ﻣﻘﺪﻣﻪ: بهبود وضعیت آنابولیک نسبت به کاتابولیک در بدن، به‌ویژه ازطریق تغییرات هورمونی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین مقاومتی با وزن بدن و مکمّل‌دهی امگا 3 بر سطوح هورمون‌های تستوسترون و کورتیزول بزاقی در زنان غیرورزش‌کار است.

روش ﮐﺎر: در این مطالعه نیمه‌تجربی 40 زن جوان پس از اخذ رضایت‌نامه کتبی به‌طور (سن 3/6±23/38 سال، شاخص توده بدن57 /2±21/91 کیلوگرم‌ بر مترمربع)، تصادفی به چهار گروه تمرین+ مکمّل، تمرین+ دارونما، مکمّل و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینات مقاومتی سه جلسه در هفته با شدت 70-55 درصد یک تکرار بیشینه به مدت شش هفته انجام شد. روزانه سه عدد کپسول 1000 میلی‌گرمی امگا 3 در سه وعده برای شش هفته تجویز شد. قدرت بیشینه عضلات بالا و پایین‌تنه و نیز سطوح هورمون‌های تستوسترون و کورتیزول بزاقی قبل و بعداز پُروتُکل تمرین و مکمّل‌دهی ارزیابی و داده‌های حاصله توسط آزمون‌ تحلیل واریانس دوراهه تجزیه‌وتحلیل شدند.

یﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: شش هفته تمرین مقاومتی با وزن بدن و مکمّل دهی‌ امگا-3 به تنهایی و به صورت تعاملی تأثیر معنی‌داری بر سطوح هورمون‌های تستوسترون (تمرین 0/08=P (0/03 ± 0/109)؛ مکمّل 0/72= P0/06 ±0/091)، تمرین×مکمّل (0/02 ± 0/101)0/81=P) و کورتیزول بزاقی (تمرین 0/44=P (0/01 ± 0/34)؛ مکمّل 0/38= P(0/04 ± 0/43)، تمرین×مکمّل 0/31=P (0/01 ± 0/36) زنان جوان نداشت. همچنین اگرچه اثر تعاملی تمرین + مکمّل بر قدرت بیشینه عضلات پایین‌تنه و بالا تنه به ترتیب 1/47 (0/81=P) و 1/63 درصد (0/60=P) افزایش داشت ولی این تغییرات معنی‌داری نبود.

ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮی: تغییر قابل‌توجهی در سطوح هورمون‌های تستوسترون و کورتیزول بزاقی زنان غیرورزش‌کار متعاقب شش هفته تمرین با تحمل وزن بدن و مکمّل‌دهی امگا 3 مشاهده نشد و به نظر می‎رسد این پُروتُکل برای بیشینه‎سازی شرایط آنابولیک در زنان جوان مناسب نخواهد بود.