مقدمه: نوجوانی از مراحل حساس و مهم تکامل انسان است که وجود بیماری دیابت در نوجوانان عوارض زیادی به همراه دارد که یکی از این عوارض بیخوابی می‌باشد. مراقبت معنوی به ویژه در نوجوانان در کنار مراقبت‌های معمول می‌تواند با مقابله با استرس، بر کیفیت زندگی آنان تأثیر بگذارد و آن را ارتقا بخشد.
روش‌کار: مطالعه حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی است که با روش تخصیص تصادفی ساده از نوع پیش آزمون و پس آزمون بر روی 66 نوجوان دیابتی (33 نفر گروه آزمون، 33 نفر گروه کنترل) 12 تا 20 سال مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهری و روستایی شهرستان قائمشهر در سال 1401 بعد از اخذ رضایت نامه و اطمینان از محرمانه ماندن اطلاعات دریافتی انجام شد. ابزار گرد آوری داده‌ها، پرسشنامه شدت بیخوابی ISI بوده است. گروه آزمون طی 6 جلسه 30 تا 45 دقیقه‌ای مورد آموزش خود مراقبتی معنوی وایت قرار گرفتند. در پایان داده‌ها وارد نرم افزار spss22 گردید و سپس اطلاعات توسط آمار توصیفی (جدول، میانگین و انحراف معیار) و آمار استباطی (تی مستقل آنالیز واریانس، کای اسکوئر، فیشر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین شدت بیخوابی در گروه آزمون قبل از مداخله 4/1±91/19 و در گروه کنترل 57/2±88/20 بود و بعد از مداخله در گروه آزمون 18/2±45/18 و در گروه کنترل 34/1±45/20 رسید که اختلاف معنی داری مشاهده گردید. در آزمون آنالیز واریانس با حذف اثر پیش آزمون اختلاف معنی داری مشاهده شد (01/0˂P).
نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه در نوجوانان دیابتی آموزش خودمراقبتی معنوی باعث بهبود شدت بیخوابی می‌گردد. پیشنهاد می‌گردد این مطالعه در دوره‌های بلند مدت مورد پیگیری قرار بگیرند.