1- دکترای انگلشناسی پزشکی، گروه انگل و قارچشناسی، دانشکدۀ پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
2- گروه فیزیولوژی و فیزیک، دانشکدۀ پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران. ، dr.hsoleimani@arakmu.ac.ir
چکیده: (3715 مشاهده)
مقدمه: جراحی کیست هیداتیک منجر به پارگی کیست و رهایی پروتواسکولکسها میشود. بر اساس نتایج مطالعۀ قبلی که نشان داد امواج میکرو در محیط برونتنی قابلیت غیرفعالسازی پروتواسکولکسها را دارند، در این مطالعه اثر این امواج بر روی پروتواسکولکسها در محیط درونتنی ارزیابی شد.
مواد و روشها: این مطالعۀ تجربی روی 24 موش سوری انجام شد. کیست هیداتیک گوسفندی از کشتارگاه جمعآوری و پروتواسکولکسهای آن خارج شد. بیستوچهار لولۀ اپندورف حاوی پروتواسکولکس به 4 گروه تقسیم شد. گروه اول (کنترل) در محیط آزمایش قرار نگرفت و تحت تابش نبود. گروه دوم و سوم (تیمار) بهترتیب به مدت 40 و 60 ثانیه تحت تابش امواج میکرو قرار گرفتند. گروه چهارم (شم) بدون تابش امواج در محیط آزمایش قرار گرفت. محتویات هر لوله با رعایت کدهای راهنمای کار با حیوانات به یک موش سوری تزریق شد. پس از 4 ماه موشها کشته شدند و تعداد و محل تشکیل کیست در آنها بررسی شد. دادههای آماری با آزمون کروسکال والیس در سطح معناداری0/05 P< تجزیهوتحلیل شد.
یافتهها: میزان مرگومیر پروتواسکولکسها در گروههای تیمار پس از تابش امواج میکرو نسبت به گروه کنترل و شم افزایش معنادار داشت (0/0001P<). تعداد کل کیستهای تشکیلشده در موشهای گروههای تیمار نسبت به گروه کنترل کمتر بود ولی تفاوت آماری آن معنیدار نبود (0/407P>).
نتیجهگیری: امواج تکرارپذیر میکرو نهتنها در مرگومیر پروتواسکولکسها تأثیر دارند بلکه قابلیت تولید کیست در پروتواسکولکسهای زندهمانده را کاهش میدهند. به دلیل اینکه تابش امواج میکرو، یک روش غیرتهاجمی محسوب میشود میتوان از آن بهعنوان روش جایگزین در کمک به درمان بیماری کیست هیداتیک استفاده کرد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
سایر موارد