آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 13، شماره 3 - ( 9-1402 )
جلد 13 شماره 3 صفحات 38-30 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fallahi S, Razmpour F, Jafari L, Javdan G, Salehpour Z, Rafati S, et al . Investigation of Local Knowledge Regarding the Local Uses of Moringa Plant in the Southern Regions of Iran. cmja 2023; 13 (3) :30-38
URL: http://cmja.arakmu.ac.ir/article-1-943-fa.html
URL: http://cmja.arakmu.ac.ir/article-1-943-fa.html
فلاحی صغری، رزم پور فرخنده، جعفری لیلا، جاودان غلامعلی، صالح پور زینب، رفعتی شیده، و همکاران.. بررسی دانش بومی در رابطه با مصارف محلی گیاه مورینگا در مناطق جنوبی ایران. فصلنامه طب مکمل. 1402; 13 (3) :30-38
صغری فلاحی1 
، فرخنده رزم پور2 ، لیلا جعفری3 ، غلامعلی جاودان4 ، زینب صالح پور5 ، شیده رفعتی6 ، سیده معصومه موسوی نژاد7 ، فریده دست سوز8 ، مرضیه نیک پرور 9
، فرخنده رزم پور2 ، لیلا جعفری3 ، غلامعلی جاودان4 ، زینب صالح پور5 ، شیده رفعتی6 ، سیده معصومه موسوی نژاد7 ، فریده دست سوز8 ، مرضیه نیک پرور 9
1- دکترای تخصصی پژوهشی، استادیار، مرکز تحقیقات قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران
2- دکترای تغذیه، استادیار، دانشکده پزشکی، گروه پزشکی اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران
3- دکتری بوم شناسی کشاورزی، استادیار، گروه باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه هرمزگان. بندرعباس، ایران
4- دکترای تغذیه، دانشیار، دانشکده پزشکی، گروه پزشکی اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران
5- دکترای فارماکولوژی، استادیار، مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران
6- دکترای آمار زیستی، استادیار، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی در ارتقاء سلامت، پژوهشکده سلامت هرمزگان، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران
7- کارشناس بهداشت عمومی، مرکز تحقیقات قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران
8- کارشناس ارشد تغذیه، مرکز تحقیقات قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران
9- فلوشیپ اکوکاردیوگرافی، دانشیار، مرکز تحقیقات قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران ، nikparvarheart1@gmail.com
2- دکترای تغذیه، استادیار، دانشکده پزشکی، گروه پزشکی اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران
3- دکتری بوم شناسی کشاورزی، استادیار، گروه باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه هرمزگان. بندرعباس، ایران
4- دکترای تغذیه، دانشیار، دانشکده پزشکی، گروه پزشکی اجتماعی، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران
5- دکترای فارماکولوژی، استادیار، مرکز تحقیقات گیاهان دارویی، دانشگاه علوم پزشکی یاسوج، یاسوج، ایران
6- دکترای آمار زیستی، استادیار، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی در ارتقاء سلامت، پژوهشکده سلامت هرمزگان، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران
7- کارشناس بهداشت عمومی، مرکز تحقیقات قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران
8- کارشناس ارشد تغذیه، مرکز تحقیقات قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران
9- فلوشیپ اکوکاردیوگرافی، دانشیار، مرکز تحقیقات قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، بندرعباس، ایران ، nikparvarheart1@gmail.com
چکیده: (361 مشاهده)
مقدمه: مورینگا یا گز روغنی درختچه ای بومی با ارزش تغذیه ای بالا، در مناطق کوهستانی جنوب شرق ایران، از بشاگرد هرمزگان تا مرز پاکستان گسترش دارد. این گیاه از گذشته تاکنون به درستی شناخته نشده است. مطالعه به منظور گردآوری دانش بومی در رابطه با مصارف محلی گیاه مورینگا در جنوب ایران صورت گرفته است.
روش کار: مطالعه میدانی و با استفاده از چک لیست، مشاهده همراه با مشارکت و مصاحبه انجام شد. داده ها از طریق حضور مستقیم پرسشگرها و مصاحبه در پاییز و زمستان 1399، در هرمزگان و سیستان و بلوچستان جمع آوری شد. 40چک لیست از افراد ساکن در مناطق مورد مطالعه که تمایل به همکاری داشتند جمع آوری شد. داده ها توسط نرم افزارSPSS آنالیز شدند، برای توصیف متغیرهای پیوسته از میانگین و انحراف معیار استفاده و متغیرهای طبقه ای با تعداد و درصد گزارش شدند.
یافته‌ها: میانگین سنی افراد 91/14±82/47 سال و در محدوده 23 تا 80 سال قرار داشتند. روش مصرف در هر دو منطقه بیشتر بصورت خوراکی (81 درصد)، و یا استفاده از روغن آن به صورت مالشی (19 درصد) بود. 5/90 درصد افراد گیاه را به صورت چاشنی و افزودنی غذا، روغن، دمنوش و 5/9 درصد بصورت مرهم و ضماد برای بهبود زخم استفاده می کردند. 85 درصد بومیان منطقه، گیاه را بصورت خشک و 15درصد بصورت تازه مصرف کنند.
نتیجه گیری: مصارف محلی گیاه مورینگا در مناطق جنوبی ایران بیشتر به صورت خوراکی و به شکل چاشنی غذا، روغن و دمنوش بود. در موارد کمتری نیز به عنوان مرهم و ضماد برای بهبود زخم استفاده می شد.
روش کار: مطالعه میدانی و با استفاده از چک لیست، مشاهده همراه با مشارکت و مصاحبه انجام شد. داده ها از طریق حضور مستقیم پرسشگرها و مصاحبه در پاییز و زمستان 1399، در هرمزگان و سیستان و بلوچستان جمع آوری شد. 40چک لیست از افراد ساکن در مناطق مورد مطالعه که تمایل به همکاری داشتند جمع آوری شد. داده ها توسط نرم افزارSPSS آنالیز شدند، برای توصیف متغیرهای پیوسته از میانگین و انحراف معیار استفاده و متغیرهای طبقه ای با تعداد و درصد گزارش شدند.
یافته‌ها: میانگین سنی افراد 91/14±82/47 سال و در محدوده 23 تا 80 سال قرار داشتند. روش مصرف در هر دو منطقه بیشتر بصورت خوراکی (81 درصد)، و یا استفاده از روغن آن به صورت مالشی (19 درصد) بود. 5/90 درصد افراد گیاه را به صورت چاشنی و افزودنی غذا، روغن، دمنوش و 5/9 درصد بصورت مرهم و ضماد برای بهبود زخم استفاده می کردند. 85 درصد بومیان منطقه، گیاه را بصورت خشک و 15درصد بصورت تازه مصرف کنند.
نتیجه گیری: مصارف محلی گیاه مورینگا در مناطق جنوبی ایران بیشتر به صورت خوراکی و به شکل چاشنی غذا، روغن و دمنوش بود. در موارد کمتری نیز به عنوان مرهم و ضماد برای بهبود زخم استفاده می شد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
گیاهان دارویی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
مجله طب مکمل
اراک، سردشت، میدان بسیج، مجتمع دانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی اراک، بال آبی، دفتر مجله طب مکمل
تلفن دفتر نشریه: 08634173524
ایمیل: journalcmjaarakmu.ac.ir
