مقدمه: طبّ فشاری یکی از روش‌های غیردارویی مؤثر در مراحل مختلف زایمان است که جهت القای زایمان نیز قابلِ‌استفاده است. هدف از این مطالعه، تعیین تأثیر طبّ فشاری بر شروع زایمان در حاملگی‌های ترم است.
مواد و روش­ها: این کارآزمایی بالینی در بیمارستان گنجویان دزفول انجام شد. آزمودنی‌ها 80 زن باردار نخست‌زا با حاملگی نرمال 40 - 42 هفته، تک‌قلو، با نمرۀ بیشاپ 4 یا کمتر و فاقد انقباضات رحمی بودند که به‌صورت تصادفی وارد مطالعه شدند. از نمونه‌ها رضایت‌نامۀ کتبی گرفته شد. در گروه مداخله، طبّ فشاری در نقاط 4 رودۀ بزرگ (هوگو)، 21 صفراوی (جیانجینگ) و 6 طحالی (سانینجیائو) با تکنیک خاصی انجام ‌شد و در گروه شاهد هیچ مداخله‌ای صورت ‌نگرفت. داده‌ها با آمار توصیفی، آزمون کای‌اسکوئر، فیشر و تی‌تست، و آنالیز بقا (کاپلان‌مایر) و آزمون اندازه‌گیری مکرر در نرم‌افزار SPSS تجزیه‌وتحلیل شد. P- value کمتر از %5 معنی‌دار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: درصد شروع زایمان در گروه مورد، 28 نفر معادل %70 بود که نسبت به گروه شاهد با 14 نفر معادل %35 افزایش معنی‌دار داشت (0/02p=). میانگین فاصلۀ زمانی از انجام طبّ فشاری تا زایمان در گروه مورد (8/81 36/9ساعت) و در گروه شاهد (24/6  49/97ساعت) بود (0/004p=). میانگین فاصلۀ زمانی از طبّ فشاری تا فاز فعال زایمان در گروه مداخله با 18/3  33/09 ساعت و در گروه شاهد با 3/24  10/44 ساعت اختلاف معنی‌دار داشت (4%p=). میانگین فاصلۀ زمانی از تاریخ تقریبی زایمان تا زمان زایمان در گروه مداخله 32/6 60/72 ساعت و در گروه شاهد 41/7  85/12 ساعت بود (%6p=). میانگین طول فاز فعال، طول مدت مرحلۀ دوم و سوم زایمان و نوع زایمان در دو گروه اختلاف آماری معنی‌دار نداشت (%5>p).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد می‌توان از این روش برای شروع خودبه‌خودی درد زایمان استفاده کرد.