Rasouli Fooshazdeh A, Abedi B, Matinhomaee H, Farzanegi P. Effects of Aerobic Exercise and Tribulus Terrestris Extract on Some Indicators of Oxidative Stress and Apoptosis in Lung Tissue of Male Rats Poisoned with Hydrogen Peroxide. cmja 2022; 12 (1) :84-99
URL:
http://cmja.arakmu.ac.ir/article-1-874-fa.html
رسولی فوشازده علی، عابدی بهرام، متین همایی حسن، فرزانگی پروین. تأثیر تمرین هوازی و عصاره خارخاسک بر برخی از شاخصهای استرس اکسیداتیو و آپوپتوز ریه رتهای نر مسمومشده با پراکسید هیدروژن. فصلنامه طب مکمل. 1401; 12 (1) :84-99
URL: http://cmja.arakmu.ac.ir/article-1-874-fa.html
1- گروه فیزیولوژی ورزش، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- گروه فیزیولوژی ورزش، واحد محلات، دانشگاه آزاد اسلامی، محلات، ایران. ، abedi@iaumahallat.ac.ir
3- گروه فیزیولوژی ورزش، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران.
چکیده: (2330 مشاهده)
مقدمه: استرس اکسیداتیو و آپوپتوز ناشی از مسمومیت پراکسید هیدروژن تأثیر عمدهای در مکانیسمهای فیزیولوژیکی و پاتوفیزیولوژیکی ریه دارد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر تمرین هوازی و عصاره خارخاسک بر برخی شاخصهای استرس اکسیداتیو و آپوپتوز بافت ریه رتهای نر نژاد ویستار مسموم شده بود.
مواد و روشها: در یک طرح تجربی 49 سر موش 10 تا 12 هفتهای بطور تصادفی در 7 گروه: کنترل، مسمومیت، مسمومیت+ تمرین، مسمومیت+ خارخاسک1 (5 میلیگرم/ کیلوگرم وزن بدن)، مسمومیت+ خارخاسک2 (10 میلیگرم/ کیلوگرم وزن بدن)، مسمومیت+ تمرین+ خارخاسک1، مسمومیت+ تمرین+ خارخاسک2 تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی شامل هشت هفته (5 روز در هفته) دویدن روی نوارگردان با سرعت 20 متر در دقیقه و به مدت 60 دقیقه در هر جلسه بود. عصاره الکلی پس از تهیه با دوزهای 5 و 10 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به حیوانات هدف در طی هشت هفته بصورت گاواژ تجویز شد. مقادیر سرمی شاخصهای استرس اکسیداتیو با کیتهای ویژه و میزان بیان شاخص های آپوپتوزی بافت ریه با روش ایمنوهیستوشیمی اندازهگیری شد. فرضیات پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس دوراهه و آزمون تعقیبی LSD در سطح معناداری 0/05 تحلیل شد.
یافتهها: هشت هفته تمرین هوازی باعث افزایش معنادار آدنوزین تری فسفات (ATP) ( 0/468, ƞ=0/002, p=19/238F=) و کاهش معنادار غلظت سیتوکرومC (0/697 ƞ=0/001, p=68/980F=)، و تعادل اکسیدانی- پرواکسیدانی (PAB) (0/464, ƞ=0/001, p=12/025F=) ریوی شد، در حالیکه اثر معنیداری بر مقادیر مالون دی آلدئید (MDA) (0, ƞ=0/044169./0, p=1/067F=) نداشت. دریافت دو دوز عصاره خارخاسک موجب کاهش معنادار شاخص PAB (0/4030, ƞ=0/001, p=10/118F=) و دریافت 10 میلیگرم آن موجب افزایش ATP (0/7010, ƞ=0/001, p=35/040F=) و کاهش معنادار غلظت سیتوکرومC (0/417, ƞ=0/004, p=13/730F=) و MDA (0/3720, ƞ=0/002, p=5/824F=) گردید. پس از دریافت خارخاسک و هشت هفته تمرین هوازی میزان بیان پروئین Bax (0, ƞ=0.804001/0, P=54/247F=)، (745/0, ƞ=002/0, p=201/51F=) و کاسپاز 3 (504/0, ƞ=003/0, p=118/49F=)، (498/0, ƞ=004/0, p=001/49F=) بصورت معناداری کاهش یافت، در حالیکه میزان بیان BCl-2 (815/0, ƞ=001/.0, p=014/63F=)، (706/0, ƞ=003/0, p=112/50F=) افزایش یافت. بیشترین تغییرات شاخصهای ارزیابی شده هنگام ترکیب تمرین هوازی با 10 میلیگرم عصاره خارخاسک مشاهده شد.
نتیجهگیری: ظاهراً 8 هفته تمرین هوازی راهکار مناسبی برای کاهش عوارض استرس اکسیداتیو و آپوپتوز ناشی از مسمومیت با پراکسید هیدروژن است. در عین حال اثرات عصاره خارخاسک ممکن است در مواردی وابسته به دوز باشد. علیرغم اینکه تعامل تمرین هوازی با خارخاسک نتایج بهتری در کنترل آنزیمهای استرس اکسیداتیو و عوامل آپوپتوز ریوی دارد، اما برای کسب نتایج بهتر باید از دورههای تمرینی طولانی و دوزهای دارویی بیشتر استفاده نمود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی