مقدمه: ا ضطراب یک اختلال شایع است که اغلب با علائم فیزیولوژیک همراه است. با توجه به عوارض جانبی داروهای شیمیایی ضد اضطراب، در این پژوهش تأثیر عصاره دانه گیاه عناب بر رفتار شبه اضطرابی در موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفته است.

  مواد و روش­ها: در این مطالعه از 42 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد. حیوانات به گروه­های کنترل 1 (دست نخورده) و کنترل 2 (نرمال­سالین) و گروه­های تجربی (عصاره هیدروالکلی دانه عناب در دوزهای 25، 50 و100 میلی­گرم بر کیلوگرم) و گروه مرجع دیازپام (1میلی­گرم بر کیلوگرم) تقسیم شدند. حیوانات، تزریقات را به صورت حاد و داخل صفاقی و نیم ساعت قبل از آزمون دریافت کردند و سپس در ماز صلیبی شکل مرتفع قرار گرفتند. در مرحله بعد شاخص­های استاندارد ارزیابی اضطراب در آن ­ ها ثبت شد. داده­ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

  یافته­ها: گروه­های کنترل 1 و 2 تفاوت معناداری در شاخص­های اضطراب نشان ندادند. عصاره در دوز 50 میلی­گرم (0.05 >p ) و در دوز 100 میلی­گرم (0.001> p ) به صورت معناداری سبب افزایش مدّت زمان حضور در بازوی باز و نیز در دوز 100 میلی­گرم (0.001> p ) سبب افزایش تعداد ورود به بازوی باز در ماز صلیبی شکل مرتفع در مقایسه با گروه کنترل 2 گردید. تزریق عصاره در دوز 100 میلی­گرم اثرات مشابه با اثرات ضد اضطرابی دیازپام نشان داد و در مقادیر فوق تأثیری بر میزان فعّالیت حرکتی رت نشان نداد.

  نتیجه­گیری: عصاره هیدروالکلی دانه عناب در دوز 50 و 100 میلی­گرم اثر کاهشی بر رفتار شبه اضطرابی در موش صحرایی نر نشان داد.