مقدمه هدف این مطالعه، بررسی تأثیر تمرین مقاومتی همراه با مکمل پیکولینات کروم بر سطح سرمی آنزیم‏های کبدی و شاخص مقاومت به انسولین در مردان دارای دیابت نوع ۲ بود.
مواد و روش ها نمونه آماری این پژوهش را ۳۰ مرد مبتلا به دیابت نوع ۲ با میانگین و انحراف معیار وزن ۶/۳±۷۵/۱ کیلوگرم و شاخص توده بدن ۲/۳±۲۶/۱ کیلوگرم بـر مترمربع تـشکیل دادند کـه به طور تصادفی به سه گروه مساوی (دو گروه تجربی و یک گروه کنترل‏) تقسیم شدند: گروه‌های تجربی علاوه بر هشت هفتـه تمـرین مقاومتی مکمل پیکولینات کروم به مقدار ۴۰۰ میکرو‏گرم در روز و یـا دارونما مصرف نمودنـد. سـطوح سرمی آنزیم‏های کبدی، انسولین و قند خون قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه‌گیری شد. داده‏ها با استفاده از تحلیل کوواریـانس و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شد (۰/۰۵>P). 
یافته ها تمرین مقاومتی به همراه مصرف مکمل کروم (P=۰/۰۴) و مقاومتی همراه با دارونما (P=۰/۰۱۱) موجب کاهش معنادار شاخص مقاومت به انسولین نسبت به گروه کنترل شد. همچنین تمرین مقاومتی به همراه مصرف مکمل پیکولینات کروم (P=۰/۰۱) موجب کاهش معنادار نسبت محیط کمر به لگن (P=۰/۰۴) و درصد چربی (P=۰/۰۱) نسبت به گروه کنترل دیابتی شد. تمرین مقاومتی به همراه مصرف پیکولینات کروم (۰/۰۱=P) و مقاومتی همراه با دارونما (P=۰/۰۱) موجب کاهش معنادار ALT و AST نسبت به گروه کنترل دیابتی شد.
نتیجه گیری تمرین مقاومتی به همراه مصرف مکمل پیکولینات کروم تأثیر بیشتری از هر یک از این موارد به‌تنهایی در بهبود وضعیت آنزیم‏های کبدی در بیماران دیابتی نوع ۲ دارد.