مقدمه: سندرم روده­ی تحریک پذیر شایع­ترین اختلال عملکردی دستگاه گوارش است که عوامل روان­شناختی در سبب­شناسی و تشدید علایم آن نقش مهمی ایفا می­کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر لمس­درمانی بر اضطراب حالت و صفت بیماران مبتلا به سندرم روده­ی تحریک­پذیر انجام شد.

  مواد و روش­ها: روش این پژوهش تجربی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل بود. نمونه­­ی پژوهش شامل 24 نفر از بیماران مبتلا به سندرم روده­ی تحریک­پذیر بودند که با استفاده از روش نمونه­گیری تصادفی ساده انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه مداخله و کنترل جایگزین شدند. گروه مداخله علاوه بر درمان دارویی مرتبط با سندرم روده­ی تحریک­پذیر که برای هر دو گروه تجویز شد، چهار جلسه (هفته­ای یک جلسه) تحت لمس­درمانی نیز قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش­نامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه اضطراب حالت- صفت اسپیل­برگر بود. داده­های به­دست آمده با استفاده از روش­های آمار توصیفی و آزمون من­ویتنی یو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  یافته­ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین گروه مداخله و کنترل در اضطراب حالت تفاوت معناداری وجود دارد، به عبارتی لمس­درمانی اضطراب حالت بیماران مبتلا به سندرم روده­ی تحریک­پذیر را به صورت معناداری کاهش داد.(001/0 > p)مچنین علیرغم اینکه لمس­درمانی در این پژوهش باعث کاهش اضطراب صفت بیماران مبتلا به سندرم روده­ی تحریک­پذیر شد، اما این کاهش از نظر آماری معنادار نبود.

  نتیجه­گیری: نتایج این پژوهش می­تواند نقطه­ی شروعی برای انجام پژوهش­های بیشتر در این زمینه و در صورت تأیید، استفاده از لمس­درمانی برای کاهش اضطراب بیماران مبتلا به سندرم روده­ی تحریک پذیر باشد.