایت به گستردگی استفاده مردم در جوامع مختلف دنیا از روش‌های طب مکمل وتداخل احتمالی این روش‌ها با طب رایج در امر مراقبت و درمان وجود دارد. تدوین برنامه درسی و تحقیقاتی برای آشنایی و بهبود نگرش همه دانشجویان رشته‌های علوم پزشکی نسبت به روش‌های طب مکمل توصیه می‌شود.