آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
مقدمه: بهداشت دهان یکی از مهمترین جنبههای مراقبت
پرستاری از بیماران بدحال است. این مطالعه با هدف مقایسهی تأثیر دهانشویهی حاوی
عصارهی ترکیبی چوب مسواک / آلوئهورا و دهانشویهی کلرهگزیدین بر شاخص لثه در
بیماران دارای لوله تراشهی بستری در بخشهای مراقبت ویژه انجام شد.
روش
کار: این
مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی است که بر روی 76 بیمار دارای لولهتراشهی
بستری در بخشهای مراقبت ویژه انجام گرفت. پس از اخذ رضایتنامهی آگاهانه از قیم
قانونی بیماران، آنها با نمونهگیری هدفمند وارد مطالعه شدند و با تخصیص تصادفی
در دو گروه قرار گرفتند. مراقبت از دهان در بیماران گروه مداخله با استفاده از
دهانشویهی چوب مسواک / آلوئهورا و در بیماران گروه کنترل با کلرهگزیدین انجام
گرفت. طول مدت مطالعه 4 روز بود. برای جمعآوری اطلاعات (بدو ورود به مطالعه و 4
روز بعد) از ابزار شاخص لثه استفاده شد. جهت تحلیل دادهها از آزمونهای کولموگروف-
اسمیرنوف، تی زوجی، تی مستقل، من ویتنی یو و ویلکاکسون تحت نرمافزار SPSS
نسخهی 16 استفاده گردید.
نتایج: دو گروه از نظر ویژگیهای دموگرافیک و عوامل خطر مشابه بودند. میانگین شاخص لثه قبل از مطالعه در گروه مداخله (0/63±3/3) و کنترل (0/71±3/2) یکسان بود که در هر دو گروه پس از مداخله کاهش معناداری داشت (0/0001=p). شاخص لثه در گروه مداخله (6/0±1/5) در مقایسه با گروه کنترل (0/73±2/31) کاهش بیشتری داشت (0/0001=p).
نتیجه گیری:
دهانشویهی گیاهی چوبمسواک / آلوئهورا نسبت به کلرهگزیدین تأثیر بیشتری بر
بهبود شاخص لثه دارد. لازم است مطالعات بیشتری در خصوص تأثیر این دهانشویهی
گیاهی بر بار میکروبی و ابتلا به عفونتهای تنفسی در بیماران بدحال انجام گیرد.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |