پیام خود را بنویسید
دوره 15، شماره 2 - ( 5-1404 )                   جلد 15 شماره 2 صفحات 0-0 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Moradisafar M, heidarianpour A, panahabadi M, Naderi A. Effect of 12 Weeks of Aerobic Exercise and Hydroethanolic Extract on Serum Levels of Insulin, Phosphatidylinositol-Specific Phosphorylase, and Glypican-4 in Type 1 Diabetes Rats. cmja 2025; 15 (2)
URL: http://cmja.arakmu.ac.ir/article-1-1034-fa.html
مرادی سفر مهدی، حیدریان پور علی، پناه آبادی مریم، نادری آزاده. تأثیر دوازده هفته تمرین هوازی و عصاره هیدرواتانولی گل بابونه بر سطوح سرمی انسولین، فسفاتیدیل اینوزیتول ویژه فسفوریلاز، گلایپیکان-4 در رت‌های نر مبتلابه دیابت نوع یک. فصلنامه طب مکمل. 1404; 15 (2)

URL: http://cmja.arakmu.ac.ir/article-1-1034-fa.html


1- گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران
2- استاد، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران ، a.heidarianpour@basu.ac.ir
3- گروه آسیب‌شناسی و حرکات اصلاحی، دانشگاه آزاد واحد تهران شمال، تهران، ایران
4- گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه ملی مهارت، تهران، ایران
چکیده:   (25 مشاهده)

ﻣﻘﺪﻣﻪ: گلایپیکان-4 (CPC-4) یک آدیپوکاین است که سیگنال انسولین را افزایش می‌دهد و با اتصال به فسفاتیدیل اینوزیتول ویژه فسفوریلاز به غشای سلول متصل می‌شود و سیگنالینگ انسولین را افزایش می‌دهد. ورزش عامل افزایش حساسیت به انسولین است و بابونه نیز آثار آنتی‌اکسیدانی قوی دارد. بنابراین، هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر تمرین هوازی به همراه مصرف عصاره بابونه بر گلایپیکان-4، انسولین و فسفاتیدیل اینوزیتول ویژه فسفوریلاز D (GPLD1) است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، 24 سر موش نر صحرایی نژاد ویستار با تزریق استروپتوزسین (STZ) در محلول سالین به دیابت نوع یک مبتلا، و به‌طور تصادفی به چهار گروه (گروه کنترل، گروه تمرین، گروه عصاره و گروه عصاره + تمرین) تقسیم شدند. پس از دریافت عصاره بابونه (دریافت 200 میلی‌گرم عصاره بابونه به‌ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در روز برای دوازده هفته، پنج روز در هفته، هر جلسه شصت دقیقه)، سطح سرمی گلایپیکان، انسولین ناشتای خون، فسفاتیدیل اینوزیتول گلیکان ویژه فسفولیپاز، و گلایپیکان-4 خون در پایان پژوهش با دستگاه الایزا اندازه‌گیری شد. سپس داده‌های جمع‌آوری‌شده با آزمون واریانس یک‌سویه و آزمون پس‌تعقیبی توکی، در سطح معناداری 05/0>p در نسخه 29 نرم‌افزار اس‌پی‌اس‌اس آنالیز شدند.
یافته‌ها: در مقایسه با گروه کنترل، سطوح سرمی انسولین به‌طور معناداری در گروه‌های تمرین، عصاره، عصاره + تمرین پایین‌تر بود (05/0>P). تغییرات در سطوح گلایپیکان-4 و فسفاتیدیل اینوزیتول ویژه فسفوریلاز D معنادار نبود.
نتیجه‌گیری:‌ این مطالعه سعی می‌کند با تمرین هوازی و دریافت عصاره، سطوح فسفاتیدیل اینوزیتول ویژه فسفوریلاز را در موش‌های مبتلابه دیابت کاهش دهد. البته کاهش ازنظر آماری معنادار نبود، که این به سطوح سرمی انسولین مربوط می‌شود. از طرف دیگر، تمرین استقامتی و دریافت عصاره نتوانست باعث شود سطح سرمی گلایپیکان-4 در موش‌های مبتلابه دیابت نوع یک تنظیم شود.

 

     
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: سایر موارد

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله طب مکمل می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Complementary Medicine Journal

Designed & Developed by : Yektaweb