مقدمه: نیازمندی­های فیزیولوژیکی فوتبال، پیچیده است و تا حدودی نتیجۀ ماهیت الگوی ورزش است. هدف مطالعه، بررسی تأثیر مکمّل آرژنین بر آزمون­های عملکردی و میزان تستوسترون خون پس از مسابقۀ فوتبال است.
مواد و روش­ها: این مطالعۀ نیمه­تجربی با مصرف مکمّل بر روی فوتبالیست­ها اجرا شد. 22 نفر به­طور تصادفی به دو گروه 11 نفرۀ مکمّل و دارونما تقسیم شدند. ابتدا از نمونه‌ها رضایت­نامۀ آگاهانه گرفته شد. سپس در وضعیت ناشتا نمونه‌خون آنان گرفته شد. آزمودنی‌ها بعدازظهر، آزمون­های سرعت، توان و استقامت هوازی را انجام دادند و چهل‌وهشت ساعت بعد، در مسابقۀ فوتبال شرکت کردند. ده دقیقه بعد از مسابقه، آزمون­های عملکردی تکرار شد. روز بعد از مسابقه، نمونه‌خون ناشتای دوم گرفته شد. در دورۀ ریکاوری گروه مکمّل 6 گرم آرژنین و گروه دارونما یک قرص ویتامین C 250 را در 4 روز مصرف کردند. پس از 4 روز نمونه‌خون ناشتای سوم گرفته شد و بعدازظهر، آزمون­های عملکردی اجرا شد. برای اندازه­گیری سرعت، توان و استقامت هوازی، به‌ترتیب، آزمون­های سرعت 35 متری، پرش عمودی و یک‌ونیم مایل دویدن از آنان گرفته شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده­ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه­های تکراری استفاده شد.
یافته­ها: نتایج نشان داد که اجرا و غلظت تستوسترون پس از مسابقه کاهش یافت (5%>p) و پس از ریکاوری به سطح پایه برگشت (5%<p). همچنین اختلاف بین دو گروه پس از ریکاوری تنها در استقامت هوازی معنادار بود (4%=p).
نتیجه­گیری: اجرای عملکردی و غلظت تستوسترون پس از مسابقۀ فوتبال کاهش یافت و استقامت هوازی پس از مصرف آرژنین در دورۀ ریکاوری به­طور معناداری افزایش یافت.