ﻣﻘﺪﻣﻪ: گلایپیکان-4 (CPC-4) یک آدیپوکاین است که سیگنال انسولین را افزایش میدهد و با اتصال به فسفاتیدیل اینوزیتول ویژه فسفوریلاز به غشای سلول متصل میشود و سیگنالینگ انسولین را افزایش میدهد. ورزش عامل افزایش حساسیت به انسولین است و بابونه نیز آثار آنتیاکسیدانی قوی دارد. بنابراین، هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر تمرین هوازی به همراه مصرف عصاره بابونه بر گلایپیکان-4، انسولین و فسفاتیدیل اینوزیتول ویژه فسفوریلاز D (GPLD1) است.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، 24 سر موش نر صحرایی نژاد ویستار با تزریق استروپتوزسین (STZ) در محلول سالین به دیابت نوع یک مبتلا، و بهطور تصادفی به چهار گروه (گروه کنترل، گروه تمرین، گروه عصاره و گروه عصاره + تمرین) تقسیم شدند. پس از دریافت عصاره بابونه (دریافت 200 میلیگرم عصاره بابونه بهازای هر کیلوگرم از وزن بدن در روز برای دوازده هفته، پنج روز در هفته، هر جلسه شصت دقیقه)، سطح سرمی گلایپیکان، انسولین ناشتای خون، فسفاتیدیل اینوزیتول گلیکان ویژه فسفولیپاز، و گلایپیکان-4 خون در پایان پژوهش با دستگاه الایزا اندازهگیری شد. سپس دادههای جمعآوریشده با آزمون واریانس یکسویه و آزمون پستعقیبی توکی، در سطح معناداری 05/0>p در نسخه 29 نرمافزار اسپیاساس آنالیز شدند.
یافتهها: در مقایسه با گروه کنترل، سطوح سرمی انسولین بهطور معناداری در گروههای تمرین، عصاره، عصاره + تمرین پایینتر بود (05/0>P). تغییرات در سطوح گلایپیکان-4 و فسفاتیدیل اینوزیتول ویژه فسفوریلاز D معنادار نبود.
نتیجهگیری: این مطالعه سعی میکند با تمرین هوازی و دریافت عصاره، سطوح فسفاتیدیل اینوزیتول ویژه فسفوریلاز را در موشهای مبتلابه دیابت کاهش دهد. البته کاهش ازنظر آماری معنادار نبود، که این به سطوح سرمی انسولین مربوط میشود. از طرف دیگر، تمرین استقامتی و دریافت عصاره نتوانست باعث شود سطح سرمی گلایپیکان-4 در موشهای مبتلابه دیابت نوع یک تنظیم شود.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |