دوره 12، شماره 3 - ( 9-1401 )
جلد 12 شماره 3 صفحات 219-214 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه بیهوشی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم‌پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران.
2- مرکز تحقیقات طب سنتی و آب‌درمانی، دانشگاه علوم‌پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران. ، modir7060@yahoo.com
3- گروه علوم قرآن و حدیث، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران.
2- مرکز تحقیقات طب سنتی و آب‌درمانی، دانشگاه علوم‌پزشکی اردبیل، اردبیل، ایران. ، modir7060@yahoo.com
3- گروه علوم قرآن و حدیث، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران.
چکیده: (300 مشاهده)
اهداف یکی از نظام‌های مهم طب سنتی که در مهد تمدن‌های بشری رشد یافته و همواره صادر‌کننده طبیب، علم و دارو به سراسر دنیا بوده است، نظام جامع طب سنتی ایران است که به نوعی از پزشکی رایج متمایز است. این مقاله با رویکردی منطقی و فلسفی به تفاوت‌های بین طب سنتی ایرانی و طب رایج می‌پردازد.
روش ها در این مقاله مروری که با روش تحلیلی‌توصیفی انجام شده با استفاده از منابع اینترنتی و کتابخانه‌ای به مقایسه مبانی طب رایج و طب سنتی ایرانی پرداخته شده است.
یافته ها تفاوت‌های اصلی بین طب سنتی ایرانی و طب رایج، وجود طبیعت یا قوه مدبره بدنیه است که این سیستم بدون دخالت هر نوع شعوری فعالیت همه اعضا و در‌نهایت، کل بدن انسان را مدیریت می‌کند، در صورتی که مکتب طب رایج به چنین چیزی معتقد نیست. دومین موردی که موجب تمایز این ۲ مکتب از یکدیگر می‌شود، نگرش کلی طب سنتی ایرانی به انسان است، در حالی که طب رایج رویکردی کاملاً مکانیکال به انسان و سلامت او دارد و در این مکتب سعی می‌شود تا حد امکان به عمق سلول یا حتی مولکول‌ها رفته و نقطه معیوب را پیدا کنند. نکته سوم اینکه در طب سنتی ایرانی به تفاوت‌های فردی بین اشخاص، یعنی مزاج توجه اساسی دارد.
نتیجه گیری برای مقایسه این ۲ مکتب طبی باید ابتدا اصلاحاتی در مفاهیم اولیه و بنیادین این ۲ طب انجام شود. ضمناً برای ارائه پروتکل مناسب برای درمان بیماران باید از روش تلفیقی ۲ طب سنتی و رایج استفاده شود که این امر نیاز به شناخت کامل این ۲ طب دارد.
روش ها در این مقاله مروری که با روش تحلیلی‌توصیفی انجام شده با استفاده از منابع اینترنتی و کتابخانه‌ای به مقایسه مبانی طب رایج و طب سنتی ایرانی پرداخته شده است.
یافته ها تفاوت‌های اصلی بین طب سنتی ایرانی و طب رایج، وجود طبیعت یا قوه مدبره بدنیه است که این سیستم بدون دخالت هر نوع شعوری فعالیت همه اعضا و در‌نهایت، کل بدن انسان را مدیریت می‌کند، در صورتی که مکتب طب رایج به چنین چیزی معتقد نیست. دومین موردی که موجب تمایز این ۲ مکتب از یکدیگر می‌شود، نگرش کلی طب سنتی ایرانی به انسان است، در حالی که طب رایج رویکردی کاملاً مکانیکال به انسان و سلامت او دارد و در این مکتب سعی می‌شود تا حد امکان به عمق سلول یا حتی مولکول‌ها رفته و نقطه معیوب را پیدا کنند. نکته سوم اینکه در طب سنتی ایرانی به تفاوت‌های فردی بین اشخاص، یعنی مزاج توجه اساسی دارد.
نتیجه گیری برای مقایسه این ۲ مکتب طبی باید ابتدا اصلاحاتی در مفاهیم اولیه و بنیادین این ۲ طب انجام شود. ضمناً برای ارائه پروتکل مناسب برای درمان بیماران باید از روش تلفیقی ۲ طب سنتی و رایج استفاده شود که این امر نیاز به شناخت کامل این ۲ طب دارد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |