مقدمه: وجود استرس در زنان نابارور موجب کاهش موفّقیت درمان در آنان میگردد. لذا برطرف کردن استرس زنان نابارور در مراحل مختلف درمان از اهمّیت زیادی برخوردار است. به همین منظور، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تنآرامی بر نتیجۀ درمانهای آزمایشگاهی ناباروری انجام شده است.
مواد و روشها: این پژوهش، یک پژوهش نیمهتجربی است که بر روی 76 نفر از زنان 18 تا 35 سال نابارور تحت درمان IVF یا ICSI انجام شد. این زنان، که برای درمان ناباروری خود به کلینیک نازایی اصفهان مراجعه کرده بودند، به روش نمونهگیری تصادفی آسان در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. تکنیک تنآرامی در گروه مداخله به مدت 12 جلسه انجام شد. دادهها به وسیلۀ پرسشنامۀ استاندارد استرس ناباروری نیوتن، قبل و بعد از مداخله (قبل از انجام آزمایش بارداری) گردآوری شدند و با استفاده از نرمافزار SPSS و آزمونهای آماری تی مستقل، کای اسکوئر و من- ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: آزمونهای آماری نشان داد که تفاوت معنیداری در ویژگیهای فردی باروری افراد گروه مداخله و کنترل وجود ندارد. آزمون کای اسکوئر نشان داد که درصد موفّقیت (نتیجۀ مثیت آزمایش بارداری) در گروه مداخله به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل است (006/0= p ).
نتیجهگیری: نتایج نشان داد تکنیک تنآرامی میتواند میزان موفّقیت در پیامد بارداری (مثبتشدن آزمایش بارداری) پس از IVF و یا ICSI را افزایش دهد.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |