دوره 12، شماره 3 - ( 9-1401 )
جلد 12 شماره 3 صفحات 259-246 |
برگشت به فهرست نسخه ها
حمید یاقوتی1 
، سمانه اولی پور* 2
، سمانه اولی پور* 2
1- گروه بیوشیمی بالینی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
2- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.; گروه فارماکولوژی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران. ، olapour.s@gmail.com
2- گروه فارماکولوژی، دانشکده پزشکی، علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.; گروه فارماکولوژی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران. ، olapour.s@gmail.com
چکیده: (283 مشاهده)
اهداف ژل رویال یک فرآورده ترشحی زنبور عسل است که اثرات مفیدی بر سیستم عصبی دارد. در مطالعه حاضر، اثر ژل رویال در کاهش تشنج و اضطراب در موش سوری بررسی شده است.
روش ها در این مطالعه تجربی، جهت بررسی اثر ضد‌تشنجی ژل رویال، ۲۵ سر موش سوری نر به طور تصادفی در ۵ گروه کنترل، ۱۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ژل رویال، ۲۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ژل رویال، ۴۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ژل رویال و فنوباربیتال تقسیم شدند. پس از ۳۰ دقیقه، استریکنین جهت القای تشنج به حیوانات تزریق شد. زمان شروع تشنج، دوام تشنج و درصد مرگ ثبت شد. در مدل اضطراب، ۳۵ سر موش سوری نر به طور تصادفی در ۵ گروه کنترل، ۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ژل رویال، ۱۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ژل رویال، ۲۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ژل رویال و دیازپام تقسیم شدند. با استفاده از ماز به علاوه ای مرتفع شاخص‌های اضطراب بررسی شد. تحلیل داده‌ها توسط آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه انجام شد و 0/05>P از نظر آماری معنادار تلقی شد.
یافته ها دُزهای ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ژل رویال سبب تأخیر در شروع و کاهش مدت تشنج در مقایسه با گروه کنترل شد (0/05>P). درصد مرگ در دُزهای مختلف ژل رویال نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (0/05>P). در مدل اضطراب، دُزهای ۵۰ و ۱۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ژل رویال، زمان توقف و دفعات ورود به بازوهای باز ماز به علاوه ای مرتفع را نسبت به گروه کنترل افزایش داد (0/05>P).
نتیجه گیری تجویز ژل رویال می‌تواند به طور مؤثری سبب کاهش تشنج القا‌شده با استریکنین و تعدیل رفتارهای اضطرابی در موش سوری شود.
روش ها در این مطالعه تجربی، جهت بررسی اثر ضد‌تشنجی ژل رویال، ۲۵ سر موش سوری نر به طور تصادفی در ۵ گروه کنترل، ۱۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ژل رویال، ۲۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ژل رویال، ۴۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ژل رویال و فنوباربیتال تقسیم شدند. پس از ۳۰ دقیقه، استریکنین جهت القای تشنج به حیوانات تزریق شد. زمان شروع تشنج، دوام تشنج و درصد مرگ ثبت شد. در مدل اضطراب، ۳۵ سر موش سوری نر به طور تصادفی در ۵ گروه کنترل، ۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ژل رویال، ۱۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ژل رویال، ۲۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ژل رویال و دیازپام تقسیم شدند. با استفاده از ماز به علاوه ای مرتفع شاخص‌های اضطراب بررسی شد. تحلیل داده‌ها توسط آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه انجام شد و 0/05>P از نظر آماری معنادار تلقی شد.
یافته ها دُزهای ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ژل رویال سبب تأخیر در شروع و کاهش مدت تشنج در مقایسه با گروه کنترل شد (0/05>P). درصد مرگ در دُزهای مختلف ژل رویال نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (0/05>P). در مدل اضطراب، دُزهای ۵۰ و ۱۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم ژل رویال، زمان توقف و دفعات ورود به بازوهای باز ماز به علاوه ای مرتفع را نسبت به گروه کنترل افزایش داد (0/05>P).
نتیجه گیری تجویز ژل رویال می‌تواند به طور مؤثری سبب کاهش تشنج القا‌شده با استریکنین و تعدیل رفتارهای اضطرابی در موش سوری شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فارماکولوژی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |