دوره 11، شماره 4 - ( 12-1400 )
جلد 11 شماره 4 صفحات 345-330 |
برگشت به فهرست نسخه ها
ندا سیستانی کرم پور1 
، محمدجواد باقری2 ، لعیا سادات خرسندی3 ، زینب دهقان محمدی4 ، مریم سله چه 5، هومن هنرمن6
، محمدجواد باقری2 ، لعیا سادات خرسندی3 ، زینب دهقان محمدی4 ، مریم سله چه 5، هومن هنرمن6
1- گروه فارماکولوژی، دانشکده داروسازی، مرکز تحقیقات علوم دارویی دریایی دانشگاه علوم‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران.
2- گروه سم‌شناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز ، اهواز، ایران.
3- گروه بافت‌شناسی، دانشکده پزشکی، مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی خلیج فارس، پژوهشکده علوم پایه پزشکی دانشگاه علوم‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران.
4- مرکز تحقیقات دیابت، دانشگاه علوم‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز ، اهواز، ایران.
5- گروه سم‌شناسی، دانشکده داروسازی، مرکز تحقیقات سم‌شناسی، پژوهشکده علوم پایه پزشکی، دانشگاه علوم‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران. ، maryamsalehcheh@gmail.com
6- گروه س مشناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علو مپزشکی جند یشاپور اهواز ، اهواز، ایران.
2- گروه سم‌شناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز ، اهواز، ایران.
3- گروه بافت‌شناسی، دانشکده پزشکی، مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی خلیج فارس، پژوهشکده علوم پایه پزشکی دانشگاه علوم‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران.
4- مرکز تحقیقات دیابت، دانشگاه علوم‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز ، اهواز، ایران.
5- گروه سم‌شناسی، دانشکده داروسازی، مرکز تحقیقات سم‌شناسی، پژوهشکده علوم پایه پزشکی، دانشگاه علوم‌پزشکی جندی‌شاپور اهواز، اهواز، ایران. ، maryamsalehcheh@gmail.com
6- گروه س مشناسی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علو مپزشکی جند یشاپور اهواز ، اهواز، ایران.
چکیده: (1803 مشاهده)
هدف: آثار درمانی گرده گل زنبور عسل در مطالعات مختلف به اثبات رسیده، ولی مطالعات سمیت در این زمینه محدود است؛ بنابراین در این مطالعه آثار سمیت احتمالی عصاره هیدروالکلی گرده گل روی بافت‌های کبد، کلیه و پانکراس موش صحرایی نر بررسی شد.
روش ها: چهارده سر موش صحرایی نر به دو گروه هفت‌تایی تقسیم شدند: گروه اول ۸۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره هیدروالکلی گرده گل زنبور عسل و گروه دوم ۱۰۰ گرم بر ۵/0 میلی‌گرم نرمال سالین به صورت درون صفاقی به مدت یک روز دریافت کردند. سپس بیومارکرهای کبدی، کلیوی، پانکراتیک و بیومارکرهای استرس اکسیداتیو بررسی شد. علاوه بر این، بخشی از بافت‌های کبد، کلیه و پانکراس نیز از نظر هیستوپاتولوژیکی بررسی شد.
یافته ها: آنزیم‌های نیتروژن اوره خون (0/0212=P) و آسپارتات آمینوتراسفراز (0/0344=P) و بیومارکر مالون‌دی‌آلدئید (0/018=P) بافت کلیه در گروه عصاره هیدروالکلی گرده گل زنبور عسل در مقایسه با گروه کنترل از لحاظ آماری کاهش و بیومارکر گلوتاتیون بافت کلیه در این گروه نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار نشان داد (0/0031=P) سایر پارامترهای مورد سنجش بین دو گروه معنادار نبود (0/05 نتیجه گیری: گرده گل زنبور عسل ویژگی‌های درمانی دارد و به عنوان یک ماده مغذی می‌تواند با افزایش محتوای گلوتاتیون و ظرفیت آنتی‌اکسیدانتی بدن برای انسان مفید و اثربخش باشد. این ماده در این پژوهش هیچ اثر سمیتی روی اندام‌های کبد، کلیه و پانکراس ایجاد نکرد و حتی توانست ارگان‌های حیاتی را در شرایط استرس اکسیداتیو حفاظت کند. هرچند برای رد کردن سمیت این ماده ارزشمند و اطمینان از ایمنی آن تحقیقات بیشتری ضروری است.
روش ها: چهارده سر موش صحرایی نر به دو گروه هفت‌تایی تقسیم شدند: گروه اول ۸۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره هیدروالکلی گرده گل زنبور عسل و گروه دوم ۱۰۰ گرم بر ۵/0 میلی‌گرم نرمال سالین به صورت درون صفاقی به مدت یک روز دریافت کردند. سپس بیومارکرهای کبدی، کلیوی، پانکراتیک و بیومارکرهای استرس اکسیداتیو بررسی شد. علاوه بر این، بخشی از بافت‌های کبد، کلیه و پانکراس نیز از نظر هیستوپاتولوژیکی بررسی شد.
یافته ها: آنزیم‌های نیتروژن اوره خون (0/0212=P) و آسپارتات آمینوتراسفراز (0/0344=P) و بیومارکر مالون‌دی‌آلدئید (0/018=P) بافت کلیه در گروه عصاره هیدروالکلی گرده گل زنبور عسل در مقایسه با گروه کنترل از لحاظ آماری کاهش و بیومارکر گلوتاتیون بافت کلیه در این گروه نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار نشان داد (0/0031=P) سایر پارامترهای مورد سنجش بین دو گروه معنادار نبود (0/05
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
گیاهان دارویی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |