مقدمه: کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران همودیالیزی به‌علت مزمن بودن ماهیت این بیماری و تهاجمی بودن روش درمانی، نامطلوب است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تکنیک آرام‌سازی بر کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران تحت درمان با همودیالیز انجام شد.
مواد و روش‌ها: این کارآزمایی بالینی در سال 1392 در دو مرکز همودیالیز شهرستان گناباد (22 نفر) و یزد (68 نفر) اجرا شد. نمونه‌ها شامل نود بیمار همودیالیزی بودند که به‌روش نمونه‌گیری مبتنی‌ بر هدف انتخاب شدند و به ‌صورت تصادفی به دو گروه 45 نفری کنترل و آزمون تقسیم شدند. گروه مداخله در 3 جلسه تحت آموزش قرار گرفت. بعد از اخذ رضایت­نامه کتبی از آنان خواسته شد به مدت 6 هفته روزی یک‌بار آرام‌سازی کنند. محقق جهت اطمینان از اجرای صحیح آموزش‌ها، روند اجرای آن را با حضور در مرکز و تلفنی با بیماران و خانواده‌های آنان پیگیری کرد. به گروه کنترل هیچ آموزشی ارائه نشد. سپس کیفیت زندگی و خودکارآمدی دو گروه با هم مقایسه شد. اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامۀ دموگرافیک، پرسش‌نامۀ کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF) و  خودکارآمدی (SUPPH) جمع‌آوری شد. داده‌ها با نرم‌افزار spss نسخۀ 14 تجزیه ‌و تحلیل شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد بین دو گروه اختلاف معنی‌داری در میانگین نمرۀ کیفیت زندگی (11/8±44/21) و خودکارآمدی (4/5±26/4) قبل از مداخله وجود نداشت(1P=)؛ در حالی که بعد از مداخله، تفاوت معنی‌داری در میانگین نمرۀ کیفیت زندگی (13/6±56/48) و خودکارآمدی (5/9±39/7)  در بین دو گروه مشاهده شد (0/01p<) .
نتیجه‌گیری: تکنیک آرام‌سازی پیش‌روندۀ عضلانی می‌تواند منجر به بهبود کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران همودیالیزی شود.